گالری سازماناب
آدرس: تهران، خیابان انقلاب، دروازه دولت، خیابان خاقانی، بن بست روشن منش، پلاک ۲،گالری سازماناب
تلفن: ۰۲۱۸۸۸۶۶۳۴۵
ایمیل - وبسایت
ساعت کار: ۱۵ الی ۲۰ - شنبهها تعطیل است.
استعاره و سیاست
استعاره و سیاست:
مروری بر آثار هارون فاروکی در تهران
نمایشگاهگردان: رضا حائری
۱۳ تا ۳۰ شهریور ۱۳۹۴ ، ۱۶-۲۰
افتتاحیهی نمایشگاه: جمعه، ۱۳ شهریور ۱۳۹۴ ، ۱۵-۲۲
سازماناب با همکاری «گالری اِیجی» میزبان نمایشگاه مرورآثار فیلمساز آلمانی هارون فاروکیست.
آثار زیر بخشی از این نمایشگاه است که در سازماناب نمایش دادهمیشود:
آتش مهارناپذیر
آلمان غربی | ۱۹۶۹ | ۲۵ دقیقه | سیاهوسفید
«هنگامیکه ناپالم در حال سوختن است، دیگر برای مهار آتش خیلی دیر شده. شما باید در جایی که ناپالم بهوجود آمده با آن مقابله کنید، در کارخانهها».
فصل مشترک
آلمان | ۱۹۵۵ | ۲۳ دقیقه | رنگی
هارون فاروکی با بازنگری کارهای مستند خود٬ این پرسش را به چالش میکشد: کارکردن با تصاویر موجود به جای تولید تصاویر جدید چه معنایی دارد.
دوبله
با همکاری آنتیه اهمان
آلمان | ۲۰۰۶ | ۳ دقیقه | رنگی
تکگوییست از رابرت دنیرو به هفت زبان مختلف.
برساختن فیلمهای گریفیث
آلمان | ۲۰۰۶ | ۹ دقیقه | رنگی
بازسازی سکانسی از فیلم تعصب ۱۹۱۶، اثر گریفیث، که به بررسی و تحلیل شیوهی داستانگویی نما/نمای متقابل میپردازد.
بازیهای جدی ۳
آلمان | ۲۰۰۹ | ۲۰ دقیقه | رنگی
فاروکی علاقمند به استفاده از واقعیتهای مجازی و بازیهای کامپیوتری در زمینهی جذب نیرو، آموزش و حتی معالجه سربازان است.
هارون فاروکی در سال ۱۹۴۴ در چکاسلواکی بهدنیا آمد، کشوری که زیر سلطهی آلمان بود. او که پدری هندیتبار و مهاجر، و مادری آلمانی داشت پس از جنگ جهانی دوم در هند و اندونزی بزرگ شد. از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ در «آکادمی فیلم و تلویزیون آلمان» در برلین درس خواند. او بیش از ۹۰ فیلم در زمان حیاتش ساخت که اغلب آنها مستندهای کوتاه تجربی هستند. فاروکی بیش از ۳۰ اثر هنریِ اینستالیشن در گالریهایی سرتاسر دنیا بهنمایش گذاشت. او در تیرماه سال گذشته در سن هفتاد سالگی درگذشت.
مرور آثار هارون فاروکی در تهران همکاریایست میان سازماناب و «گالری اِیجی» و به کوشش رضا حائری گردآوری شدهاست. حمایت «بنیاد هارون فاروکی» و «انستیتو گوته» برگزاری این نمایشگاه را ممکن کردهاست.
سازماناب
تهران، میدان هفتتیر، خیابان مفتح جنوبی، خیابان بوربور، خیابان خاقانی، بنبست روشنمنش، پلاک ۲
www.sazmanab.org
هوا خوب بود
نمایش فیلم «هوا خوب بود» ساختهی هنرمند بلژیکی بارت ون دارک همراه با گفتگوی هنرمند در سازماناب
هنرمند بلژیکی «بارت وَندایک» هویت فرهنگی و فرهنگ محلی را مطالعه میکند. آخرین ویدیوی او «هوا خوب بود» پُر است از صحنههایی از اتفاقات محلی که در بلژیک رخ میدهد. اتفاقاتی از قبیل فستیوالهای نامآشنایی چون «کارناوال ژیلهای شهر بنش» و یا «کارناوال اژدهاهای شهر مونس» تا رسوم گمنامتری که سیطرهاش تنها به یک روستای کوچک ختم میشود.
