گالری ماه
آدرس: تهران - خیابان آفریقا - بلوار گلستان - پلاک ۲۶تلفن: ۰۲۱۲۲۰۴۵۸۷۹
ایمیل - وبسایت
ساعت کار: از ۱۵:۰۰ ۱۹:۰۰ - گالری روزهای یکشنبه تعصیل است.
شکوه باغ
کوه باغ - احمد پرمو - گالری ماه
نمایشگاه گروهی با 55 هنرمند
هنرمندان
آذر احمدی، آيدين آغداشلو، امير حسين زنجاني، امیر صادق طهرانی، بهمن محمدي، پروانه اعتمادی، پرويز كلانتري، حسين احمدي نسب، حسین چراغچی، حسین خسروجردی، حسین کاشیان، حسین کاظمی، خسرو خسروي، دنیا رستمی، رامين جمشيدي، رسول اکبرلو، رضا افسري، رضا بهاروند، رضا هدايت، رضا امير يار احمدي، رعنا فرنود، ساغر پزشكيان، سميرا عليخانزاده، سوده داوود، شاهو بابایی، شهرام كريمي، صادق تبريزي، عسل فلاح، علي علوي، علي اكبر ميخك، عليرضا ديانی، فرزانه حسيني، فرشید ملکی، فريده لاشايي، قاسم حاجي زاده، لیلا رضواني، مجتبی تاجیک، محسن فولادپور، محمد احصايي، محمد رحيمي، مرتضی یزدانی، مسعود عربشاهي، منوچهر معتبر، مهدي فرهاديان، مهرداد خطايي، مهرداد شوقي حق دوست، مهرداد فلاح، مهشيد عزيز محسني، نازنين اصغر زاده، ناصر اويسي، نزار موسوي نيا، هاوار امینی، هوراد گرجي، واحد خاكدان، کیوان بیرانوند
در گالری ماه
پشت پرده
پشت پرده / آذر احمدی
ازدحام و فشردگی اطلاعات ، پیچیدگی زندگی ، قدرت ذهن و معانی دوگانه و رو در رو که هر یک دیگری را می نماید و می پوشاند.
آنچه باعث شد مجموعه "پشت پرده" شکل گیرد حجابهایی است که ما هر روزه با آن زندگی می کنیم ، پرده هایی که بر آن نقش می زنیم و زیبایی حیات را در عین نمایاندن مخفی می کنیم.
با هر توضیحی ، پرده ای بر آنچه کشیده ام ، کشیده می شود و اگرچه به ذهن، شفافتر آید اما، دور تر است . ویژگی دوگانه ای که کل حیات را در بر گرفته است.
زمانِ بی زمانی
زمانِ بی زمانی / رامین جمشیدی / گالری ماه
زمان درهرنقطه ازکره ی زمین متفاوت است.زمانی که تنها به عنوان قراردادی ست که توسط انسان به وجود آمده و حال، خود بشر به این ماشین خود ساخته وابسته شده است و حیات روزانه ی خود را به دست زمان سپرده است.زندگی ماشینی که انسان برای خود به وجود آورده ،درهر قطب کره ی زمین درزمان معینی با طلوع خورشید،روز خود را آغاز می گرداند وبا غروب آن به پایان می رساند.اما بشر خود به این تکرار مکررات واقف است،تا به پیشرفت برسد،برج های سر به فلک کشیده می سازد،علم و فناوری و صنعت خود را گسترش می دهد،تا شاید با دست آوردهایش به آینده ای زیباتر و رنگی تر برسد،آینده ای که ممکن است فقط برای ما انسان ها جذاب باشد،نه موجود دیگری.
ولی جذاب تر از زمین و رنگ ها و برج هایش و...،بی مـثال ترین و زیباترین لحظات را می شود در بیرون از زمین دید و شگفتی و خلقت هستی را درک کرد،هستی ای که انسان زمینی و کره ی زمین در مقابل دریای بی نهایتش ذره ای بیش نیست.
