گالری پروژههای آران
آدرس: تهران - خیابان نوفل لوشاتو - کوچه لولاگر - پلاک ۵،گالری پروژههای آران
تلفن: ۰۲۱۶۶۷۰۷۹۷۵
- وبسایت
ساعت کار: روز افتتاحیه ۱۶ تا ۲۰ - بازدید روزهای عادی همه روزه به جز جمعههای غیر افتتاحیه ۱۳ تا ۱۹
زندگی یک دوره گرد از دریچه سوراخ سوزنی
زندگی یک دوره گرد از دریچه سوراخ سوزنی
چهره ها و مکان ها در پرسه های غلامرضا امیربیگی
به روایت بهزاد خسروی نوری
افتتاحیه نمایشگاه در پروژه های آران – 10 دی ماه 1395
ادامه نمایشگاه تا 27 دی ماه 1395
برگرفته از متون کاتالوگ
این داستان زندگی. مردمی است که پس از جنگ جهانی. دوم به تهران کوچیدند. مهاجرتی که تا سال ۱۳۳۵ در اوج ادامه داشت. مهاجرتی که به واسطه جنگ، قحطی و ورشکستگی اقتصادی شهرهای کوچک ناگزیر به کوچ شدند.مردمان این عکسها از اهالی میمه اند. شهری کوچک در میانه راه اصفهان به کاشان در میانه فلات ایران. آنها در جنوب غرب تهران ساکن شدند. جایی حوالی امامزاده حسن. منطقه ۱۷ شهری تهران و پرجمعیت.ترین منطقه کلان شهر تهران با چهار برابر جمعیت در مقایسه با مناطق دیگر شهر. ( بهزاد خسروی نوری )
همۀ عکسها را دیده ام، ذهن را در فضای همۀ عکسها گردش میدهم و اینجا بر عکسهایی از مجموعه مکث میکنم که خلاف عادت و فضای غالب بر عکسهایند و در برابر نقش و کارکرد عکس در آن دورۀ کار پدربزرگ عمل میکنند. موقعیتهای ناآمادهاند، یا رهایی و یلگی موضوع یا عکاس، یا دور بودن از ژستهای معمول و همشکل برای دوربین، بینیاز به پردۀ سیاه یا در بازی با آن و بی اعتنا به امر و توصیۀ کلان عکاسی در آن زمان، یعنی جدا شدن از حضور جاری و روزمره و در برابر دوربین قرار گرفتن برای پیوستن به زمان و تاریخ؛ و البته ماندگاری.( پیروز کلانتری)
بهزاد خسروی نوری با دقت.نظر و کوششی درخورْ توانسته فن.آوری پشت این تصاویر و سرچشمه.های آن را دنبال کند. وسیله عکاسی یک دوربین تاریکخانه.ای است و در حقیقت دوربینی سوراخ.سوزنی که حتی امروزه هم در کشورهایی چون افغانستان، برزیل و کوبا استفاده می.شود. خسروی نوری «زائر» و «انقلابی» را می.شناسد، این دو پدر بزرگش، غلامرضا، هستند. (شارلوت بیْدلِر)
عکس ها از صرف تصویر بودن فراتر می روند، آن ها ابژه های اجتماعی اند و سرشارند از تاریخ هایی به غیر از آنچه که ما می شناسیم، آن ها خاطره و داستان را فرا می خوانند و قصه هایی از تغییرات اجتماعی جامعه معاصر ایران می گویند . امروز پس از گذشت بیش از نیم قرن ، زنان و مردان، پیر و جوان داخل این عکس ها پا به عرصه ی منحصر به فرد هنر شدند تا دیده شوند. آن ها به ما نگاه می کنند و پرسش گرانه می خواهند که آن ها را بشناسیم. دیده شدنی که زمان زنده بودنشان انکار شد: در آن زمان آن ها فقط یک مشت دهاتی و شهرستانی بودند. (شهرام خسروی)
بهزاد خسروی نوری متولد تهران 1355، هنرمند و نویسنده، از دانشگاه تربیت مدرس تهران در رشته فیلم فارغ التحصیل شده و تحصیلات خود را در رشته هنردر حوزه عمومی در دانشگاه کونست فاک استکلهم تعقیب نموده. هم اکنون نیزدر دانشگاه کونست فاک بعنوان کاندیدای دکترا به تحصیل و تدریس مشغول است.
