گالری سیحون
آدرس: تهران - خیابان وزرا - خیابان چهارم - پلاک ۱۱تلفن: ۰۲۱۸۸۷۱۱۳۰۵
ایمیل - وبسایت
ساعت کار: گالری روزهای دوشنبه تعطیل است - جمعهها از ۱۶:۰۰ تا ۲۰:۰۰ - بقیه روزها از ۱۱:۰۰ تا ۱۹:۰۰
کارخانه
شاید اگر ویلیام موریس چند دهه دیرتر متولد می.شد، شاید اگر او این بخت بلند را می.داشت تا با اندی وارهولی ملاقات کند که داشت در «کارخانه»اش هنر تولید می.کرد، او را یگانه هنرمند جهان می.نامید. اگر ویلیام موریس بعد از چند قرن داشت دوباره به یگانگی هنرمند و صنعت.گر می.اندیشید و چشم انتظار پیوند دوباره.شان بود – پیوندی که قریب به یک سده پیش به طور کامل گسسته بود – اندی وارهول اما انگار ندای دوباره.ی یک پیوند بود؛ مردی که زندگی صنعتی را دوست داشت، به آتلیه.اش کارخانه می.گفت و شیفته.ی قوطی.های سوپ کمبل و یا بطری.های کوکا کولا بود. وارهول حتی روش تولید هنر را هم با فرایند صنعتی یکی کرده بود تا ده.ها نسخه از «قوطی سوپ کمپبل» تولید کند. با این. حال شاید این همان. جایی بود که راه او از ویلیام موریس، پدر جنبش «هنر و صنعت» جدا می.شد، جایی که وارهول هنر را در پیوند با صنعت تعریف می.کرد و موریس در ضدیت با تولید ماشینی.
آنچه مجید عسگری در مجموعه.ی جدیدش می.کند، ریشه در همان باوری دارد که هنر را به دست هنرمند، به مهارت و کار یدی.اش پیوند می.زند. جایی که صبوری، مهارت دست و مرارت به جای روند صنعتی می.نشیند و با کنار هم چیدن ساخته.های ماشینی، برچسب بطری.ها یا قوطی.های نوشابه یک بار دیگر اهمیت کار هنری – با تمام مرارت، مهارت و صبوری.اش – را به ما یادآوری می.کند. آنچه او می.کند شاید ما را به یاد وارهول یا دیگر هنرمندان پاپ بیاندازد، ولی این کار هنرمند است که به آثار او معنی می.بخشد.
حافظ روحانی، شهریور 95