در ادامه ی مجموعه ی "آخر زمان" حرف هایی نا گفته باقی ماند که سعی کردم در این مجموعه تا حدی به آنها بپردازم،که مجموعه تا اندازه ای به تکامل برسد.
رامین جمشیدی،اردیبهشت 1395
نقاشی
نمایشگاه نقاشی ساغر پزشکیان در گالری ماه
بازنمایی
نمایشگاه نقاشی لیلا رضوانی در گالری ماه
بازنمایی
طبیعت اغلب با ادراکی از ویژگی های زنانه همراه است و زنانگی بازنمای سادگی ،زیبایی، و الهام بخشی است.زن و طبیعت،هر دو آفرینش گرانی هستند در چرخه حیات که در باروری،بخشند گی و زایش با یکدیگر در تعامل اند.آثار پیش رو نیز تعاملی است از بخشی از زنانگی با بخشی از طبیعت.
نقاشیخط
نمایشگاه نقاشی رسول اکبرلو در گالری ماه
تابستان
نمایشگاه تابستان با آثار:
احمد میرزازاده، ایرج شافعی، بهرام حنفي، بهروز رستگار، بهمن محمدي، حسين زنده رودي، حسین چراغچی، رضا بهاروند، رعنا فرنود، ساغر پزشكيان، سيراك ملكنيان، شاهو بابایی، شهرام كريمي، صادق تبريزي، صادق طاهری، عليرضا ديانی، علی قهرمانی، فرامرز پيلارم، فريده لاشايي، محسن فولادپور، محمد احصايي، مسعود عربشاهي، مقداد لرپور، مهتا معيني، مهدي فرهاديان، مهدیار جمشیدی، مهرداد خطايي، مهرداد فلاح، واحد خاكدان
در گالری ماه
بیمرزی
نمایشگاه مهدیار جمشیدی با عنوان «بیمرزی» در گالری هما
در مقدمهی این نمایشگاه به قلم مهدیار جمشیدی آمده است:
«آنچه مرا تحت تاثیر هایکو قرار می دهد، سکوتی ساده و عمیق است. سکوت این اجازه را به خواننده می دهدٰآنچه مرا تحت تا تا در کمال امنیت و آرامش پیامی از پیرامون دریافت کند.
هایکو تنها گزارش است. گزارشی کوتاه از بیان احساس یا رابطه با مکان، زمان و یا اتفاقی هر چند کوچک و ناپایدار. گه گاه جمله ها به پایان نرسیده ، فعل ندارند و گاهی طنزآمیز و همچنین تهی از معانی پیچیده فلسفی هستند. کوتاه و گاه ناقص، مخرج مشترک یکسان دارند و آن دیدن است. هایکو همان گونه که ذن پیشنهادِاین جملات می دهد هیچ اصراری به قضاوت ندارد. بیان چیزی آنگونه که هست برایش کافی است.دستور نمی دهد، خشمگین نمی شود و هایکو می ماند، اگر هم از شادی و یا هرمان سخن می گوید، پیشتر آن را تماشا می کند قبل از آنکه تاثیری از آن اتفاق بگیرد.»
زمان: روز جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۹۴ از ساعت ۴ عصر تا ۹ شب
نمایشگاه تا سهشنبه ۱۶ تیر ادامه خواهد داشت.
ساعات بازدید: ۴ عصر تا ۸ شب
گالری روزهای دوشنبه و چهارشنبه از ساعت ۱۱:۳۰ صبح تا ۸ شب باز است.
روزهای یکشنبه گالری تعطیل است.