چهره / تصویری از خود
چهره/ تصویری از خود
به انتخاب فریدون آو
افتتاحیه 19 آذرماه، همزمان در:
گالری آران، خردمند شمالی کوچه دی پلاک 12
گالری اُ، خیابان استاد نجات اللهی کوچه خسرو پلاک 46
بنیاد لاجوردی، خیابان استاد نجات اللهی، سپند شرقی پلاک 20
پروژه های آران، نوفل لوشاتو، کوچه لولاگر پلاک 5
روایت سوم
روایت سوم
اله یار نجفی
26 شهریورماه 1395
الی 12 مهرماه
در پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5
روایت سوم
تصاویر دو بعد و نیمی که دستفروشها دارند هر کدام همانند پنجرهایی رو به دنیایی دیگر هستند که داستان جهانی متفاوت را روایت می کنند، جدا از دنیایی که ما در آن ایستاده ایم. پنجره های کوچکی که تنها قسمتی از قصه را روایت میکنند؛ کنار هم که قرارشان می دهی تصویر بزرگتر میشود و داستان گویاتر. فضای بزرگتری پدید می آید که تصور کردن موقعیتی که زمان و شخصیتهای داستان می تواند در آن اتفاق افتاده باشد، را امکان پذیر می سازد. موقعیت و زمانی نو ساخته میشود تا نقشی از جنس خیال پدیدار گردد. داستانهایی دو بعدی در فضایی دوبعد و نیمی با رنگ و لعابی دور از واقعیت.
فضای دوبعدونیمی صحنه تاثیری متقابل بر بیننده دارد، چنان که او گاهی مجبور به حرکت میشود تا فضای کامل داستان را ببیند و حتی نقشی فعالانه در تکمیل داستان ایفا نمای
داستانهایی که لایه لایه و بهلول وار، فضای تازه و موقعیت جدیدی را که به آن متکی هستند به رخ میکشند و با زبان استعاره به عدم هم ذات بودن داستان و مکان اتفاق آن، اشاره می کنند
در حقیقت اساس کار بر مبنای بداهه سازی است؛ اغراق در جدا سازی نقش از زمینه و قابل تمیز بودن این دو. مخاطب همزمان با دو گونه مختلف از تصاویری که در کنار هم قرار می گیرند، روبرو میشود که این دو هر کدام به تنهایی تعریفی جدا دارند و نیز تحلیلی دیگر. تماشاگر از واقعیت دور میشود و در واقع روایتی جدید ظاهر میشود. که بعد دیگری است و هرگز روایت اصلی را بطور تمام نمی پوشاند. نهایتا" مجموعه تمامی این عناصر دریک همزمانی روایت سومی را شکل می دهند
اله یار نجفی
پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5
روز افتتاحیه 4-8
بازدید روزهای عادی همه روزه به جز شنبه ها بین ساعات 1-7
تلفن 66702233
کتاب خانه است
کتاب خانه است
به کوششِ فوآد فراهانی
5. الی 22 شهریورماه 1395
هنرمندان:
مهدی حسینی- حسین والامنش - ساعد مشکی - سعید روانبخش
میلاد پروز- هما دلورای- سینا سیفی- فوآد فراهانی- مریم فرشاد- بهزاد متبحری- المیرا میرمیران
پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5
روز افتتاحیه 4-8 و به جز شنبه ها بازدید بین ساعتهای 1-7
تلفن
له یا علیه
یاشار آذر امدادیان
له یا علیه
افتتاحیه در پروژه های آران 31 اردیبهشت ماه 1395
اختتامیه 21 خرداد
این نمایشگاه گزیده ی است از پنج سال کار هنری مداوم بر روی مفاهیمی همچون هویت، مرز، جنگ روانی، مهاجرت و دشمن هراسی. هنرمند در این نمایشگاه سعی دارد با انتقال این مفاهیم به آثار خود و اضافه نمودن بعد کنایی، ارتباطی بی واسطه با مخاطبان برقرار کند و بردداشت های خود از مهم ترین دغدغه های اجتماعی و سیاسی نسلی که خواستگاه فرهنگی دوگانه ی پیدا نموده، ارائه نماید.
آثار این نمایشگاه مجموعه ی یکسان نیستند ولی به هم پیوسته و در ادامه یکدیگر هستند. انتخاب و ارائه آثار در تکنیک های مختلف چون مجسمه، ویدئو، چیدمان و چاپ، و تاکید هنرمند بر بهره بردن از رسانه های مختلف بعنوان قالبی برازنده برای استفاده از حداکثر امکانات و انتقال پیام هنرمند بوده.
یاشار آذر امدادیان
هنرمندی است خودساخته و آشنا با رسانه های مختلف هنری . او به شکل تجربی ابزار و مواد و تکنینک های مختلف هنری را با هم ترکیب می کند. ایده ها و افکار وی از دو خواستگاه فرهنگی: فرهنگ سرزمین مادری اش ایران و فرهنگ سرزمینی که در آن زندگی کرده است، شکل گرفته.