«هوا خوب بود»، ویدیو، ۲۰۱۵، ۶۰ دقیقه.
چهچیزی به یک جامعه هویت میبخشد؟
بارت وَندایک در آثارش بهدنبال پاسخ این پرسشهاست. از اینرو سنتهای محلی، آداب و رسوم و سمبلها نقشی مهم ایفا میکنند.
آثار وَندایک ترکیبیست از مجسمه، طراحی، اینستالیشن، ویدیو، عکس و پرفورمنس.
شنبه ۲۴ مرداد، ۱۳۹۴ - ۵ بعدازظهر
جلسهی گفتوگو به زبان انگلیسی و با ترجمهی همزمان به فارسی برگزار خواهد شد.
شرکت در جلسه برای عموم آزاد است.
ساعت ۵ عصر
گفتوگوها-ایران
نخستین نمایشگاه انفرادی هنرمند صرب «دِیان کالودجِروویچ» با عنوان «گفتوگوها-ایران» در سازماناب برگزار میشود. او در این نمایشگاه، اینستالیشن صدا و مکانمحور شش کانالهای ارایه میکند که در امتداد مجموعهای با عنوان « گفتوگوها: هولاهوپ، کشبازی، تیلهبازی، و شن» قرار میگیرد.
مجموعه اینستالیشنهای مکانمحورِ «گفتوگوها» بر اساس تحقیق و مصاحبه با کودکانی از کشورهای مختلف (از سال ۲۰۱۳ تا کنون در روسیه، صربستان، آذربایجان و در دست انجام در کشورهای ایران، اتریش، ایتالیا، رومانی، و ...) انجام میگیرد. کودکان بین ۷ تا ۱۰ سالِ ساکن هر کشور، از زمینههای قومی، اجتماعی، و فرهنگی متفاوتی میآیند. هر اینستالیشن بر اساس موقعیت محلی و بازیهای خاص و اغلب همگانی بچهها که با اثری صدامحور همراه شدهاند؛ بهوجود آمدهاست. صدا از کانال ۶ تا ۷ بلندگو پخش میشود و از هر بلندگو صدای یکی از این بچهها بهگوش میرسد. مصاحبه با هر بچه جداگانه انجام شده و سپس با اندکی ویرایش به گفتوگو با سایر کودکان الصاق شدهاست. مکالمهی هر کودک با دیگری واکنشیست با تکیه بر مواضعشان نسبت به مسایل سیاسیای چون محرومیت و مشمولیت اجتماعی، خارجیها، زبان، استعمار، جنگ، پول، فقر، و ...
مفهوم:
مجموعه آثارِ «گفتوگوها: هولاهوپ، کشبازی، تیلهبازی، و شن» از روایتهای کودکان بهمثابهی یک ابزار سنجش بهره میگیرد. ابزاری که در هر جامعه نشان میدهد تفاوتهای فرهنگی و سیستم ارزشگذاری بر مبنای ساختار اعتقادات و باورها چگونه شکل میگیرد و "دیگری" چطور معنا پیدا میکند. با پی گرفتن روایت کودکان، معنای عضو یک اجماع محلی و یا غریبه بودن، فقیر یا ثروتمند بودن، مونث یا مذکر بودن، به زبانی دیگر صحبت کردن، دریافت سیاسی، معنای استعمار کردن و یا مستعمره بودن، معنای ملیت، تروریسم، جنگ، و ... را در هر جامعه درمییابیم. پاسخهای کودکان به پارامترهای ایدئولوژیک، فرهنگی و اجتماعیای اشاره دارد که بر آنها تحمیل شدهاست. از ورای دنیای کودکانِ ۷ تا ۱۰ سال _دورهای که در آن کودک هنوز به فرد تبدیل نشدهاست_ من در پی مطالعهی دنیای بزرگسالان و نمونههای ساختارهای اجتماعی و کدگزاریای هستم که هویت کودکان را از پیش تعیین میکند.