آچمز
آچمز، نمایشگاه مجسمه فرزانه حسینی در گالری ماه
من تو او ما شما و باز هم ما
نمایشگاه نقاشی علی رستگار در گالری ماه
بیرون از این اتاق خواب
نمایشگاه نقاشی بهمن محمدی با عنوان بیرون از این اتاق خواب
روانگردی
روانگردی نمایشگاه نقاشی رضا پناهی در گالری ماه
تقدیر
نمایشگاه نقاشی عسل فلاح با عنوان تقدیر در گالری ماه /
نقاشی های عسل فلاح در اولین نگاه به واسطه ی ویژگی شگرف، تکنیک روان و در عین حال ماهرانه و تا حدی غیر معمول خود، بسیار شگفت انگیزند. تکنیک وی قدرت یافته از میزان تأثیر و کمکی است که او از تکنیک های نقاشی اصیل و سنتی ایرانی (مینیاتور) گرفته است. اما او به نوعی با وجود ابعاد بزرگ آثارش، همچنان به این تکنیک وفادار است و نقاشی هایی پر از جزییات خلق می کند.
مانند بسیاری از آثار زنان هنرمند ایرانی، در نقاشی های عسل فلاح نیز، زن به عنوان شخصیت اصلی مطرح
می شود. با نمایش مکرر چهره ی یکسان یک زن در اغلب نقاشی های عسل فلاح، به روشنی می توان دریافت که او در واقع در آثار خویش، نما و نمایشی از دنیای درون خود را به تصویر می کشد و زن در هیئت و نمایی واقعی، اما در میان رویاهایی که گویی لباس واقعیت بر تن دارند تعریف می شود.
او همواره درگذار و تعادل میان دو موقعیت متفاوت است. دنیایی سرشار از واقعیت های تلخ، آن جا که زیر بار اجتماع، خمیده و فشرده شده است و از سویی دیگر، دنیایی رویاگونه که در اولین نگاه همچون بهشتی ماورایی
جلوه گر می شود.
آسمان و افق دوردست، با بندهایی از جنس تردید، پر شده اند و گاهی حیوانات و درختانی که او را احاطه کرده اند، خود باعث گرفتاری و به بند کشیده شدن او شده اند و حتی گاهی طناب ها تمام بدن او را در بر می گیرند.
هر چند در نگاه اول، لطافت و آرامش نهفته در تمام جزییات، و ظرافت و نکته سنجی که در نقاشی های او موج
می زند، بیننده را دعوت می کند تا خود را در رویاهای او غرق نموده و با او همزادپنداری کند، اما هنگامی که در پس این جزییات زیبا، اندوه تصویر شده در چهره ی زن نقاشی هایش را به بیننده می نمایاند، آرام آرام خواب و رویا را به واقعیت پیوند می زند و از حقایقی سنگین و اندوهناک، پرده بر می دارد .. .
نوشته ای بر نمایش آثار عسل فلاح در گالری پرو آرت دوبی
مجله ی تایم اوت دوبی . 2012
نویسنده : جنی هوت
نشریه ل آژندا . 2012
مترجم : هلن پویرر
وضعیت زرد
وضعیت زرد نمایشگاه آثار علی علوی در گالری ماه /
جنگ پدیده شومی است که همیشه دامن گیر بشر بوده و هست. بر خلاف جنگ، به نظر می رسد صلح شرایطی ناپایدار و موقتی است. قدرت های بزرگ جهان با رویکردی دوگانه در حالی دم از صلح میزنند که با تولید و تجارت مرگبار ترین سلاح های نظامی و کشتار جمعی همواره بخش های وسیعی از جهان را در آستانه وقوع جنگ قرار می دهند. در یک "وضعیت زرد" دائمی. وضعیتی که در آن احتمال حمله وجود دارد اما قطعی نیست
"وضعیت زرد" آنچنانکه از عنوانش پیدا است روایتی است دوگانه که از وضعیتی بینابینی صحبت می کند. وضعیتی میان جنگ و صلح، بودن و نبودن، زندگی و مرگ. شرایطی ناپایدار که در میان وضعیت بحران و آرامش قرار دارد؛ که نه این است و نه آن. کلکسیونی از تصاویر متحدالشکل که هریک از مجاورت عناصر نمادین و نامتجانس تشکیل شده اند. نمادها در نگاه اول قرار است بر معانی مشخصی دلالت کنند، اما به محض آنکه از بستر خود جدا می شوند و در بستری دیگر و در کنار نمادهایی دیگر جای می گیرند محتوای نمادین آنها نیز تغییر کرده و به چیزی غریب تبدیل می شود. این همان کاری است که "کلکسیونر" انجام می دهد. چیزی را از جایی که بدان تعلق دارد جدا کرده و در متنی جدید قرار می دهد و بدین ترتیب محتوایی غریب بدان می بخشد. پروانه قرار است نشانی از آزادی، زیبایی زندگی و طبیعت باشد. اما وقتی در کلکسیونی میخکوب می شود، در عین زیبایی، بار سنگین مرگ را به بیننده منتقل می کند.