او در خانواده ای که اغلب اعضای آن هنرمند هستند نشو ونما یافته و از سنین نوجوانی با هنر و آثار هنری آشنا شده است. او بیشتر عمر خود را در فرانسه گذرانده و در زمینه های مختلف هنری از جمله نقاشی ،عکاسی، معماری، چاپ و مجسمه سازی در کنار اساتیدی چون داود امدادیان، رضا دقتی ، فرانک دنو، سیلوی لوژون به کار و فعالیت پرداخته. در بازگشت به کشور در سال 1392، در مهرشهر کرج مسکن گزیده و بطور پیوسته به هنر خود پرداخته.
پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5
روز افتتاحیه 4-8
بازدید روزهای عادی همه روزه به جزشنبه 1-7
تلفن 6
کارگاه شکار
هادی علیجانی
کارگاه شکار
آثار هادی علیجانی، صرف نظر از محتوای روایی، داستان سرایی و طنز ظریفی که در خود دارند حامل سعی مهمی هستند که اشاره به آن ضروری تر از نقل داستان آثار او است. این آثار به جد نشان دهنده.ی تلاش هنرمند برای رسیدن به حد اعلای بهره گیری از تمام امکانات زبان-رسانه.ی نقاشی است. تلاش برای کنار هم گذاشتن تمام امکانات محدود این زبان برای رسیدن به پیکربندی هماهنگی میان روایت، فانتزی، فرم و تزئینات (ornaments) . هنر همواره به غیر از آنکه در تلاش برای نمایش موضوعی، چه روایی و چه غیر روایی بوده است هدف دیگری را نیز بر دوش داشته و آن بازنمایی چالش هنرمند با مفهوم زیبایی است. مفهوم زیبایی فراتر از رعایت قوانین و قواعد بصری است که به دایره ای از قرارداها محدود می.شوند. زیبایی در باره.ی تشخیص و شکل گیری مجموعه ای از نظم، یا روابط، یا ایده ها است و بخشی از کار هنرمند نیزاندیشیدن به این است که چگونه بیننده را اغوا کند تا به آنچه انجام داده جذب شود
علیجانی در مجموعه اخیرش چالشی توامان هم از لحاظ ذهنی و هم فیزیکی را در جهانی از فانتزیهای روایی و تصویری به نمایش می.گذارد. طراحی گیاهان، آدمها و حیوانات در نقاشیهای او نشانگر مطالعه و کوشش او برای التقاط شکلهای کوبیستی با فرمهای اخذ شده از نقاشی ایرانی است. حال آنکه نقشمایه های ریز و متراکم و بافت قطور و فرسایشی آثار گواهی دهنده.ی چالش هنرمند با همین فرمها و آرایه ها، و آگاهی از لزوم از آن خود سازی این ارزشهای تاریخی بطور کاملا محسوس و فیزیکی است. به همین سبب با بهره گیری آگاهانه از جزییات تصویری و روایی، آثار او تبدیل به جهانی منحصر بفرد از خیال و زیبایی شده اند که در کنار داستانسرایی، نمایش دهنده.ی چالشی مهمتر، چالش هنرمند برای خلق زبان و همچنین بازنمایی رای او در باب زیبایی هست
بهرنگ صمدزادگان
پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5
روز افتتاحیه 4-8
بازدید روزهای عادی همه روزه به جز جمعههای غیر افتتاحیه 1-7
تلفن 66702233
افتتاحیه در پروژه های آران، 3 اردیبهشت ماه 1395 و ادامه نمایشگاه تا 24 اردیبهشت
باغهای ایرانی
باغهای ایرانی - گروهی - پروژههای آران
دسترسی محدود شش
دسترسی محدود شش
جشنواره.ای برای ویدیو، صدا و اجرا
پروژه.های پارکینگالری با همکاری جامعه نیومدیا و مشارکت گالری آران برگزار می.کند
پروژه.های آران
هفتم تا دوازدهم اسفند نود و چهار
دسترسی محدود در سال 1386 به عنوان پروژه.ای مستقل، سیار و غیر رقابتی آغاز به.کار کرد و در هشت سال گذشته تا کنون در پنج دوره. در تهران، قاهره، لندن، مشهد، شیراز و اصفهان برگزار شده است