«دِیان کالودجِروویچ» متولد بلگراد، یوگوسلاویِ سابق است. او جوایز و افتخارات متعددی در زمینهی هنرهای دیداری به خود اختصاص دادهاست و فارغالتحصیل کارشناسی ارشد در رشتهی هنرهای دیداری از آکادمی هنرهای زیبای بلگراد در سال ۲۰۰۴ است. دِیان از آغاز فعالیت هنری خود در سالهای میانهی دههی ۹۰ میلادی، پیوستار میان مصرفگرایی و دوران کودکی را کاووش میکند تا تحلیلی مناسب برای شکلگیری هویت و ثبات شکلهای بازنمودی بیابد.
آثار کالودجروویچ در مجموعههای شخصی و عمومی بسیاری از قبیل «موسا»، «کنتاکت»، «استراباگ»، «موزهی سالزبورگ» «اِیپیتی» برلین، «موزهی شهر بلگراد»، و ... حفظ و نگهداری میشود.
دِیان کالودجِروویچ هماکنون در وین کار و زندگی میکند.
برپایی نمایشگاه دِیان کالودجِروویچ در سازماناب با کمکها و پشتیبانی «مرکز هنری و فرهنگی اتریش» امکانپذیر شدهاست.
۲ مرداد - ۲۲ مرداد، ۱۳۹۴، ۴ بعدازظهر تا ۸ شب
مراسم افتتاحیه: جمعه، ۲ مرداد، ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
گفتگو در مورد سه فیلم آخر ورنر هرزگ
فیلمهای تخیلی و مستند «ورنر هرزُگ» در روزهای اوج سینمای موج نو آلمان اغلب بر شخصیتهایی تمرکز دارد که همیشه در محیطهایی متخاصم، در گوشههای دورافتادهی جهان، و در شرایطی دشوار؛ دستکم گرفته میشوند. فیلمهای او را ایدههایی شکل دادهاند که مرزهای میان تخیل خلاق و خیال پر آبوتب را بهپرسش میگیرد. حتا اگر شخصیتهایی چون اشتروژک، آکوییر، یا فیتزکارالدو بهطور ناگهانی قدم به اختلاف قابل بحثِ کنونی میان دیوانگی و جسارت بگذارند، بدون منعکس کردن جهان بیرون و نهادهایش این مهم امکانپذیر نیست. فیلمهای هرزُگ همزمان تمایل به انعکاس دادن پروسهی تولید خود، در شکاف میان مستند وتخیلی و بهطور کلی تاثیر فیلم و رسانه از دارند. در این ارایه بهطور مشخص نگاهی خواهم داشت به بازتابهای هرزُگ بر مستندتخیلی و رسانهی دیجیتال در (فیلمهای) مستندش از دهههای گذشته و بهخصوص «مرد گریزلی» 2005، «مواجهه در آخر دنیا» 2007، و «غار رویاهای فراموششده» 2010. تحت فشار گذاشتن تخیل مخاطب بهوسیلهی ضبط کردن (فیلم در) مکانهای نشانهدار و افراطی _بهمعنای دورافتادگیِ فضایی مانند دنیای زیر دریای آنتارکتیکا؛ یا فاصلهی موقتی مانند نقاشیهای غار شووه؛ یا خطر برای زندگی مثل زیستبوم یک خرس گریزلی_ گفتوگو خواهم کرد. هرزُگ در جستوجوی راههایی نوست که در آن دوربینها واقعیت را با تجهیزاتی وسیع بهتصویر بکشند، از ابزارهای ثبت علمی و ثبتکنندههای تریدی گرفته تا دوربینهای دیآیوای.
«یرون گریتز» پروفسور دستیار ادبیات تطبیقی در دانشگاه بینگهمتون است. کلاسها و مطالعات او بر روی فلسفهی فیلم و رسانهی نو و با توجه ویژه بر جهان سینما، روایت پیچیده، و زیباییشناسی دیجیتال تمرکز دارد. او بر روی نسخهی خطی کتابی با عنوان «تردید سینمایی» کار میکند. کتاب دربارهی فلسفهی فیلم در جهان سینما و مستندتخیلیست که فصلی را به هرزُگ اختصاص دادهاست.
دوشنبه ۲۲ تیر، ۶ بعدازظهر
جلسهی گفتوگو به زبان انگلیسی و با ترجمهی همزمان به فارسی برگزار خواهد شد.