همنشینی مشخصه های چهار نماد به کار گرفته شده در "وضعیت زرد" به برهم ریختگی نظام نمادین آنها و تولید تصویری دوگانه منجر می شود که هم جذاب است و هم دفع کننده، دوست داشتنی است در حالی که آزارنده است. زیباشناسانه به نظر می آید حال آنکه نتیجه ای غیر زیباشناسانه دارد. بر پس زمینه ای تزئینی، پیکر بمب و پروانه یکی شده اند و هردو باری از مرگ و زندگی را توأمان به دوش می کشند. خطی در میانه وجود دارد که مرزی ساخته میان راست و چپ تصویر، حال آنکه شکافی است بر پیکر این ترکیب نمادین که چیزی غیر از آنچه می نماید در باطن دارد. کلکسیونی از سمبلها – یا حتی کلیشه ها- که ترکیبشان با هم بر خلاف ماهیت قراردادی سمبل، نتیجه نه چندان قطعی را تعقیب می کند.
بهرنگ صمد زادگان
روزهای بیتابی
نمایشگاه نقاشی علی علوی با عنوان روزهای بیتابی در گالری ماه
ساخت چرنوبیل
نمایشگاه مهرداد خطایی با عنوان سخت چرنوبیل در گالری ماه
آتشها و گلها
آتشها و گلها نمایشگاه نقاشی مهدی فرهادیان در گالری ماه/
"آتشها و گلها" نمونه هایی از تجربه ی سالهای اخیر من برای شکل دادن به دنیایی شخصی است از مناظری آرمانی و شاید گهگاه آخرالزمانی. روایتها و صحنه ها در این کارها با بداهگی تکنیکی و بی واسطگی میان ذهن و سطح اثرپذیر همراه شده و یا شاید بهتر بگویم، کاملتر شده است.
به هر روی آنچه در این پروسه دریافتم آنست که نقاشی از منظره یا آنچه از سنت منظره سازی مایه می گیرد ، با این پیشینه ی غنی و مستمر به نوعی بازی کردن با آتش است.همانقدر شگفت انگیز ، همانقدر لذت بخش و همانقدر دلهره آور.
مهدی فرهادیان
آواز دور
نمایشگاه طراحی و نقاشی قاسم حاجی زاده با عنوان «آواز دور» در گالری ماه
نقاشیخط
نمایشگاه انفرادی نقاشیخط مهرداد شوقی در گالری ماه
رویای همگانی
رویای همگانی نمایشگاه نقاشی لیلا رضوانی
نقاشیخط
نمایشگاه نقاشیخط رسول اکبرلو در گالری ماه
نقاشیخط
نمایشگاه نقاشیخط رسول اکبرلو در گالری ماه
نقاشی
نمایشگاه نقاشی جعفر روح بخش در گالری ماه
باغ رز خاطرات
نمایشگاه انفرادی نقاشی شهرام کریمی با عنوان باغ رز خاطرات
تنهایی جهان
نمایشگاه نقاشی تنهایی جهان با آثار نازنین اصغرزاده
نقاشی
نمایشگاه نقاشی علیرضا دیانی
كبَـَرِه
نمایشگاه نقاشی مقداد لرپور با عنوان کبره/
انسان همواره از طریق ایجاد نظم به دنبال هماهنگ کردن طبیعت با ادراک خویش است. اما نتیجه ی این تلاش بشری به پرده برداری از رازها و رمزهای طبیعت میانجامد.
