گالری محسن - منفی یک
آدرس: تهران - خیابان ظفر - کوچه ناجی - خیابان فرزان - خیابان نوربخش - بلوار مینا - پلاک ۴۲تلفن: ۰۲۱۲۲۲۵۵۳۵۴
- وب‌سایت
ساعت کار: از ۱۱ صبح تا ۸ شب - روزهای جمعه از ۱۶ تا ۲۲ - پنجشنبهها تعطیل
گرانش تباهی‌ناپذیر
نمایشگاه آثار سارا عباسیان با عنوان «گرانش تباهی‌ناپذیر»
گشایش: جمعه، 7 آبان 1395 | ساعت ۴ تا 9 شب
روزهای بازدید: 8 تا 26 آبان 1395| ساعت 11 صبح تا 8 شب
گالری محسن روزهای پنجشنبه تعطیل است.
بزرگراه مدرس شمال، خیابان ظفر شرقی، کوچه ناجی، خیابان فرزان، خیابان نوربخش، بلوار مینا، شماره ۴۲
اپیزود ۰۱: امتداد
مایشگاه گروهی "اپیزود 01 : امتداد" در گالری محسن
پورتفولیو
نمایشگاه گروهی آزاده اخلاقی، مهرداد افسری، شهریار توکلی، تورج خامنه‌زاده و علیرضا فانی در گالری محسن
میراث دشت
میراث دشت / نقاشی‌های ساله شریفی در گالری محسن
فراتر از مرزها
«فراتر از مرزها» - گالری محسن
وقتی زنبور نیشت زد، دراز بکش و فریاد بزن
نمایشگاه نقاشی‌های امیر خجسته با عنوان "وقتی زنبور نیشت زد، دراز بکش و فریاد بزن"
گشایش: جمعه، 7 خرداد 1395 | ساعت ۴ تا 10 شب
روزهای بازدید: 8 تا 19 خرداد 1395| ساعت 4 تا 10 شب
گالری محسن روزهای پنجشنبه تعطیل است.
بزرگراه مدرس شمال، خیابان ظفر شرقی، کوچه ناجی، خیابان فرزان، خیابان نوربخش، بلوار مینا، شماره ۴۲
آوت آو کانتکست
آوت آو کانتکست
نمایشگاه نقاشی‌های امیرحسین بیانی در گالری محسن منفی یک
تاثیرات محیطی: قوانین و رفتار در چشم‌اندازهای ساختاری
جمعه بیست و هفتم فروردین نمایشگاه گروهی «تاثیرات محیطی: قوانین و رفتار در چشم‌اندازهای ساختاری» در گالری محسن گشایش می‌یابد.
در این نمایشگاه گروهی به کیوریتوری لیلا ناظمیان، آثاری از طارق الغصين، أروی النعمی، وفا بلال، لمیا قرقاش و احمد ماطر به نمایش درخواهد آمد. کاتالوگی مصور همراه با جستارهایی از امیرحسین بیانی، هنرمند، کیوریتور و استاد دانشگاه، اشکان صالحی، فیلسوف، بهرنگ صمدزادگان، هنرمند و استاد دانشگاه و همایون عسکری سیریزی، منتقد و نویسنده، ضمیمه‌ی این نمایشگاه خواهد بود.
بخشی از بیانیه کیوریتور نمایشگاه:
«با بررسی این مهم که ساختارها چگونه لحظات بخصوص فرهنگی در تاریخ را منعکس میکنند، میتوانیم دریابیم رفتارهای اجتماعی خاص به چه ترتیب شکل می‌گیرند، منتقل می‌شوند و در فضاهای مادی و غیرمادی تثبیت می‌شوند. این نمایشگاه هنرمندانی را گرد هم آورده که با آثارشان، ظرایف و دقایقی از ثُبات و سیالیت چنین فضاهایی را در بزنگاههای خاص تاریخی آشکار کرده‌اند. این ساختارها نهایتاً با مسأله‌ی هویت اجتماعی نیز مرتبطند و در نحوه‌ی تعریف انسان‌ها از یگدیگر نیز اهمیت فراوان دارند.
بلال، در مجموعه‌ی خاکسترها، از ماکت‌های بسیار کوچک، که با جزئیات و دقت فروان بر مبنای عکس‌های خبری فضاهای تخریب‌شده در عراق بعد از حمل‌هی آمریکا در سال ۲۰۰۳ ساخته شدهاند، عکس‌هایی در مقیاس بزرگ گرفته است. این عکس‌ها فضاهایی را آشکار می‌سازند که نماد رژیم سابق بوده و به‌طور حساب‌شده توسط نیروهای آمریکایی تخریب شدهاند. مجموعه‌ی صحرای فارانِ ماطر، مسائل مربوط به حفظ و نگهداری و هویت در حال تغییر پایتخت دینی، تاریخی و سیاسی شهر مقدس مکه، به‌عنوان استحاله‌هایی بازگشت‌ناپذیر که به علّت ساخت و سازهای گسترده در حال وقوع هستند را مورد پرسش قرار می‌دهد. أروی النعمی در ویدیوهایی از مجموعه‌ی ناکجاآباد، به‌طور پوشیده و پنهان تجربیات زنان از سواری در وسایل بازی در پارکی در أبها واقع در جنوب عربستان سعودی را نشان می‌دهد.
طارق الغصين با به‌کارگیری زیبایی‌شناسی تمثالیِ عکاسی اجرایی چشم‌اندازش در پروند‌‌ه‌های کاف، خود را در داخل و پیرامون اماکن مهم شهر، مانند پارلمان ملی یا بورس سهام قرار داده تا روابط نظام‌یافته‌ی بین محیط‌های مصنوع را نشان دهد که نمایانگر قدرت و نفوذ هستند. او در پروژه‌ی صوابر، بازمانده‌های زهوار دررفته‌ی مجتمع مسکونی دولتی را به تصویر کشیده که صدها سکنه‌ی آن در مدتی کوتاه مجبور به تخلیه‌ی آن شدند. لمیا قرقاش در مجموعه‌ی مجلس فضاهای داخلی مختلفی در امارات را ثبت کرده است. در این تصاویر، فضاهای نشیمن برای تفریح و پذیرایی دیده می‌شوند که بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره هستند. این محیط‌ها که غالباً حساسیت‌های زیباییشناسانه‌ی شخصی را نشان می‌دهند، تشریفات فضایی تحمیل‌شده‌ی آن شرایط اجتماعی خاص را نیز آشکار میکند.
این هنرمندان در حالی دیدگاه‌های تامل‌برانگیز خود را به نمایش گذاشته‌اند که موقعیت در حال تحول ایران در سال‌های اخیر در نقطه‌ای سرنوشتس‌از قرار گرفته است؛ آن هم از کشورهایی که روابطشان با ملت ایران بسیار پرمعناست. با این حال، تاکید آنان نه بر جنبه‌ی سیاسی، بلکه بر جنبه‌ی اجتماعی است و بر آن است چشم‌انداز مخاطبین ایرانی به همسایگان خود را وسعت بخشد، آن را پیچیده کند و انگارهه‌ای از پیش تعیین‌شده‌ی آنان را مورد چالش قرار دهد؛ انگارهای که بر اساس یک روایت کنترلشده‌ی فراگیر است.»