دسترسی محدود نام خود را از پدیده.ی جریزه جزیره شدن هنرهای چندرسانه.ای در ایران وام گرفته است و تلاش دارد سکویی برای دیدار، تبادل بین المللی و نمایش آثار کمتر دیده.شده در زمینه.ی تصویر متحرک ( ویدیو، مستندنگاری، فیلم کوتاه، انیمیشن، و سینمای مستقل) هنر اجرا و هنر صدا باشد
در دوره.ی ششم به همراه برنامه.ی ویدیو مجمع الجزایر که با ترکیبی از فراخوان و دعوت توسط امیرعلی قاسمی گردآوری شده است، برنامه های ویدیویی متنوعی با دعوت از کیوریتورهای بین المللی به نمایش در خواهد آمد
مجموعه.ی «خارج از جعبه» به انتخاب الساندرا پاچه، استاد دانشگاه، کیوریتور و مورخ هنر ساکن برلین، نمایشی از هنرمندان نام آشنای بین المللی گرد هم آورده است که با رسانه ویدیو کار کرده اند و مرزهای آنرا گسترش می دهند. مجموعه.ی «ویدیوگراف درتهران» به انتخاب کارین بولانژه و آدری بروکسل از مونترال نگاهی به نمونه های مطرح ویدیو آرت در استان کبک کانادا دارد
ماریکا کوزمیچ که خود برای این نمایشگاه به تهران سفر خواهد کرد، طی یک سخنرانی به معرفی و نمایش آثار آوانگارد ویدیو از دهه ی هفتاد لهستان میپردازد
سانازمزینانی و مارک مه یر، با مجموعه ی مرزهای فیزیکی به سوالی اساسی می پردازند: محدودیت.های فیزیکی و روانشناسانه.ی بدن انسان کدام هستند؟ از جریان.های داخلی روزمره.ی انسان گرفته تا فشار رویارویی با هنجار.های اجتماعی
دسترسی محدود شش با اجرا ها و نمایش های ویژه و نشست های مرتبط تکمیل شده و در روز چهارشنبه دوازدهم اسفندماه به کار خود پایان میدهد.
برنامه روزانه جشنواره در ووب سایت
www.limitedaccessfestival.com .
صفحه فیس بوک پروژه های آران
صفحه اینستاگرام گالری آران : @Aarangallerytehran
پروژه.های آران
خیابان نوفل لوشاتو، کوچه لولاگر، شماره 5، درب حیاط
روزهای جمعه از ساعت 4-8
روزهای هفته 1-7
تلفن تماس 66702233
پرندگان باغشاه
پرندگان باغشاه / صالح تسبیحی
بازخوانی تاریخ
طاووس سفید؛ میرزا جهانگیرخان صور اسرافیل
طاووس رنگین؛ شیخ احمد روح القدس
کاکایی؛ ملک المتکلمین
مرغ عشق؛ قاضی ارداقی
مرغ عشق زرد؛ میرزا ابراهیم تبریزی
طوطی؛ سید جمال واعظ
کبوتر؛ سیدمحمدطباطبایی
مرغ دریایی؛ شیخ احمد روحی
سار؛یحیا میرزا اسکندری
مرغ بهشتی؛ ثقه الاسلام تبریزی
غراب؛ لیاخوف
بوف؛ محمدعلیشاه
تهاجم، تاراندن و مرگ در ایران سایهای ست تهدید کنان (تهاجم، تاراندن و مرگ سایه ای ست از تهدیدی متناوب در آسمان ایران، سیاهی بر فراز سر زندگان )، پرنده بر آسمان و دائم در حرکت بر فراز سرِ زندگان. این عفریت، غرابِ مرگ است که بر فرازِ قلمهای آزاد و سرهای سودایی و لبانِ به سخنِ حق جنبنده پر و بال میکشد وگاه منقار پایین میآورد و چه سر و جانها که ندریده و چه بزرگان که به چنگالش گرفتار نیامدهاند. این داستانِ آشنای تاریخ ماست.
این ماجرای دیرپا را میتوان قدم به قدم و دهه به دهه به شمارش نشست و از اقامهی دین توسط مانی و ایجاد نظام اجتماعی توسط مزدک و سرکوب آنان نظاره کرد و آمد تا هجوم اعراب. میتوان در قعر تاریخ فرو رفت و خواند و شناخت. از در افتادن نهضتهای شعوبی و علوی علیه اعراب و نهضتِ سربه داران بر ضد تاتارها بگیر و بیا تا بهار به خزان نشستهی مشروطه.