این مجموعه آثار با عنوان کَبَرِه نه در راستای نظم بخشیدن به طبیعت که پرسه در میان بن مایه های اساطیریِ مشترکی ست که ادراک گذشتگان را با ما پیوند میدهد.
مدار ۵۴ درجه
نمایشگاه مجسمه هوراد گرجی/
با نگاهی گذرا به حجم های گرجی به نظر می رسد با آثاری فرم گرایانه مواجه ایم که صرفا در کار تجربه گری در ریخت و گسترش کارکردهای کارماده اند. با آگاهی از تجربه ی زیسته و جهان ذهنی هنرمند اما افق های تازه ای در راه خوانش اثر گشوده می شود و خوانش های فراهم می آید که اولویت اصلی شان نه ریخت که معناست.
کره های در هم شکسته که درون شان پیداست٬یا آن ها که همچون منبع تابش و یا حفره ای جاذب٬ شعاع های شبیه سازی شده ی نور را دفع یا جذب می کنند٬ بیش از هر چیز به تصویر انتزاعی کیهان می مانند؛ جهانی که هرگز مجال آن را نمیابیم تا از بیرون به درون تماشایش کنیم. اقلیمی ابرغول پیکر که میلیاردها سال است در هر لحظه فرسنگ ها به گسترده اش افزوده می شود. آن چه از بیرون به این گستره ی رو به رشد می پیوندد را به ناچار ناموجود می دانیم٬ چرا که هر چه زیر عنوان هستی می شناسیم به همین اقلیم در حال توسعه محدود می شود.
هوراد گرجی٫ شیفته ی تخیل درباره ی کائنات است. شیفته ی تماشای گورستان تاریک و روشن بالای سرمان؛ ستارگانی که بسیاری شان مدت هاست مرده اند و با این حال هنوز فوتون هایشان در راه اند تا به چشم ناظر برسند و از این راه تصویری از میلیون ها سال پیش باز تولید کنند. این چنین است که گرجی سال ها پیش کار خود را با گوی های شیشه ای آغاز می کند؛ گوی هایی که پرتوهای فلزی می تابانند٬ گوی های آویخته از سقف که لحظه ی عزیمت فوتون ها از منبع تابش را به سادگی بازسازی می کنند.
در آثار بعدی٬ گوی های شیشه ای آرام آرام فلزی شدند٬ رنگ هاشان دگرگون شد و از هم شکافتند و اندک اندک از ساحت گوی فاصله گرفتند. این بار شعاع های نور دیگر نه از سطح گوی که از درون آن به بیرون می تابند. شعاع ها٬ دیگر این بار از جنس گوی اند. گرجی از این مرحله نیز آرام آرام عبور می کند و در واپسین آثار شعاع ها از منبعی نا معلوم به درون جذب می شوند. گوی های «جاذب» را شاید بتوان بازنمایی شاعرانه سیاهچاله های فضایی دانست. سیاهچاله های فضایی که حتی فوتون های تابیده از سطح شان را جذب می کنند تا ابد برایمان نادیدنی باقی می مانند (چرا که به سادگی ادراک دیداری ما از جهان وابسته به فوتون هایی است که از سطح مورد رویت شده به چشم ما می رسد). هوراد گرجی تلاش کرده است این نادیدنی های ابدی در سطحی خیالی به تصویر درآیند.
او مخاطبان را دعوت می کند درون کره های شکافته را تماشا کنند٬ درون درخشان و پرداخت شده ای که بناست «درون» بماند و خود را به رخ نکشد٬بیش از پیش خودنمایی می کند و در قیاس با سطح ناهموار کره ها قرار گرفته و مخاطبان را به گذشتن از حجابِ پوسته فرا می خواند. مجموعه ی تازه ی گرجی از این راه چکامه ای در ستایش «کشف راز» است. او گوی های سربه مهر اش را گشوده و در برابر مخاطبان گذاشته تا ایشان٬ از مرز پوسته ی ضمخت گذشته و لایه های درخشان هر یک از این عناصر کیهانی را تماشا کنند.