درباره‌ی کیوریتور:
لیلا ناظمیان عضو پیوسته‌ی کیوریتوری و پروژه‌های خاص در گالری لیلا هِلِر در نیویورک است. او کارشناسی تاریخ خود را از کالج اسکریپز کالیفرنیا و کارشناسی ارشد خود را در رشته‌ی مطالعات خاور نزدیک، با گرایش پرفورمنس و موسیقی‌شناسی تطبیقی از دانشگاه نیویورک دریافت کرده است. او برای نشریات آنلاین و چاپی مانند «فلیورپیل» و «ترایب مگزین» مطلب نوشته و نمایشگاه‌های گروهی در نیوجرسی، دیترویت، میشیگان و تهران برگزار کرده است.
گشایش:
۲۷ فروردین تا ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۵، ۴ تا ۱۰ شب
آدرس گالری محسن:
تهران - خیابان ظفر - کوچه ناجی - خیابان فرزان - خیابان نوربخش - بلوار مینا - پلاک ۴۲،گالری محسن
عکس
نمایشگاه آریا تابندهپور در گالری محسن (منفی یک)
جمعه چهاردهم اسفند، نمایشگاه آریا تابندهپور در گالری محسن (منفی یک) گشایش می‌یابد.
این سومین نمایشگاه انفرادی آریا تابندهپور است و همچون سال گذشته سه مجموعه عکس محور را به نمایش خواهد گذاشت.
آریا تابندهپور در توضیح مجموعه‌های ارائه شده در این نمایشگاه می‌گوید:
«بعد از تصادف دوستانم، ناخودآگاه به سراغ عکس‌هایی که از آنها دارم می‌روم و سعی می‌کنم تصویرشان را آنگونه بسازم که نن گلدین بعد از بازگشت از بیمارستان از خود می‌گیرد. در این مرحله، از یک نرم‌افزار رایانه‌ای استفاده می‌کنم. عکس‌های نهایی را برش می‌دهم و به شیشه‌ی ماشین می‌چسبانم.
در مسیر رفت‌و‌آمد روزانه‌ام، درخت‌هایی را می‌دیدم که به خاطر ساخت خانه‌ها و جاده‌ها از بین می‌رفتند. از آنها عکس می‌گرفتم و در پشت کریستال شیشه قرارشان می‌دادم. بعدتر ...»
بخشی از متن منتشرشده در کاتالوگ نمایشگاه به قلم میلاد رستمی:
«مجموعه‌های گوناگون آریا تابندهپور در حقیقت امتداد یک مفهوم‌اند که در رسانههای گوناگون رسوخ میکند. این مفهوم مشترک از راه فضایی چند رسانه‌ای و با پیوندی عکاسانه کار او را بدل به نمونه‌ی خوبی از هنر مفهوم‌گرا کرده است. مجموعه‌های «درخت‌ها»، «انسان‌ها»، و «حیوان‌ها» بیان‌های متفاوتی از دغدغه‌های تابندهپور و درهم‌تنیدگی مفاهیمی چون طبیعت، تصادف، تخریب، و خاطره را ارائه میکند. در تمامی کارها رسانه‌ی عکاسی خط پیوند مجموعه‌ها را شکل می‌بخشد اما ویژگی رسانه‌ای او به هیچ وجه پایدار نیست. هر سه مجموعه با عکاسی آغاز می‌شوند اما در ادامه و در فرایندی چند لایه به رسانههای تازه تسری می‌یابند. جستجو برای یافتن پیوندهای محتوایی گیرا به ابزارهای تکنولوژیک نیز می‌رسد و ارائه‌های متفاوتی را به همراه آورده است.»
گشایش: جمعه ۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۴ تا ۱۰ شب
نمایشگاه تا ۲۶ اسفند ادامه دارد.
در میان اتوبان‌ها
نمایشگاه عکس مهدی عبدالکریمی با عنوان «در میان اتوبان‌ها» در گالری محسن
در استیتمنت نمایشگاه به قلم مهدی عبدالکریمی می‌خوانیم:
«جامعه پدیده‌ای‌ست غیر طبیعی، چرا که همواره با طبیعت خویش در ستیز است. جامعه به واسطه تغییر در ساختار خاستگاهاش تشکیل میشود و با خلق مفاهیم جدید، تعریف خود را حفظ میکند. مفاهیمی که در بدو تشکیل آن جامعه زیر ساخت های آگاهی خالقان را فراهم نموده‌اند، به مرور زمان به ابزاری بدل می‌شوند که فرسوده شده و رو به نابودی می‌روند. تشکیل جامعه امری‌است غیرطبیعی، چرا که در اساس، خود دارای ساختاری سرکوبگر است.
جامعه زاده‌ی فرایندی است که به ناچار خود و بسترش را رام میکند.»
همچنین بخشی از متن منتشرشده در کاتالوگ نمایشگاه به قلم زانیار بلوری آمده است:
«روایت عبدالکریمی روایتی نیست از روزگاری که اسطوره‌ی طبیعت مکان زایش بود و کوه به سبب مأمن و مأوای انسان، مقدس و قابل احترام. روزگاری که خدای خدایان و فرمانروای آسمان‌ها زئوس برفراز كوه از مادر زاده شد. موسی ده فرمان خداوند را در كوه سینا دریافت كرد. محمد بر بالای كوه، در غار حرا با جبرئیل دیدار کرد و زرتشت در بالای كوه با اهورامزدا سخن گفت. روزگاری که در برابر عظمت و بزرگی کوه، انسان و فرهنگ‌اش هیچ نداشت جز کرنش و پرستش. به شکلی کاملا متضاد، روایت عبدالکریمی روایتی است از امروزی که کوه هیچ نیست جز تلی خاکِ قابل جابه‌جایی و انتقال. روزگار فجیع‌ترین امکان اسطوره‌زدایی از طبیعت، توسط انسان. روزگار کندن، تغییرشکل دادن، منهدم و مسطح و جابه‌جا کردن. روزگار ساختن کوه در خطِ تولیدِ بدیل‌سازِ طبیعی؛ چمن خشک و گل بی‌بویِ مصنوعی، پارک‌های گَرد و خاکِ جنگلی. روایت عبدالکریمی روایتی است از تاراج، از عصر معدن و گرانیت و سرامیک و ویلا و آپارتمان؛ روایت عصر آدمهای کوه‌خوار. بحرانی معاصر به سبب طمع و ولع، فرسایش زیاد، کمبود زمین، گسترش بی‌رویه جمعیت و ساخت‌وساز.»
مهدی عبدالکریمی متولد 1365 تهران است. کارشناسی گرافیک خود را از دانشگاه آزاد تهران کسب کرده و عکاسی را خارج از دانشگاه فرا گرفته است.
این سومین نمایشگاه انفرادی عبدالکریمی است. او همچنین در بیش از پانزده نمایشگاه گروهی شرکت داشته است.
گشایش: جمعه 30 بهمن 1394 ساعت 4 تا 10 شب
نمایشگاه تا 12 اسفند ادامه دارد.