شرکت در جلسه برای عموم آزاد است.
Reshape
قسمت اول - طراحی / برنامه نویسی
دوشنبه ۱۵ تیر
20:30 - 23:00
قصد Reshape این است که افرادی را از رشتههای مختلف که به انجام کارهای عجیب و غیر عادی با تکنولوژی علاقهمندند گرد هم آورد. خواه هنرمند باشند خواه مهندس،موسیقی دان، برقکار، برنامه نویس یا هر چیز دیگر. این رویداد اولین رویداد Re-Shape Tehran است و به طور خاص بر روی برهمپوشانی دو زمینه «برنامهنویسی» و «طراحی» متمرکز است.
CRAFT Tehran ارائه میدهد: 2014 CRAFT#: با تمرکز بر موضوعات طراحی و ساخت، با استفاده از ابزارها و دستگاههای دیجیتال، تلاش میکند تا برنامه جامعی از آموزش ابزارها، روشها و تکنیکهای طراحی معاصر را ارائه کند. این آموزش با حرکت به سمت ساخت فیزیکی یک پروژه، مفاهیم تئوری را در یک زمینه عملی به چالش میکشد و با استفاده از جدیدترین تکنولوژیهای ساخت دیجیتال و با کاربرد متریال سیستمهای نوین به پژوهش در خصوص این چالشها میپردازد.
علی اسلامی ارائه میدهد: Expanded Reality: بودن و ماندن در لحظه ای مشخص درون یک نقاشی سورئال تمام چیزی بود که در ابتدا از این پروژه میخواستم . این موضوع باعث شد به فکر بازسازی بعضی از نقاشی های رنه مگریت بلژیکی بیوفتم . دیدن و تجربه کردن این نقاشی ها در یک دنیای مجازی ، مخاطبش را یک پله دیگر از "واقعیتی " (!؟) که نقاشی های مگریت به تصویر میکشد دور می کند .
در این سمینار سعی دارم جزئیات طراحی ، ایده اصلی ، مسائل تکنیکی پروژه را ارائه کنم . همچنین در آخر در مورد سند کپی رایت برای گسترش این پروژه که پس از انتشار ویدئو دمو این پروژه ایجاد شد توضیحاتی ارائه کنم .
علیرضا معماریان ارائه میدهد: Let's Think Generative: این ارائه به بررسی چند پروژه کوچک در راستای ایجاد فرم های پیچیده می پردازد . ساختار این فرم ها را الگوریتم هایی تشکیل می دهد که از طبیعت و یا اتفاقات روزمره اطراف ما الهام گرفته است .
جان برداکاس ارائه میدهد: Self-reference as an artistic creation mechanism :این ارائه نقش " ارجاع به خود " را به عنوان یک مفهوم فرا رشته ای و رابطه اش را با دورهای بازخوردی بررسی می کند. تمرکز ما در حوزه ی هنر است. کا مان تکوین پیوندی میان ایده های سیبرنتیک و تجربیاتی با صدا و تصویر است. در این ارائه نمونه هایی نظری و کاربردی،که نشانگر سادگی یا پیچیدگی "ارجاع به خود" هستند را نشان می دهیم و نشان می دهیم که چطور می توان از این ایده ی انتزاعی برای خلق یک تجربه ی هنری استفاده کرد.
اوروبوروس: دستگاه ارجاع به خود؛ خوراک دادن دوباره ی سیگنال های الکتروانسفالوگرافی از یک مغز به یک واسطه ی کامپیوتری و سپس به سامانه ی ادراک صوتی-تصویری یک سوژه با یک واسط واقعیت مجازی است.
برای اطلاعات بیشتر به وبسایت http://www.re-shape.io/#episode-1 مراجعه کنید.