سیاهچاله ها همه چیز را به درون می کشند٬ این جا هم سطح صیقلی و مقعر درون گوی (که بدل به آینه ای ناودیس شده است) تصویر جهان پیرامون ما را در سطحی کوچک بازتاب می دهد. ما بی آن که فرصت گریختن داشته باشیم گرفتار گوی ها می شویم. این استعاره بار دیگر حضور سیاهچاله ها را در مجموعه ی تازه ی هنرمند پر رنگ می کند؛ سیاهچاله هایی کوچک اما قدرتمند که رهگذران را به درون فرا می خوانند!
علی اتحاد- پاییز ۹۲
زوال باغ
زوال باغ نمایشگاه نقاشی احمد پرومو/
«زوال باغ » رویکردی دیگر گونه است به ساحت اندیشه ی انسان معاصر ایرانی. در این مجموعه احمد پرمو با دست مایه قرار دادن چند مفهوم جهان شمول به شکلی صادقانه ، از منظر یک انسان ایرانی به تفسیری نوین از نگرش هستی شناسانه دست یافته است. «زوال باغ » استعاره ای عام از زوال شادمانی های عینی و ذهنی انسان معاصر است که می تواند به فراتر از مرز های جغرافیایی تعمیم بیابد.
آنچه که در این پرده ها باز نمایی شده ، دست یازی به میراث کهن به شمار نمی آید و دیدگاهی الزاما نوستالژیک نیست، بلکه گفتمانی دیالکتیکی است بین گذشته و اکنون ، باز نمایی و باز خوانی آثاری از چند دورهی مختلف هنر و اندیشه ی ایرانی به طور عمده با بیانی معاصر ، حاصل تجربه ی زیستی هنرمند می باشد هنرمند چند برش مخلتف از وضعیت رو به زوال باغ و ما فیها را به شکلی استعاری به نمایش می گذارد که شاید از تلخی و گزندگی واقعیت موحش پنهان در پشت این استعاره بکاهد و تا حد ممکن از نمایش عریان خشونت خودداری کند .آرمانخواهی نقاش در تمامی پرده ها همزیستی انسان با انسان و طبیعت را خواستار است و او همچنان به نجات امیدوار است و «آری گوی »به زندگی ، زیرا منطق پرواز را باور دارد و بی تابانه در جستجوی رهایی است.
بهروز الیاسی
نمایشگاه نقاشی
نمایشگاه نقاشی گروهی با آثار: آنه محمد تاتاري، آيدين آغداشلو، احمد امين نظر، اردشير محصص، افشين پير هاشمي، امير حسين زنجاني، بهرام حنفي، بهرام دبيري، پروانه اعتمادی، پرويز كلانتري، پويا آريان پور، جعفر روح بخش، حامد رشتيان، حسين احمدي نسب، حسین کاظمی، رامين جمشيدي، رضا بهاروند، رضا مافي، رضا امير يار احمدي، رضوان صادق زاده، رعنا فرنود، ركن الدين حائري زاده، سهراب سپهري، سيراك ملكنيان، شهريار احمدي، شيما اسفندياري، صادق تبريزي، عادل يونسي، علي نصير، عليرضا اسپهبد، غلامحسين نامي، فرامرز پيلارم، فرح اصولي، فرزانه حسيني، فريده لاشايي، قاسم حاجي زاده، كوروش شيشه گران، گيزلا وارگاسينايي، ليلي متين دفتري، محمد احصايي، محمد ابراهيم جعفري، محمد حسين ماهر، محمد علي ترقي جاه، مسعود عربشاهي، مصطفي دشتي، منصوره حسيني، منير فرمانفرمانيان، مهدي فرهاديان، مهرداد شوقي حق دوست، مهرداد محب علي، مهشيد عزيز محسني، ناصر اويسي، نصرالله افجعي، نصرت الله مسلميان، نيكزاد نجومي، نيلوفر رهنما، هانيبال الكاس، هوراد گرجي، واحد خاكدان، يعقوب امداديان
نقاشی
قاسم حاجیزاده