علی فی
علی فی - گالری محسن طبقه زیر همکف
عکس
نمایشگاه رئوف دشتی در گالری محسن - طبقه زیر همکف
در استیتمنت این نمایشگاه به قلم رئوف دشتی آمده است:
«به گمانم جهانی که ما با حواس خود ادراک میکنیم آنقدر موهوم است که فقط میتوانیم ظاهر اشیاء را ببینیم و درک کنیم، نه حقیقت و باطن آنها را.
نمیدانم این اشیاء بعد از سفید شدن پاک و مقدساند یا ناپاک و خبیث، اما میدانم که قوهی نهانی و مرموزشان آزاد شده است.
آنها در تلاشاند قوای فوقالعاده عظیم جهان را به نفع خود قبضه کرده و احساسی تولید کنند که برایم رازآلود و هولناک است .
و باور دارم که در هر احساس عمیقی چیزی از مرگ نهفته است .»
رئوف دشتی، متولد 1363، اهواز، دارای مدرک کارشناسی نقاشی از دانشگاه هنر شاهد است. آثار رئوف دشتی تا به حال در نمایشگاه‌های زیر به نمایش درآمده است:
1394، «بحران‌های ساده»، نمایشگاه عکس، گالری طراحان آزاد، تهران
گزیده‌ی نمایشگاه‌های گروهی:
«برنامه‌ی شب عکاسی»، فستیوال عکس تفلیس، تفلیس، گرجستان، 1394
«تکگویی»، نمایشگاه گروهی ویدیوآرت، گالری آرتین، مشهد، 1393
«رهایی»، نمایشگاه هنر معاصر غزه، فرهنگسرای نیاوران، تهران، 1393
«ویدیوآرت زمستان»، ایران و ژاپن، گالری طراحان آزاد، تهران، 1393
نمایشگاه گروهی نقاشی، گالری آبتین، تهران، 1392
طراحی دیجیتال، گالری میرمیران، تهران، 1392
نمایشگاه گروهی نقاشی، مرکز هنری صبا، تهران، 1386
گشایش: جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴
ساعت ۱۶:۰۰ تا ۲۲:۰۰
روزهای بازدید: ۳ تا ۱۴ بهمن ۱۳۹۴
ساعات بازدید: ۱۶:۰۰ تا ۲۲:۰۰
گالری محسن روزهای پنجشنبه تعطیل است.
بعد از مادربزرگ
جمعه هجدهم دی، نمایشگاه عکس‌های مهرداد افسری با عنوان «بعد از مادربزرگ» در گالری محسن گشایش می‌یابد.
مهرداد افسری در بیانیه نمایشگاه می نویسد:
«مادربزرگم كه از دنيا رفت، من در جايي بسيار دور از او بودم. مادربزرگم زلالي و پاكي اينجهاني بود و خانهاش يادآور تابستان‌هاي كودكيم در خوی.
وقتي رسيدم، او را به خاك سپرده بودند؛ هيچگاه تصوير مرگ را بر چهره‌اش نديدم.
شب را آنجا گذراندم و براي نخستينبار، بي او. پنجرههاي خانهاش بزرگ بود و پر از گلدانهايي كه زمستانها به داخل مي‌آورد.
عكس گرفتم؛ پياپي و بي هيچ درنگ عكاسانهاي؛ انگار ميخواستم حركت انگشتانش را هنگام بستن نخهاي رو گلدانها تا ابد تجسم كنم وبراي هميشه مادربزرگم و نوستالژيهاي كودكيام را از آنِ خود كنم.
«بعد از مادربزرگ» برايم آغازي بود براي زندگي ديگرگون در جهان عكس.»
«بعد از مادربزرگ» که در سال 1386 عکاسی شده، پیش‌تر در چند نمایشگاه خارج از ایران به نمایش درآمده اما این اولین نمایش عمومی کل مجموعه در ایران است. مجموعه شامل ۹ عکس در قطع ۱۰۰ در ۱۰۰ سانتیمتر و ۱۵۰ در ۱۵۰ سانتی متر است که با روش دیازک چاپ شده و به نمایش در خواهد امد.
مهرداد افسری متولد ۱۳۵۶ است. كارشناسي عكاسي خود را از دانشكده هنر و معماري دانشگاه آزاد اسلامي تهران در سال ١٣٧٩ و كارشناسي ارشد خود را در همین رشته در سال 1385 از دانشگاه هنر تهران دریافت کرد. تا کنون در نمایشگاه‌های گروهی متعددی در داخل و خارج از ایران شرکت داشته و نمایشگاه پیش رو پانزدهمین نمایشگاه انفرادی اوست.
گشایش: جمعه ۱۸ دی ۱۳۹۴ / ۴ بعد از ظهر تا ۱۰ شب
نمایشگاه تا ۳۰ دی ادامه دارد.
گالری محسن پنج شنبه‌ها تعطیل است.
نقاشی
نمایشگاه نقاشی تانیا پاکزاد در گالری محسن
به روایت یک شاهد عینی
جمعه ۲۷ آذر همزمان با نمایش مجموعه عکس‌های «به روایت یک شاهد عینی» آزاده اخلاقی کتاب جدید این مجموعه در گالری محسن رونمایی میشود و برای اولین بار تمام ۱۷ قطعه عکس این مجموعه به مدت یک هفته نمایش داده خواهد شد.
همچنین نشست خبری پروژه جدید آزاده اخلاقی با حضور عوامل دست‌اندرکار این پروژه روز سه‌شنبه اول دی ماه ساعت ۲ تا ۴ بعدازظهر و در محل گالری محسن برگزار میشود.
آزاده اخلاقی در این پروژه هم به بازسازی لحظاتی از تاریخ معاصر ایران می‌پردازد.
گالری محسن: مدرس شمال، ظفر شرقی، خیابان ناجی، سمت راست خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینا، پلاک 42
بازدید: جمعه 27 آذر تا پنج شنبه 3 دی، هر روز از ساعت 4 تا 10 شب
نشست خبری پروژه جدید: سه شنبه اول دی ماه، ساعت 2 تا 4 بعدازظهر
شب کورها به هم رحم نمی کنند
نمایشگاه آثار نقاشي و طراحي های سارا عباسيان در گالری محسن
دریاچه جعلی / بیایان جعلی
دریاچه جعلی / بیایان جعلی - نمایشگاه عکس علیرضا فانی در گالری محسن
عکس
جمعه هشتم آبان، نمایشگاه عکس‌های گوهر دشتی که شامل مجموعه‌های مجموعه‌های «ایران، بی‌عنوان» و «بی‌وطن» است، در گالری محسن گشایش می‌یابد.
در بخشی از مقاله منتشر شده در کاتالوگ نمایشگاه به قلم مهسا فرهادی‌کیا آمده است:
«در این دو مجموعه می‌بینیم که چطور بشر با بیرون رانده شدن از حیطۀ فرهنگ مدرن – چیزی که آن را با خصایصی همچون: خردورزی، آزادی فردی، باور علمی و دوری از خرافه باوری، آزادی اجتماعی، برابری، پیشرفت تکنولوژی و تسلط بر طبیعت می‌شناسیم- در آغوش طبیعت نیز آرام نمی‌گیرد، زیرا این هجرت گویی نه تنها یک جابجایی مکانی، بلکه بدتر از آن تبعیدی زمانمند است به گذشتۀ دور، آنقدر دور که ارتجاعش آن را به اندازۀ زمانی بیزمان به عقب می‌راند. گوهر دشتی در این دو مجموعه پارادوکسی درونگرا را برای بیان وضعیتی تروماتیک به کار می بندد: تضادهایی که بر پهنۀ تصویر آشکار می‌شوند اما در لایه‌های زیرین خود همواره از دسترس پنهان می‌شوند: نه طبیعت آن پناهگاه ایمن قدماست و نه ارمغان فرهنگ مدرن با همۀ دستاوردهایش، به گریزی تمام وکمال از خشونت و جنگ و بی‌خردی منجر شده است: گویی پله‌هایی که انسان معاصر برای خود ساخته سخت سست است و در برخی نقاط حتی تلی است پوشالین.»