پروژهی سِنترفُلد: بهار رکودی
مراسم افتتاحیه و رونمایی از کتاب: جمعه، ۲۹ خرداد، ۴ بعدازظهر تا ۱۰ شب
سنترفُلد، پروژهای از رضا آرامش کتابیست که به تعداد محدود (کمتر از چهلویک نسخه) و هر بار با همکاری جمعی از هنرمندان حوزههای متفاوت در نقاط مختلف دنیا تهیه میشود. این پروژه که از سال ۲۰۰۳ و از دل پروژهای دیگر به نام «وودِن هارت» زاده شد، در واقع کتاب تکهچسبانی شدهایست که هنرمندان با امکانات محدود، تکنولوژی پایین و بهشکل دستی؛ در آن اثری از خود بهجا گذاشتهاند. برخی مستقیمن بر روی صفحهی کتاب کار کرده و برخی دیگر چیزی به آن الصاق کردهاند. در هر شماره، از هنرمندان دعوت میشود تا بر روی یک یا دو صفحه از کتاب کار کنند و از یک نویسنده، گرداننده، و یا هنرمند دعوت میشود تا کارهای هنرمندان مدعو را جمعآوری کند، در کتاب بچیند و یا حتا در کتاب دخل و تصرف کند. در شمارههای اخیر سنترفُلد، رضا آرامش با همکاری هنرمند مهمان (در این شماره سهراب کاشانی) نقش جمعآوری و چیدمان آثار را بهعهده داشتهاست. هر هنرمند چهلویک اثر ارایه کرده که هر کدام یک صفحه از کتاب را به خود اختصاص میدهد. حاصل، چهلویک نسخه کتاب است که آثار بیستوهفت هنرمند صفحاتش را پر کردهاست.
سنترفُلد در تلاش است تا روایتی غیر خطی از تاریخ هنر _اینبار به روایت هنرمند و نه تاریخهنر نویس_ در حافظهی بصری مخاطب ثبت کند. این کتاب امکانیست برای نمایش آثار هنر معاصر و حفظ تاریخ هنر معاصر ایران. سنترفُلد در نهادهای مهم هنری و مجموعههای شخصی از جمله موزهی تِیت مدرن لندن، مجموعهی زابلودوویچ، بنیاد اِی، و بنیاد فیلیپ آرون نگهداری میشود.
«سنترفُلد: بهار رکودی» نهمین شمارهی این کتاب است که با همکاری سهراب کاشانی سازماناب؛ آثار بیستوهفت هنرمند ایرانی را گردهم آوردهاست.
نمایشگاهی با همین عنوان، «سنترفُلد: بهار رکودی»، نیز همزمان با رونمایی از کتاب در سازماناب برگزار میشود که تعدادی از آثار هنرمندانی که در این شمارهی سنترفُلد همکاری داشتهاند، در آن به نمایش درمیآید.
همکاران این شماره: سمیرا اسکندرفر، آرت نفیر، رضا آرامش، امین اکبری، مریم امینی، نازگل انصارینیا، فریدون آو، علی بختیاری، یوشا بشیر، ژینوس تقیزاده، مارکو جرماغیان، سینا چوپانی، سهند حسامیان، ندا رضویپور، طرلان رفیعی، ساناز سلطانی، رزیتا شرفجهان، مملی شفاهی، حامد صحیحی، بهنام صدیقی، یاشار صمیمیمفخم، نوید عظیمی، سینا قاسمی، مجتبی قاسمی، مرتضی قاسمی، سهراب کاشانی و میلاد موسوی.
برای اطلاعات بیشتر دربارهی پروژهی سنترفُلد و مشاهدهی شمارههای پیشین به وبسایت زیر مراجعه کنید:
http://www.centrefoldproject.com
کار کردن با مردم
۵ بعدازظهر تا ۷ شب
مارک اَلن مدیر و موسس فضایی غیرانتفاعی به نام «ماشین پراجکت» است که با تمرکز بر پرفورمنس و اینستالیشن؛ رابطهی میان هنر، تکنولوژی، تاریخ طبیعی، علم، موسیقی، ادبیات، و غذا را در فضایی خصوصی واقع در منطقهی «اِکو پارک»، لسآنجلس جستوجو میکند. از دیگر فعالیتهای «ماشین پراجکت» برگزاری نمایشگاههای جمعی از هنرمندان در مکانهای مختلف (از نمایشگاههای ساحلی تا موزهها و حتا پارکینگها) است.