ماجرای مشروطه انبانِ نشانه هاست. انگار در این تکه از تاریخ هر کس وظیفهی تعریف شدهی خود را تا انتها به سرانجام رسانده. روزنامه نگار در خوشخوانی و سخنور در هیبت دادن به کلمات، شاه در استبداد و حتا مکانها در پذیرفتنِ انسانها دقیق؛ همان کارکردی را داشتهاند که از نام و نشانشان انتظار میرود. از این روست که «باغشاه» باید مسلخ آزادیخواهان باشد و نه باغاش تداعی صفا و طراوت کند نه شاهاش دادگستر. باغشاه، باغ ودربار وسیعی بود که محمدعلی شاه قاجار در روز به توپ بستن مجلس آنجا نشست و بسیاری از آزادیخواهان را در حضور او شکنجه کردند و چندی را کشتند. تصویرِ آشنا، نمادی از محلِ همیشه برپا برای قلع و قمع آزادی. محلی تاریک درهوای ابریِ وطن ما که بیقرارانِ بلندپرواز بر هوای آن میجهند و به دام میافتند. گویی بدنهای صف به صفِ کشتگان و مطرودانِ باغشاه مجسمههای بیسرِ میدانگاهی باشند که هوای حق و عدالت در آن سودایی گذرنده است. و از فرط تکرار، شرح مستقیم واقعه بیفایده. نقشی مکرر؛ خالکوبی شده بر تن ما.
مجموعهی «پرندگان باغشاه» بر این بخش از تاریخ دقیق شده است . در این مجموعه شخصیت هایی نیز که مشخصاً در به توپ بستن مجلس (یا به قول تاریخ نگاران مشروطه؛ یوم التوپ) آسیب ندیده و کمی بعد یا قبل از آن در کار بوده اما سرنوشت غمبارِ مشابهی با کشتگان باغشاه داشتهاند به مجموعه افزودهام. دوازده نفر، بر اساس عدد آشنای بین النهرین باستانی تعریف شده. دوازده صورت فلکی آسمان، دوازده حواری مسیح، دوازده امام شیعه، و هر دوازدههی نمادین دیگری که میتواند یادآور گروه برگزیدگان باشد. بدنهای سربلندان تاریخ همچون پرندگانِ منقاربریده و عکس به عنوانِ برشی متصل به واقعیت، به کار گرفته شدهاند تا موقعیت انسانیِ آنها میان بال و پر پرندگان گم نشود.
پرندگانی بال و پر و چیده که "ادیب الممالک فراهانی" در رثایشان گفت:
مرغان بساتین را منقار بریدند/اوراق ریاحین را طومار دریدند
گاوان شکم خواره به گلزار چریدند/گرگان زپی یوسف بسیار دویدند
تا عاقبت او را سوی بازار کشیدند/یاران بفروختندش و اغیار خریدند
آوخ ز فروشنده دریغا زخریدار
افسوس که این مزرعه را آب گرفته/دهقان مصیبت زده را خواب گرفته
خون دل ما رنگ میِ ناب گرفته /و زسوزش تب پیکرمان تاب گرفته
رخسار هنر گونهی مهتاب گرفته / چشمان خرد گرده ز خوناب گرفته
ای واسطه رحمـت حق بهر خـدا را/ زین خـاک بگـردان رهِ طـوفان بلا را
طبیعت کیوریتوری
پروژه چهار روزه در گالری پروژه های آران که توسط شهرام انتخابی و با همکاری یاسمن پیشوایی انجام خواهد شد. در تاریخ 2 بهمن ماه، نمایش فیلم گفتگو با دوازده کیوریتور بین المللی، با زیرنویس در ادامه سه روز ورک شاپ و پخش فیلم های دیگر بین ساعات 2 الی 6.
کیوریت کردن و نقش کیوریتور یکی از مهمترین موضوعات در حوضه ی هنر معاصر است. در 2011 و 2012 نشریه ی Mousse مطلبی را با عنوان "ده پرسش اساسی درمورد کیوریت کردن" توسط جینز هافمن منتشر کرد. سوالات به شرح زیر بودند:
شخص کیوریتور کیست؟
چه کاری انجام میدهد؟
در ارتباط با هنر معاصر چه کاری انجام میدهد؟
چرا هنر به درمیان مردم میرود و عموم چه کسانی هستند؟
نمایشگاه چیست؟
در مورد مجموعه داری وضع چگونه است؟
آینده ی هنر چگونه خواهد بود؟
روند کیوریت کردن چگونه است؟
مسئولیت شخص کیوریتور چیست؟
در ایران گالریهای هنری تنها متولیان برگزاری نمایشگاه هستند. موسسات غیر انتفاعی با دغدغه ی هنر معاصر به ندرت وجود دارند همانطور که دانش چگونه کیوریت کردن کمیاب است. آثاری که عموما به سختی قابل فروش هستند، مانند آثار میرا، ویدئو، هنر چیدمان و هنر اجرایی، تولید میشوند اما به ندرت میتوانند مجال نمایش در فضای مناسب را پیدا کنند.
این پروژه مسئله ی کیوریت کردن را در ارتباط با مفاهیمی چون زیبایی شناسی، جامعه ، سیاست و عناوین معاصر فلسفه ی هنر به چالش میکشد. و همچنین پیرامون پرسشهایی در باب تفاوتهای میان هنر معاصر و کارکرد نمایشگاه/ گالری در ایران بحث میکند.