گشایش: جمعه، 8 آبان 1394 | ساعت 4 تا 10 شب
روزهای بازدید: 9 تا 20 آبان 1394 | ساعت 4 تا 10 شب
پنجمین نمایشگاه سالانه هنر دیجیتال تهران
پنجمین نمایشگاه سالانه هنر دیجیتال تهران
تمام ناشدگی
نمایشگاه نقاشی میلاد محمودی در گالری محسن
زمستان
نمایشگاه عکس زمستان در گالری محسن با آثار:
مهرداد افسری
مهدی عبدالکریمی
کیارنگ علایی
علیرضا فانی
مهدی مقیم‌نژاد
رامیار منوچهرزاده
وعده‌ی ایرانی
وعده‌ی ایرانی / پژمان صفرنژاد / گالری محسن
مستقیم نگاه نکن
نمایشگاه گروهی ناهید بهبودیان - جمشید محمدی - میلاد جهانگری - امیر خجسته - محمد رامشه - محمدرضا زندپور - سهیل مختار - میلاد موسوی با عنوان مستقیم نگاه نکن در گالری محسن
از مردم استمداد می‌کنم
از مردم استمداد می‌کنم / نمایشگاه چیدمان و اجرا صابر ابر با حضور پانته‌آ پناهی‌ها
نمایش آثار هنرمندان منتخب اولین دوره جایزه اقامت فرهنگی کوشک
نمایش آثار هنرمندان منتخب اولین دوره جایزه اقامت فرهنگی کوشک در گالری محسن / کارگاه باز
روزهای سه شنبه و چهارشنبه 6 و 7 مرداد از ساعت 4 تا 9 بعدازظهر، هنرمندان منتخب اولین دوره جایزه کوشک، حاصل تجربه یک ماهه خود در اقامت فرهنگی کوشک را در گالری محسن به نمایش می گذارند
این نمایش شامل ویدئویی از کوین گافنی (ایرلند)، چیدمانی از کورینسکی (آلمان)، چیدمانی از النا آرتمنکو (روسیه) و پرفورمنسی از سندرا استانیونیت (لیتوانی) می باشد
اجرای پرفورمنس سندرا استانیونیت در هر دو روز بین ساعت 18 تا 19 خواهد بود
گويي هر يک نيمه آن ديگری بوده است
گويي هر يک نيمه آن ديگری بوده است / کلاژهای فرشید لاریمیان / گالری محسن
انجمن دلبرکان خیالی و قهرمانان کوهستان عشق
بخشی از متن مهسا فرهادی کیا برای کاتالوگ نمایشگاه:
نمایش، تئاتر و انواع گونه‌های اجرا امکان زندگی کردن در قالب «دیگری» را برای انسان به وجود می‌آورد: ماسک‌ها بر چهره‌ها گذاشته می‌شوند، لباس‌ها بدن‌ها را می‌پوشانند و آرایش‌ها بازیگر را پیر و جوان، خبیث و خوش طینت معرفی میکنند: نکتۀ مشترک این جاست که بعد از هر اجرا می‌توان لباس ها را کند، آرایش‌ها را شست و نقاب‌ها را به کناری گذاشت. این سیالیت هویت، در عرصۀ هنرهای نمایشی در بسیاری موارد همراه با سیالیت هویت جنسی در قالب متضادپوشی و ایفای نقش جنس مخالف ظاهر شده است.
گفتنی‌ست در این نمایشگاه حدود ۱۷ اثر از دو مجموعه «انجمن دلبرکان خیالی» و «قهرمانان کوهستان عشق» شیرین فتحی به نمایش گذاشته میشود.
شیرین فتحی نیز در مجموعه آثار اخیرش با ارجاع به آثار هنری دوره‌های تاریخی و جغرافیایی گوناگون، حضور نمایشی و اجراگرانۀ خود را در قالب شخصیت‌های گوناگون ثبت میکند: از اوناگاتا – مردان بازیگر در تئاترهای کابوکی- تا شخصیت نقاشی‌های شازده‌های قاجاری و آثار فرنگی هم‌دورۀ آن. هنرمند در این مجموعه، هنر دوره‌هایی از تاریخ را برجسته میکند که در آن هویت جنسی- به لحاظ آرایش و پوشش- به عنوان پدیده‌‌هایی نه چندان متعین ظاهر شدهاند.
زمانی که در مورد این آثار صحبت میکنیم اشاره به یکی از مهمترین نظریه‌های معاصر در عرصۀ جنسیت، برای درک هرچه بهتر آثاری از این دست ضروری است. نظریۀ "کوییر" که تلاقی‌گاهی است میان مطالعات جنسیتی و نظریۀ پساساختارگرایی، بیش از دو دهه است که بدل به یکی از مهمترین نظریه‌ها در عرصۀ مطالعات جنسیتی شده است....
موقعیت منجمد
در بخشی از متن نوشته شده برای کاتالوگ نمایشگاه به قلم علیرضا میرزایی آمده است:
«عنصری که نقش وحدت دهنده‌ی آخرین مجموعه صمد قربان زاده را به دوش می کشد دودی است که در دوردست‌های قاب عکاس خودنمایی میکند . دودی از آتشی برافروخته که به مثابه مازاد و ته مانده ی یک فاجعه‌ی رخ داده عمل میکند . فاجعه‌ای در حال رخ دادن است اما در دوردستها. ما از ابعاد، شدت، میزان وچرایی آن بی اطلاعیم. عکاس ترجیح داده است برای کم کردن شدت هراسِ آن، خودِ رخداد را از چشم بینندگان و اشخاص درون عکس پنهان کند. آنچه مانده است پسماند فاجعه است که در نقش مازادی تهدید کننده هم خود فاجعه را گوشزد میکند و هم نظم نمادینِ سست و لرزانی را که هر لحظه در حال فروریختن است.
در روزگاری که بیش از هرزمان دیگری خشونت نه در خدمت و استقرار امر نمادین که حاصل بازگشتی رادیکال به روزگار پیشازبانی است، واکنش ما به بریدن سرها، به تیرباران زنان و کودکان و نمایش جنگ افزارهای بین قارهای بیش از آه یا تاسفی نمادین نمی‌ارزد، مجموعه صمد قربان زاده سعی در نمایشی بی‌کم و کاست از آرامش قبل و بعد از طوفان را دارد. طوفانی که هر آن در پشت دیوارهای نمادین سرخوشانه منتظر شمارش معکوس مانده است.»
گفتنی‌ست در این نمایشگاه ۱۵ عکس که به شیوه فتومونتاژتولید شده ، به روش چاپ شیمیایی روی کاغذ عکس و در ابعاد 100 در 70 سانتی متر برای نمایش آماده شده است.