جُن روبین، هنرمندی میانرشتهایست که با مداخله در شیوهی عرف زندگی اجتماعی، رفتاری شخصی، عمومی، و یا نهادی بازمیسازد. از جمله پروژههای او میتوان به ساختن یک ایستگاه رادیویی در منطقهای دورافتاده اشاره کرد که تنها صدای پرندهای را پخش میکند که نسلش منقرض شدهاست. او در پروژهای دیگر یک مدرسهی هنر سیار تاسیس میکند که در آن مبادلهی کالا به کالا صورت میگیرد. در جایی دیگر روبین رستورانی دایر میکند که گفتوگوهای ویدیویی زنده با مشتریهای خود برقرار میکند. همچنین روبین با همکاری در پروژهی «کانفلیکت کیچن» آشپزخانهای به راه میاندازد که در آن غذای ملی کشورهایی سرو میشود که با ایالات متحدهی آمریکا سر ناسازگاری دارند.
مارک و جُن هر دو در رابطه با پروژهها و پرفورمنسهای متعددشان، شیوههای همکاری و پروژههای هنریِ در دست انجامشان به گفتوگو خواهند پرداخت.
ولی معنی... / فتوبوک تهران / معبد سیبزمینی
یک:
فوتوبوک تهران
۲۵ اردیبهشت - ۲۲ خرداد، ۱۳۹۳، ۳ بعدازظهر تا ۸ شب
مراسم افتتاحیه: جمعه، ۲۵ اردیبهشت، ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
«فوتوبوک تهران» عنوان مجموعه برنامههاییست که با هدف شروع گفتوگوهایی در باب عکاسی و نقش و اهمیت چاپ کتابعکس، در اردیبهشت ۹۴ آغاز به کار میکند. در اولین گام دو نمایشگاه به شکل همزمان در تهران و نیویورک برگزار خواهند شد: نمایشگاه «بهترین کتابعکسهای همهی زمانها» به روایت محمدرضا میرزایی در مرکز هنرهای معاصر سازماناب و گزیدهای از آنچه از آثار عکاسان ایرانی در قالب کتاب منتشر شده، در مرکز بینالمللی عکاسی.
«بهترین کتابعکسهای همهی زمانها» روایت شخصی محمدرضا میرزایی از نسبت عکاسی جهان با مقولهای به نام کتابعکس است. قدیمیترین کتاب نمایشگاه «آمریکاییها» اثر رابرت فرانک است که در سال ۱۹۵۸ منتشر شده و جدیدترین کتاب «ترانه نامه» اثر الک ساوث است که چند ماه پیش توسط انتشارات مک به بازار عرضه شد.
در حاشیهی این نمایشگاه، کتاب «حضور توأمان قدیم و جدید» که دربرگیرندهی مجموعه مکاتبات شارلوت کاتن و محمدرضا میرزایی در باب کتابهای عکس، عکاسی ایران و عکاسی امروز است، ارایه خواهد شد.
محمدرضا میرزایی عکاس و نویسندهای دربارهی عکاسی است. عکسهای میرزایی در نمایشگاههای انفرادی و گروهی متعددی در جهان بهنمایش درآمدهاند. همچنین تاکنون دو کتابعکس از او با عناوین «چیزی که ندارم» توسط ادیتزینونی دل برادیپو (۲۰۱۳) و «اینک خورشید می دمد» توسط انتشارات دانشگاه پنسیلوانیا (۲۰۱۴) به چاپ رسیدهاست. میرزایی یکی از داوران اینترنشنال فوتوبوک اوارد کسل در سال ۲۰۱۱ بود.
--
دو:
ولی معنی...
۲۵ اردیبهشت - ۱۴ خرداد، ۱۳۹۳، ۳ بعدازظهر تا ۸ شب
مراسم افتتاحیه: جمعه، ۲۵ اردیبهشت، ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
«روح عشق» نمونهی یکبهیکِ طراحی یک باغ و صحنهی گفتوگوییست میان عقل و عشق. با وام گرفتن زبان نقاشی، مجسمه، معماری، و ویدیو اثر هر یک از این زبانها را قدری تحریف میکند. این پایهها که پیشتر بهشکل سنتی برای نمایش مجسمه به کار میرفتند، در اینجا به شکل بومهای تکرنگی درآمدهاند که در یک زمینهی شبکهای قرار گرفتهاند. همهی مجسمهها جز یکی حذف شدهاند. یک ستونِ برافتاده، نظم این شبکهی رنگیِن انتزاعی را برهم میزند. در کنار این ستون بک سازهی بلند قامت فولادی، اثری معمارانه، ایستاده است. ورود معماری به صحنه (ی هنری) ایستایی را پیشکش میکند و فضایی نو میگشاید. «زیرنویس»هایی که بالای خط افقی این ستونهای مسکوت قرار گرفتهاند، همآوا با ریتم گفتار بر روی دیوارهای سفید فهرست شدهاند.