پروژه ی "ماهیت کیوریت کردن" تلاشی است برای تاکید بر اهمیت و ضرورت تعاملات در نمایشگاه گردانی. در این پروژه از طیف گسترده ای از کیوریتورهای بین المللی، با پیشینه ها و دیدگاههای متفاوت سوالاتی بنیادی درمورد کیوریت کردن نمایش و اهمیت این مسئله از نقطه نظر ایشان در همه گانی کردن هنر معاصر، و جایگزین کردن فضاهای مناسب و بسیاری سوالات دیگر مرتبط با هنر معاصر ایران بعمل خواهد آمد.
اسامی افرادی که گفتگو با آنها ضبط شده و به نمایش درخواهد آمد :
René Block - گالری دار، کیوریتور و مجموعه دار. دایرکتور پیشین در فردریکیانوم کسل.
Shulamit Bruckstein Çoruh -کیوریتور و پروفسورمطالعات فلسفی ، تئوری هنرهای بصری، مطالعات بصری در اورشلیم ،برلین، لوزان، فرانکفورت و هامبورگ
.
Sergey Fofanov - کیوریتور، همکاری با کاسپر کونیگ در " مانیفست 10"، هرمیتاژ، سن پیترزبورگ.
Mark Gisbourne - کیوریتور، منتقد، مدرس سابق دانشگاه لندن، مدرسه هنرهای زیبای اسلید، لندن و دانشگاه منچستر.
Adrienne Goehler - کیوریتور، روزنامه نویس، عضو سابق مجلس در شاخه ی علوم، تحقیقات و فرهنگ در برلین و یکی از اولین مناظران فرهنگی در اروپا.
Erika Hoffmann-Koenige - مجموعه دار آثار هنری.
Alexander Koch- گالری دار، کیوریتور، تئوریسین .
Christin Lahr - هنرمند، کیوریتور، مدرس رسانه های هنری در مدرسه ی هنرهای تجسمی لپزیگ.
Sonja Longolius - کیوریتور، مورخ هنری.
Michael Thoss - کیوریتور، رئیس سابق بخش هنرهای تجسمی، فیلم و رسانه در خانه ی فرهنگهای جهان، مدیرعامل بنیاد فرهنگی آلیانژ.
Silke Wittig -کیوریتور، مسئول ارتباطات و برنامه های عمومی در نویر برلینر NBK.
Olaf Stüber - گالری دار برلین- و مجری برنامه ماهانه ویدئو آرت در نیمه شب.
معلق
معلق
نمایشگاه گروهی به انتخاب بهرنگ صمدزادگان و گالری آران
با آثار: فریدون آو و حسین والامنش
محمد اسکندری- ناصر بخشی – فاطمه بهمن سیاهمرد- سهند حسامیان – الهه حسینی - بکتاش سارنگ جوانبخت-شقایق عربی- حمید عربی- امیر نصر کم گویان –شیرین ملت گهر-
نوگل مظلومی – هومن مهدی زاده جعفری
آثاری که در این نمایشگاه ارائه میشوند محصول ذهنیت شاعرانه خالقین این آثار هستند. آثاری که فارغ از واقعیت جهان از ورای زمان و فضا حرکت می کنند. این اثار با انکار گرانش ( چه به معنای جاذبه زمین و چه سختی وضعیت موجود) در فرم و در مفهوم، سیالیت و حرکت را تلقین می کنند و با ترکیب آنچه که پایدار و آنچه که روان است به آرامی و موقرانه وضعیت لرزان ما و به طور کلی حهان پیرامونمان را به تصویر می کشند.
توان تغزلی هنر ایرانی و استعارات طنارانه آن بخشی از بستر این نمایشگاه است. اثر متقابل عناصری که در وضعیت بی ثباتی قرار دارند مشابه تعادل ذاتی شعر فارسی است؛ اوج ها و افول ها، آهنگ و درنگ، ناگوار و گوارا. فرمها در فضا و زمان حرکت می کنند و بعنوان امر مسلم و اثر هنری به جهان واقعی باز می گردند، ثبات یافته و با حفظ توازن.
تعدادی از هنرمندان حاضر در این نمایشگاه به جهت سبک متعالی و منش ترقی خواهانه شان شناخته شده هستند.در کنار آنها آثاری از هنرمندان جوانی که در برخوردهای خود غیرمتعارف و مطلق گرا هستند ارائه میشود. این آثار مجمع الکواکبی را شکل می دهند که بخشی از آنجه که امروزه در هنر معاصر ایران راستین و ماندگار است را به نمایش می گذراند: توان نامحدود برای وجد و رنج، تلاش برای انکار تاریکی، و پیشرفت علیرغم موانع، به عبارتی دیگر ساخت و حفظ توازن.