چشم‌اندازهای معاصر تهران
چشم‌اندازهای معاصر تهران / محسن شاهمردی
"محسن شاهمردی که در نمایشگاه قبلی خود نشان داده بود شیفته‌ی اسطوره‌یِ طبیعتِ راز ورز و مه آلودِ بکر است، در نمایشگاه جدیدش با اتخاذ ژانر «مکان‌نگاری نوین» دلمشغولی‌های قبلی خود را در فضای زیستگاهش می‌جوید. او به خوبی توانسته شکوه طبیعت به تاراج رفته را در امروز آن بجوید، بی آنکه به «حاد واقعیتِ» پوچِ پر آب و تاب عکس‌های عامه‌پسند از کلان‌شهر تهران تن دهد. تاریخ عکاسی همراه با آگاهی اجتماعی به کمک شاهمردی می‌آید تا در تجربه‌ی جدید خود، چشم‌اندازهای معاصر تهران را به شکلی انتقادی و قابل تامل بازتاب دهد. شاهمردی در عکس‌های خود نوستالژیِ «تهران خوش آب و هوا با باغ‌های فراوان و میوه‌های متنوع و درختان زیبا» را فرا می‌خواند اما بدون نشئه‌ی آن. در خط افقِ تلاقی گذشته و امروز، طبیعی و فرهنگی و هر تقابل دوتایی از این دست، در میانه‌ی کادر، او در جستجوی صبوحی‌ای برای رها شدن از سر درد این بیداری در چشم‌اندازهای معاصر شهر است؛ سر دردی که اگر تشدید نشود، تسکین نمی‌یابد."
زانیار بلوری
اردیبهشت 1394
ترانه خدائی ۲۰۱۵
نمایشگاه ترانه خدائی ۲۰۱۵ در گالری محسن
محیط صفر یک
«محیط / 01»
گالری محسن شما را به دیدن نمایشگاه گروهی با عنوان «محیط / 01 » دعوت میکند.
با آثاری از:
مهدی عبدالکریمی / مینا محسنی / امیرنصر کم گویان / ورنا والزالز / یاکوب بوخنر / لوکاس یانیتچ
آریا تابندهپور
نمایشگاه آریا تابندهپور در گالری محسن /
نمایشگاهی از آثار آریا تابندهپور از جمعه اول اسفند ساعت ۴ تا ۹ شب در گالری محسن برپا میشود.
این نمایشگاه شامل سه مجموعه ازآثار اوست که می‌توان آنها را در قالب رسانه عکاسی دسته‌بندی کرد.
بیش از 100 اثر در قالب مجموعه‌های «پرتره‌ها»، «اسلایدها» و «خواب‌ها» در این نمایشگاه به نمایش در می‌آید.
زانیار بلوری در بخشی از متن کاتالوگ نمایشگاه نوشته:
«... آریا تابندهپور به عنوان یک هنرمند و عکاس جوان، همچون معدودی از هم‌نسلان خود، در هر سه مجموعه‌ی ارائه شده از چهارچوب ارائه‌ی اثر عکاسی شده‌یِ صریح و کلاسیک توسط عکاس و ارائه‌ای قالب‌بندی شده و مرسوم تخطی میکند. این تخطی اگر چه سبب شده تا آثار او از مرز رسانه‌‌ویژگیِ مدرنیستی و وفاداری صرف به عکاسی عبور کنند، اما همچنان حول ویژگی‌های عکاسانه در آمد و شد هستند. تخطی‌ای که در دست بسیاری از هم نسلان تابندهپور راه میان‌بری (با یا بدون دلیل) است برای رسیدن به مقتضیات هنر (عکاسی) معاصر. نوعی از عکاسی که وارد بحران‌های دهه‌ی 70 میلادی به بعد شده و در بافت وسیع‌تری به نام هنر قابل ردیابی است. شاید این شکل از عکاسی در نوع پذیرفته شده‌ی نخبه‌گرایانه‌اش عکاسی و عکاسانه نباشد، اما کاملا قابل بازیابی در ساختارهای هنری است که به قول دیوید کمپنی از دهه‌ی ۶۰ میلادی به این سو، به شکل فزاینده‌ای روز به روز عکاسانه شده است. عکاسانه شدنی که هرچند پیش‌تر از این، از امپرسیونیست‌ها گرفته تا سورئالیست‌ها را تحت تاثیر قرار داده، اما در استفاده‌ی پاپ آرتیست‌ها و هنرمندان مفهومی از عکاسی به روشنی مشهود است...»
نمایشگاه آثار آریا تابندهپور تا ۱۳ اسفند هر روز از ساعت ۲ تا ۹ شب برای بازدید عموم باز است.
گالری محسن پنجشنبهها تعطیل است.
سارا عباسیان ۹۳
سارا عباسیان - گالری محسن
سارا ابری / ۱۳۹۳
سارا ابری / ۱۳۹۳
عکس
نمایشگاه عکس‌های م.ماهور زهرایی با عنوان «معقول/محسوس» در گالری محسن
در این نمایشگاه بیش از ۵۰ اثر از دو مجموعه از عکس‌های «معقول» و «محسوس» به نمایش در می‌آید.
م. ماهور زهرایی متولد ۱۳۶۵ سابقه ۵ نمایشگاه انفرادی و گروهی را در کارنامه‌ی خود دارد.
نمایشگاه‌های انفرادی:
1391 «رودا» گالری راه ابریشم
1391 «ناخودآگاه» گالری محسن (به همراه علیرضا محمودی)
1392 «درخت گندم» گالری محسن
نمایشگاه‌های گروهی:
1383 «رؤیاهای گریزان» گالری نشر کارنامه
1384 «سوژه» گالری آریا
هر آنچه که دیگر نیست
نمایشگاه عکس مهرداد افسری با عنوان «هر آنچه که دیگر نیست» در گالری محسن
در استیتمنت نمایشگاه آمده است:
«... از ابتداي ورودم به دنياي عكاسي ذات عكاسانه ( بيشتر از آنچه عكس نشان مي‌دهد ) دغدغه مهم ذهني‌ام بوده و بيراه نگفته‌ام كه اين ذات عكاسانه تعريف نا شدني و جادويي روز به روز برايم پررنگتر مي‌شود. يكي از تعاريف ابتدايي اين ذات عكاسي كپي و تكثير كردن جهان است، عكاسي جهان را عين به عين كپي مي‌كند و مي‌تواند آن تكه از جهان را بي‌نهايت تكثير كند، عكس لحظه‌اي را ثبت مي‌كند كه ديگر نيست و جالب اينجاست كه آنچه كه ديگر نيست را به "هست" در حال تبديل مي‌كند....»