مارکو جرماغیان، یا مارکو سِی معماریست که در تهران و کاشان کار و زندگی میکند. او میل دارد یک هنرمند هیپهاپ، راهنما، و باغبان باشد در عین حال که دستی هم در هنرهای ویدیویی دارد.
در سال ۲۰۱۲ مارکو سِی طراحی «خانهی شمس» را آغاز کرد. خانهی شمس پروژهی هنر و معماریایست ملهم از شاعر و عارف سدهی سیزده، جلالالدین محمد بلخی مشهور به رومی.
خانهی شمس موسسهی مستقلیست که دو ساختمان دارد، یکی در کاشان و دیگری در تهران.
هدف نخستین این موسسه کموبیش واضح است: پیشبردنِ مطالعه بر روی نوشتار رومی بر اساس ترجمههای تازه و سمینارهایی که در قالب کتاب، پادکست، مکالمات اسکایپی، کانالها، و فایلهای ضبط شدهی صوتی و ویدیویی ارایه شدهاند. دومین هدف این موسسه ولی قدری مبهم است: موسسه ما را به تامل بر روی فرهنگ معاصر و زندگی شهری دعوت میکند، سفری که در آن رومی بهعنوان راهنما، منتقد، همقطار، مفسر، و مهرهای تاثیرگزار ما را همراهی میکند.
--
سه:
معبد سیبزمینی
بهار ثابت
۲۵ اردیبهشت، ۱۳۹۳، ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
«سوسک تاریکی» نام مرحلهایی از زندگی حشرهاییست که به «کرم آرد» معروف است. کرم آرد در طول زندگیاش چهار مرحله را تجربه میکند: تخم، کرم، شفیره، و سوسک. کرمهای آرد منبعی سرشار از پروتییناند و غذای مورد علاقهی پرندگان، خزندگان، ماهیها و ... هستند همچنان که انسان نیز از کرم آرد تغذیه میکند. کرمها و سوسکهای تاریکی برای تغذیه خود مایعاتِ سبزیجات و غلات مختلف را میمکند.
انسان بهعنوان تنها حیوان قراردادساز، دست به تولید فرهنگ میزند. تنها اوست که از نشانهها با توجه به دلالت آنها استفاده میکند. فرهنگ از نظامهای قراردادی گوناگون شکل میگیرد. مورچهها و زنبورها و ... برحسب غریزه دست به تولید میزنند. حوزههای تولید غریزی، فرهنگی محسوب نمیشوند. در اینجا همکاری غریزی سوسکهای تاریکی و دخالت فرهنگی منجر به ساخت چیزی شدهاست که محصولی کارخانهایی و ناخودآگاه با مدیریتی نسبتن خودآگاه است. در دستگاههای طبیعی «رخداد» امکان حضور دارد.
بهار ثابت متولد سال ۱۳۶۷، تهران است. در دوره متوسطه به تحصیل گرافیک پرداخت و فارغالتحصیل کارشناسی عکاسی از دانشکدهی هنرهای زیبا، دانشگاهتهران است. او از سال ۱۳۸۴ با شرکت در پروژههایی همچون جشن تصویر سال، پروژهی افسردگی عمیق، و ... فعالیت خود را آغاز کرد. او سابقهی همکاری با پروژههای مختلف از جمله پروژهی عکس تهران فصلنامهی حرفه:هنرمند و نمایش عکس و ویدیو در نگارخانه تهران را نیز داشتهاست.
بهار ثابت ساکن تهران است و با دوری از ابزار حرفهایی و مدیومهای تثبیت شده در پی خلق فرمهایی خارج از قراردادهای رسمی زیباییشناسیست. او در آثار اخیرش با استفاده از چرخههای طبیعی موجودات زنده و زمان، روایتهایی شخصی خلق میکند.