افتتاحیه 4 دی ماه در پروژه های آران
پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5
روز افتتاحیه 4-8
بازدید روزهای عادی همه روزه به جز جمعه های غیر افتتاحیه 1-7
تلفن 66707975
ملائکه ، قدیسان و شرکآ
ملائکه ، قدیسان و شرکآ / با آثار ملکه نایینی و هنرمندان:
علیرضا آدم بکان – علا ابتکار- محمد اسکندری- اصغر اهری پور- مهرداد جعفری – اعظم حسین آبادی- حمید حمایتیان – نسیم داوری – مریم سپیانی – نسترن صفائی – آمتیس عباسیون – شیرین فتحی – حدیث فخر- ریحانه طراوتی – فرشید لاریمیان – دهقان محمدی – اللهیار نجفی
در رشته های مختلف هنری، فارغ از قید و بند منطق و مستدلات، هنرمندان به قالبهایی دست می یابند که زندگی ما را پربارتر می کند، در اسطوره ها نیز با قبول کردن فرضیه های خیالی، سعی می کنیم به پاسخ ها و راه حلهای معمای زندگی دست پیدا کنیم. آیا این جهان تنها آنی است که می بینیم؟
انسان در توانائی خود برای ایجاد سرگرمی و تنوع منحصر به فرد است. در بسیاری از اوقات این استعداد و موهبت دستخوش فراموشی میشود. قدرت تخیل که به آنچه که از پنج حس نگرفته ایم، شکل می دهد، نباید ناچیز انگاشته شود. این نیروی مهم که مرزها را از میان برمی دارد و ما را به ماورای وضعیت موجود و توانایی هایمان منتقل می کند، میبایست بطور مستمر مورد توجه قرار داشته باشد. دنیائی شگرف و جذاب، با قصه های تمام نشدنی، با قوه مخیله بی انتها و زیاده روی هایی که باورها را به چالش می کشند
هنرمندانی که در حیطه خیال کار می کنند، در شکلهای متفاوت، و با تجربیات مختلف با سوژه و فرم و معنا، توقعات عادی را نقض می کنند. با امتزاج روزمرگی با اعجاب اسطوره و کابوس،این پیشروان دنیایی را به تصویر می کشند که تفاوتهای سنتی آنچه که جدی، بیهوده، دهشتناک، مضحک و یا تراژیک هست را کمرنگ و یا محو می کنن
در گذشته شیردال ها و گاوهای بالدار، پاسبانان پایتخت سرزمین پارسیان بودند، هنوز هم هستند. پژواکی از زمانی که پادشاهان بر بال پرندگان غول پیکر به آسمان می رفتند، مارها بر شانه های مردان از مغز انسانها ملتذذ میشدند، ابرقهرمان دیو سفید را مقهور می کرد و سیمرغ کودک زال را به فرزندی می پذیرفت. بستری از تجردی جادویی که تصویری خارج از زمان می ساخت؛ برای بازخوانی گذشته، ابراز امیدواری برای آینده و تاکیدی بر تسلسل و دوام
نهمین نمایشگاه سالانه مجسمههای کوچک
نهمین نمایشگاه سالانه مجسمههای کوچک در پروژه آران
سيرة الموت
باربد گلشیری افتتاحیه نمایشگاه در پروژه های آران 10 مهر
اختتامیه 5 آبان
از کتابچه نمایشگاه هنرمند:
گورنگاری کاری.ست که من می.کنم، چه ساختن سنگ مزار باشد، چه عکس گرفتن از گور و خاکسپاری از پانزده. سال پیش تا امروز، چه تکثیر مرگ محذوفان از طریق مالشکاری بر سنگ.نبشته.هاشان. تهی.گور هم ساخته.ام. یادمان نیز، هم برای مردگان، هم زندگان. همه.ی این.هاست که سيرة الموت را می.سازد. حقیت این است که سيرة الموت مجموعه نیست. نمی.شود مجموعه.ای ساخت یا من نمی.توانم. البته که می.شود این.ها را به سنگ گورهای شکسته، سوگواران، بازماندگان، نام.باختگان، مقتولان، به نشان.های مزار مانا و میرا، به زندگان و مردگان و حتی به گور و یادمان.هایی که به سیاق ونیتاس.های فلاندری برشان حلزونی نرم.نرم می.رود، تقسیم کرد. اما در این کتابچه هم کارهایی.ست که در نمایشگاه سيرةالموتهست و هم چیزهایی که در آن نیست. نیست، چون این.جا نیستند، یا در قبرستان.اند یا تهی.گوری یا یادمانی.اند در خانه.ی کسی یا در موزه.ای، یا من حق ندارم نشانشان بدهم و یا حتی نبایند این.جا باشند. از سوی دیگر، در نمایشگاه چیزهایی هم هست که در این دفتر نیامده. و چیزهایی که نه در این دفتر آمده نه در نمایشگاه. سیره یعنی همین. سیره طریقه است، مسلک است، عادت هم هست. واین.ها هرکدام لحظه.ای از این طریق.اند. برای همین است که نام این دفتر و نمایشگاه تکراری.ست. قبلا ً هم نام دو دفتر دیگر و یک نمایشگاه دیگر هم همین «سيرة الموت» بود. گمان می.کنم تا ابد هم همین بماند.