ویس و رامین
ویس و رامین - نمایشگاه مجسمه‌های رامین اعتمادی بزرگ در گالری محسن
هنر دیجیتال تهران
"چهارمین نمایشگاه سالانه هنر دیجیتال تهران" در گالری محسن و سام سنتر /
چیدمان‌های تعاملی - چندرسانه‌ای - بین رشته‌ای - اجراهای صدا و تصویر - کارگاه‌های آموزشی
گالری محسن / سام سنتر
سام سنتر: خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک وی، خیابان فیاضی (فرشته)، مرکز خرید سام سنتر
کیف پولم در کاسل گم شد
پرفورمنس «کیف پولم در کاسل گم شد» کاری از حسام سماواتیان
سودای هرمز
نمایشگاه گروه هنر نو هرمز با عنوان سودای هرمز
فلتلند
نمایشگاه عکس ژوربین میراسکندری و نامدارشیرازیان در گالری محسن
بازی‌یافت
هنرمندان:
ماژان بدر كوهى، شانيا رضوى الغروى، سام پيرنيا، ساميا قبادى، سارا برخورداريان، آلما آينه ساز، الها بردايى، نيكى قائمى، سروناز مدلل، داريان مدلل، دنيا مدلل، باران معادى، تكين تهرانى مقدم، نيكى گلستانه
/ نمايشگاه گردان: طلا پربها
جنگل هول
روز جمعه دوم خرداد، نمایشگاهی از عکس‌های تورج خامنه‌زاده با عنوان «جنگل هول» در گالری محسن گشایش پیدا میکند.
خامنه‌زاده درباره این نمایشگاه نوشته است:
هر زمان که ایستادم، شانه به شانه من ایستاده بود.
پیش‌تر از من، زودتر از من حتا.
"وندر آن تیرگی وحشت‌زا
نه صدایی است به‌جز این، کز اوست
هول غالب، همه چیزى مغلوب" 1
هر کجا که ایستادم، بی كه به عقب بنگرم؛
به آنچه بسته مرا به گذشته، یا پریشیده مرا از آینده.
به آنچه می‌گریزم از آن، و آنچه می‌گریزم به آن.
"هنگام رسيده بود؟ می‌پرسيم
و آن جنگل هول همچنان پابرجا
شب می‌ترسیم و روز می‌ترسیم" 2
«هول» ایستاده است.
چون به او بنگرید، به شما خیره می‌نگرد.
چون بایستید، شانه‌به‌شانه شما می‌ایستد.
تورج خامنه زاده
بهار ۹۳
1. کارِ شب‌پا / نیما یوشیج
2. هنگام / مهدی اخوان ثالث
گشایش: جمعه، ۲ خرداد 1393 | ساعت ۴ تا ۹ شب روزهای بازدید: 3 تا 13 خرداد 1393 | ساعت ۲ تا ۹ شب گالری پنج شنبه ها تعطیل است.
کابوس
نمایشگاه عکس‌های علی زارع با عنوان «کابوس»
"کابوس"
تعداد آثار : 17 عدد
سایز آثار: 105 در 70 سانتیمتر
کابوس
بشریت مردی‌ست که در خواب، کابوس می‌بیند،کابوسی که تاریخ نام دارد . *
تنها بیدار این شهر، دخترکی‌ست که از رویای فانتزی و رنگین کودکانه‌اش به کابوس سیاه و سفید واقعیت‌ها پرتاب شده .
دست در دست دخترک خوابگرد و عروسک همراهش، شهر را چنان که هرگز ندیده ایم، خالی، در هفده عکس مرور میکنیم : هر عکس، یک مواجهه، یک منظر .
کودک، مبهوت به آنچه پیش‌روست می‌نگرد و ما، هم‌افق و در نمایی دورتر، به او و به سوژه‌ی نگاهش نگاه میکنیم و همزمان شهر به کودک و به ما می‌نگرد .
این مجموعه مروری‌ست بر تهران چه در جغرافیا چه در تاریخ ( از سر‌در باغ ملّی و ورودی دانشگاه تهران، ساختمان تاتر شهر، برج آزادی و برج میلاد تا سازه نامعلومی در حال ساخت و ... ) که به بهانه تعقیب نگاه ناظر، باعث درنگ و تامّلی در پیرامون میشود. اینجا، در فرآیند وارونه‌سازی رابطه قدرت، راهنما کودکی‌ست که در یک شبه سلوک درون شهری ما را وا می‌دارد به توقّف در برابر آنچه همه روزه از کنارش می‌گذریم . دخترکی که هفت‌سالگی من است و هفت‌سالگی فرزندان من.
کابوس، گیجی کودک است در ناخوانا بودن داده‌های شهری که ماحصل هزاران سال تاریخ سکونت در تهران نیست، بلکه نادیده گرفتن تداوم تاریخ آن است. شهری که نفرت و وحشت را به کودک می‌آموزد . شهری که چرخش اولویت‌هایش بر اساس هر دوره، رختی ناهمگون و نامتجانس بر آن پوشانده. شهری که در الگوسازی ناموفّق است. مواجهه با ناهماهنگی ساخت‌و‌سازها هرگونه احتمال شکل‌گیری روال منطقی برای مفهوم معماری و یا حتّی تحوّلش در طول تاریخ را از بین می‌برد، سازه‌هایی به شدّت در تضادّ بصری با یکدیگر و در تضادّ کارکردی با خودشان. شهری که تاریخ را از کودک می‌دزدد و به نفع خود رقم می‌زند. شهری که دغدغه‌های نخستین ِهویت‌یابی کودکی را حتّی پاسخگو نیست چه برسد به آنکه برایش هویّت‌سازی کند. تکّه پاره‌های از هم گسسته‌ای که فقط به مدد تکرار پرچمی یکسان در جای‌جای شهر به هم وصل شدهاند و این از نگاه تیزبین کودک پنهان نمانده. شهری که در تمام وجوه اعم از معماری، نقاشی‌های دیواری، آموزش‌ها و رفتار شهری ناپذیرا و دافع است. سازه‌هایی که جز موارد انگشت‌شمار برجا مانده از عصر طلایی معماری ایران، نه تنها دعوت‌گر نیستند بلکه با ایجاد فضاهایی غیر ارگونومیک، ناپذیرا، ناخوشامدگوی و حمله‌ورند. شدّت این بازدارندگی‌ها تا جایی پیش می‌رود که شهر سرشار از فرم‌ها و زوایای چشم‌خراش و تیز، در هر گوشه و کنار، خطر و عدم امنیت را به شهروندان القا میکند. فراتر از سازه‌ها و ساختارهای شهری، تزیینات ونقاشی‌های دیواری هم کارکردی جز مدح ماتم ندارند. گویا این شهر برای بزرگداشت اندوهی مدام بزک شده است.
کنار هم قرارگیری کودک و سازه‌های عظیم مقابلش در عین حال که تاکیدی بر عظمت‌بخشی "monumentalisation" این بناهاست، ناهماهنگی در اندازه‌ها و عدم تناسب را به چشم می‌آورد : پیکری کوچک با نگاهی از پایین به عظمت گوتیک‌وار ابنیه غول‌آسا و فضاهایی صلب که اجازه ورود و نفوذ به مخاطب نمی‌دهند. و بدین‌ترتیب هویّت فضای مرموز داخلشان بر او و ما پوشیده می‌ماند. اگر مخاطب، این فضاها و بناها را از پیش نشناسد، احتمال کمی وجود دارد که بتواند در مواجهه، کاربردشان را درست تشخیص دهد. امّا کنجکاوی کودک برای دریافتن آنچه درون این فضاها می‌گذرد، تاریخ را ساخته و آینده را خواهد ساخت.
این مجموعه عکس، نقدی‌ست بر زیبایی‌شناسی شهری که در آن زندگی میکنیم.
سحر صمدیان
* ژولین گرین
خواهش حوا
نمایشگاه عکس سروش میلانی‌زاده با عنوان «خواهش حوا»
در این نمایشگاه ۱۲ عکس ۱۵۰ در ۱۰۰ سانتیمتر که با تکنیک فیس مانت چاپ شدهاند و بدون دستکاری رایانه‌ای به سرانجام رسیده‌اند، به نمایش در می‌آیند.
میلانی‌زاده در بیانیه این نمایشگاه نوشته است:
«زن نه فقط نیمی از پیکرهی بشری، که سرچشمهی زایش و حیات جوامع انسانی است. بر خلاف دیدگاه عمومی یا نگرشی که عامدانه زن را در موضع ضعف قرار می دهد، زایش، حوزههای قدرت را به وی معطوف میکند. با این همه از هنگامی که حوا باغ عدن را ترک گفت، مطالبات او همچنان از سوی آدم بی پاسخ مانده است.وضعیتِ ضعفِ تحمیل شده از دیرباز به این جنس قوی، درونش را محل رویاروییِ ضعف و قدرت قرار داده است. همان چیزی که شاید مهمترین ویژگی زنانه و جذابیتاش بوده و وی را آگاهانه یا ناخودآگاه، به سوی خواستههایش، هدایت می کند.»
سروش میلانی‌زاده متولد ۱۳۵۷، مشهد است. وی کارشناسی عکاسی – دانشکده هنر و معماری خوانده است. میلانی‌زاده بیش از ۱۸ نمایشگاه گروهی نقاشی، عکاسی و ویدئوآرت برگزار کرده و نمایشگاه انفرادی پیشین او با عنوان «رنسانس، بیرون از قاب» در سال ۱۳۹۱ در گالری محسن برگزار شد.
درخت گندم
نمایشگاه عکس‌های م.ماهور زهرایی با عنوان «درخت گندم» جمعه ۱۸ بهمن، در گالری محسن گشایش می‌یابد. در این نمایشگاه ۱۰ اثر در سایز ۱۳۵ در ۹۰ سانتیمتر با چاپ دیجیتال روی کاغذ هانیموله به نمایش در می‌آید.
در بیانیه این نمایشگاه آمده است:
«انسان تا به امروز در تمامی کارهایی که ارایه کرده‌ام به نوعی حضور داشته است. امّا مدّتیست که متوجّه کمرنگ شدن حضور فیزیکی او در برخی از این کارها شده‌ام انگار این نوع از حضور انسان جای خود را به تاثیرات وجودی‌اش داده. گاهی به این فکرم که جهان با تاثیر از به وجود آمدن او یا با هبوطش (به واسطه‌ی گندم) است که معنایی تازه پیدا کرده و همه چیز دوباره تعریف شده، حتی حشرهای ناشناخته در اعماق جنگل‌هایی دور که انسان نمیتواند آن را تصور کند.
گاهی نقشی که در غیاب خود ایفا میکند با حضورش میسّر نیست او به همان اندازهی تاثیر حضورش در غیابش نیز پررنگ ظاهر میشود، شاید از صدقه سر دست پروردههایش باشد، همان اشیاء. اشیایی که ساخته شدهاند تا در کنارش باشند و کمکش کنند ولی در غیابش آن طور که میخواهند حضورش را تصویر کنند، شاید ما را گمراه کنند. گاهی اشیاء بستری را برای ما فراهم میکنند تا ما آدمهای داستانمان را بر آن بنا کنیم و آن غیبت را برهم زنیم و حقیقتی بسازیم هر چند دور از واقعیّت، البته که اشیاء داستان من از دسته‌ی گمراه کنندگانند، چون آدم‌هایمان قبل از شروع این داستان، گندم خورده‌اند.
سوال _ چرا فرمود تا تخت آدم را پیش آن درخت بنهادند که نهی کرده بود از آن؟
جواب _ بر طریق لطیفه، زیرا که آدم همه نعمت در بهشت بدید و هیچ چیز او را از درخت گندم خوشتر نیامد تا از خدای سبحانه و تعالی بخواست که ای بار خدایا این درخت مرا ببخش تا خاص من بود. گفت بخشیدم.»*
* قصص الانبیاء نوشتهی ابواسحاق نیشابوری قصهی ششم صفحه‌ی هفده
سیاه‌وحش
نمایشگاه عکس سیاه‌وحش با آثار مهدی عبدالکریمی/
در بیانیه نمایشگاه آمده است:
«"سیاه وحش" - بازبینی سرزمینی که تلاش بر به تصویر کشیدنش دارم اگر نه به واسطه‌ی اندیشه‌ای خاص خود که بدون آن ممکن نیست. تفکری که حقیقت را برایم دل نشین میکند و تصویری که حقیقی‌تر از تجربه می¬نماید. انگاره‌هایی که با نزدیک شدن شب چشم باز می‌نمایند و در قراری نامعلوم ملاقاتم میکنند. استعاره¬ای که این سرزمین را می‌سازد مصداق تمامی از زبانی است که با آن سخن می‌گویم. کالبدی عظیم و ساکن که گاه مانند آیینه‌ای پیش روست، گاه تنها خاطره¬ای پوسیده و گاه جامی که خبر از آینده می-دهد. وسعت زیست‌گاه من برابر با وسعت قلمروام در خیال است و سیاهی خاصیت آن.»
شید ۴
نمایشگاه آثار راه‌یافته به بخش نمایشگاهی چهارمین جایزه شید، با آثار:
عادل پازیار / جاوید تفضلی / فرشید تیغه ساز / امیررضا حاجتی / میلاد حدادیان / آذین حقیقی / عبدالله حیدری / احسان خان محمدی / امین رحمانی / مریم رحمانیان / گل آرا سجادیان / حنیف شعاعی / جلال شمس آذران / علیرضا گودرزی / مسیح مستاجران / محمد جواد مکتبی / بهروز مهری / مهدی نصرتی / حامد نظری / منا هوبه فکر
همچنین نشست های تخصصی و ورکشاپ ها نیز از ۲۸ دی تا ۱ بهمن ۱۳۹۲ در این گالری برگزار میشود.
شنبه ۲۸ دی‌ماه از ساعت ۱۶:۰۰ الی ۱۸:۰۰ علی‌اکبر شیرژیان کتاب «عکاسی مستند» را رونمایی خواهد کرد و جلسه پرسش و پاسخ برگزار میکند. در همین روز از ساعت ۱۸:۰۰ الی ۱۹:۰۰ حمشید بایرامی درخصوص ارائه مجموع عکس سخترانی خواهد داشت.
یکشنبه ۲۹ دی‌ماه، ساعت ۱۶:۰۰ مهرداد نجم‌آبادی نشستی را با موضوع «عکاسی مستند در ایران» برگزار میکند و از ساعت ۱۸:۰۰ الی ۲۰:۰۰ میلاد روشنی پایان سخنرانی «ژست، فضا و زمان در عکاسی مستند» را ارائه میکند.