خلا روشن: اطاق نیمه تاریک
آتوسا پورحسینی، بهار صمدی و نوید سلاجقه
نمایشگاه گردان : امیرعلی قاسمی
اجراهای افتتاحیه از استودیو «پنجاه و یک» ساعت پنج و هفت جمعه بیست و هفتم شهریور
اجرای دوم یکشنبه بیست و نهم شهریور
اجرای سوم به زبان انگلیسی دوشنبه سی.ام شهریور
اجرای آخر یکشنبه پنجم مهر
«خلا روشن» مجموعه ای از نمایشگاه.ها، اجرا.ها، نشست.ها و به همراه دو برنامه.ی نمایش فیلم است که با برنامه.ریزی جامعه سینمای تجربی، دابلین و جامعه.ی نیو مدیا، تهران در پروژه.های آران، مجموعه.ی لاجوردی، اقامت فرهنگی کوشک و پلتفرم داربست برگزار می.شود .
«اتاق نیمه تاریک» در روزهای پایانی شهریور در «پروژه.های آران» رونمایی می.شود که تجربه.های چیدمانی سه هنرمند در محدوده.ی «سینمای بسیط»، «هنر اجرا» و«چیدمان تصویر متحرک» را در خود جای داده است. در این نمایشگاه فضاسازی.های بهار صمدی و نوید سلاجقه که تحت عنوان استودیو پنجاه و یک فعالیت می.کنند، به همراه دو مجموعه.ی انفرادی از آنها به نمایش درخواهد آمد. در مجموعه چیدمان ـ اجراهای«جشن فراموشی» و «همزیستی نامسالمت آمیز اعداد و روزها»، صمدی و سلاجقه برآنند تا جسورانه هر آنچه را درباره.ی عکس ـ چه از جنس نور و چه بر کاغذ ـ می.شناسیم یا باور کرده.ایم، به هم بریزند و از نو صدا کنند. این تلاش برای بازآفرینی مراسمی است که تا به حال اتفاق نیفتاده، یا چنین با وسواس به وقوع نپیوسته است.آتوسا پورحسینی اما، ما را به دور شدن از ساحلی دعوت می.کند که جذر و مدش، مرز نامشخص ویدیو را با فضا تعیین می.کند و در نهایت دو راه بیشتر پیش رو نمی.نهد: یا در ورطه.ی مکرری که ما را می خواند غرق شویم یا بگریزیم و به بیرون و فراتر پناه ببریم .
بهار صمدی، متولد۱۳۶۰- تهران، فیلمسازی مستقر در پاریس و تهران است. او کارشناسی ارشد معماری را در دانشکده ی هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران، در سال ۱۳۸۵، به پایان برد و همچنین در سال ۱۳۹۱ با مدرک فیلمسازی مولف از مدرسه سینما ایکار(EICAR )، در پاریس فارغ التحصیل شد. نوید سلاجقه، متولد ۱۳۶۰ – تهران، معمار، شهرساز و هنرمند تجسمی مستقر در پاریس و تهران است. او کار حرفه.ای اش را از سال ۱۳۸۱ شروع کرد و تحصیلات خود را در معماری و طراحی شهری در دانشکده.ی هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران در سال ۱۳۸۵ و در مدرسه.ی ملی معماری مارسی در فرانسه به سال۱۳۸۷ به اتمام رسانده است. بهار صمدی، فیلمساز تجربی و نوید سلاجقه، معمار و هنرمند تجسمی، درسال ۱۳۹۴ «استودیو ۵۱»، را برای انجام پروژه های مشترک خود، راه اندازی کردند. آتوسا پورحسینی (متولد ۱۳۶۰ تهران) هنرمندی مستقر در دوبلین ایرلند است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد هنرهای.زیبا از دانشگاه ملی هنر و طراحی شهر دوبلین (سال ۲۰۱۱)، همچنین کارشناسی هنر در رشته.ی نقاشی از دانشکده.ی هنر. و. معماری دانشگاه آزاد تهران (۲۰۰۷) است.