دوشنبه ۳۰ دی‌ماه از ساعت ۱۶:۰۰ الی ۱۸:۰۰ علی خدادادی نشست «واقعیت و وانموده»، مهدی منعم نشست «ارائه مجموعه عکس و گفتگو با عکاس»، و نادر داوودی در ساعت ۱۹:۰۰ الی ۲۰:۰۰ نشست «ارائه مجموعه عکس و گفتگو با عکاس» را برگزار خواهد کرد.
روز آخر نشست‌ها سه‌شنبه ۱ بهمن خواهد بود که پیمان هوشمندزاده، مرتضی فرج‌آبادی و علی آقاربیع از ساعت ۱۶:۰۰ ورکشاپ عملی انتخاب عکس را برگزار میکنند.
هنر برای صلح
مجموعه ی نمایشگاه های هنر برای صلح در سه گالری :
نقاشی:
شهریار احمدی، علیرضا آدم بکان، علیرضا جدی، وحید دانایی فر،پویا رضی، نصرت الله مسلمیان،lمحمد طباطبایی،مریم طباطبایی، نگار فدایی، داریوش قره زاد، بهنام کامرانی، میترا کاویانی، امید معصومی، فرخ مهدوی، نزار موسوی نیا، صفا الدین امامی،ایمان صفایی، سپهر بختیاری، وحید چمانی، سارا عباسیان
مجسمه:
نسترن صفایی، مجتبی رمزی، راحله نورآور، مسعود اخوان جم، لیلا ویسمه، سارا ابری، سهند حسامیان، یوشا بشیر،رامین اعتمادی بزرگ، علیرضا معصومی
عکس:
آزاده اخلاقی، کوروش ادیم،ژوبین میراسکندری،مهرداد افسری، ساتیار امامی،پرهام تقی اف، شهریار توکلی، آیین شاهرودی، امین طلاچیان،مهدی عبدالکریمی،مهرداد عسگری،مهسا علیخانی، سوگل کاشانی،مهران مهاجر،مهدی مقیم نژاد، ساسان ابری
تصویرگری:
سحر حق گو،سبا سلیمانی،عطیه سهرابی،سمانه صلواتی،مریم طباطبایی،حسن عامه کن، سپیده کاظمی،نگین محزون،لیدا معتمد،رضا مکتبی،غلامعلی مکتبی،حسن موسوی،میثم موسوی،فرید مولایی،حافظ میرآفتابی،اکبر نیکان پور
پوستر:علیرضا مصطفی زاده،علیرضا وکیلی، حسین قوچی بیگ،مهدی مهدیان،مهدی سعیدی،فاطمه کرکه آبادی،پدرام حربی،محمد جمشیدی،امرالله فرهادی،صدف فداییان،حسن کرمی زاده،سعید بهداد،تهمتن امینیان،قباد شیوا، امین سلامی پرگو، ابراهیم حقیقی، پریسا تشکری
بی‌نظمی
نمایشگاه نقاشی های علیرضا نکویی با عنوان بی نظمی
عمق
نمایشگاه عکس‌های محسن شاهمردی با عنوان «عمق»
حجم آبی
نمایشگاه نقاشی‌های لیلا مفید با عنوان حجم آبی
واقع‌نمایی‌ها | فصل پنجم : وساطت الهی
پنجمین و آخرین فصل از پروژه واقع نمایی ها : عکس‌های برساخته مهدی مقیم نژاد
آمریکا، گستره ی معلق
نمایش عکس‌های مهرداد افسری
طبایع چهارپاره
نمایشگاه نقاشی‌های مریم امیرفرشی با عنوان "طبایع چهارپاره"
کنترل
نمایشگاه نقاشی‌های مرضیه لرستانی با عنوان "کنترل"
هنر دیجیتال تهران
سومین نمایشگاه سالانه هنر دیجیتال تهران با معرفی آثار هنرمندان ایرانی و بین المللی
آوار می‌خندد
عکس‌های کوشا قربانی با عنوان آوار می‌خندد/
آثار در ۱۶ قاب چیدمان شده و در قاب هایی به ابعاد ۵۴ در ۱۰۶ و ۷۴ در ۹۴ سانتی متر قرار گرفته است.
عکس‌ها از کودکان روستاهای زلزله‌زده‌ی آذربیجان پس از زلزله و حد فاصل آبان ۱۳۹۱ تا خرداد ۱۳۹۲ گرفته شده‌است.
قربانی در بیانیه این نمایشگاه نوشته‌است: «به مقصد رسیده ام... همه جا بوی غم می‌دهد ... بوی آوار... بوی گل پخته... نمی‌گویم مرگ چون از لغت‌اش می‌ترسم...
خیلی از پدرها رفته اند... بعضی از مادرها مانده اند , و کودکان هم... هر جا دوربینت را بچرخانی تلخی فریاد می زند , اما تلخی لحظه‌ای است که بخواهی لبخند را روی لبان کودکی جراحی کنی...
فاجعه را آوار رقم نمی‌زند , من رقم می‌زنم که از آنها می‌خواهم جلوی چادر مادرشان بایستند , و آنها به دور از تمام تلخی‌ها برای من به دنیا لبخند می‌زنند...»
شهر من، شهر تنهایی «ما»
نمایشگاه نقاشی‌های تانیا پاکزاد با عنوان "شهر من، شهر تنهایی «ما» "
فصل‌نامه پیکس
نمایشگاه فصل‌نامه پیکس (ویژه‌ی ایران) با عنوان "داخلی"
عکاسان:
آزاده اخلاقی، کاوه بغدادچی، آرش فشارکی، بابک کاظمی، داریوش کیانی، مهدیه میرحبیبی، عطا محمدی، رضا ناجی، علی ناجیان، رامیار منوچهرزاده، مجید سعیدی، مهرداد عسگری طاری، نیکو ترخانی و غلام‌رضا یزدانی
متن‌هایی از:
آزاده اخلاقی، مهرداد افسری، تورج خامنه‌زاده، مینا کندسمی، دیپانکار خیوانی، مونیکا مدی، مهدی مقیم‌نژاد، احسان رسول‌اف، سارا ریحانی، راحول سانی، صالح تسبیحی و نیوشا توکلیان
اجرای در لحظه صدا و تصویر
اِن پلاس آنسامبل (علی پناهی، سهراب معتبر، سینا شعاعی)
دو سانس اجرا در روزهای:
سه شنبه ۲۲ و چهارشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۲ - ساعت ۲۰
حضور در محل ۳۰ دقیقه قبل از اجرا الزامی است.
مشاهده این اجرا برای افرادی که سابقه تشنج، اپیلپسی و بیماریهای اعصاب دارند ممنوع است.
قیمت بلیت:
۱۰۰۰۰ تومان
تهیه بلیط از روز یکشنبه ۲۰ مرداد به صورت حضوری از گالری امکان پذیر است.
تلفن تماس جهت تهیه بلیط: ۲۲۲۵۵۳۵۴
ورود برای عموم آزاد است
بی دفاع
نمایشگاه نقاشی‌های سارا عباسیان با عنوان "بی دفاع"
گسست
گالری محسن شما را به دیدن نمایشگاه نقاشی‌های مهرنوش رمضان‌نیا با عنوان "گُسَست" دعوت میکند
بی‌حاصل
گالری محسن شما را به دیدن نمایشگاه گروهی آثار سمانه احمدی، هدیه جعفری، مهدی طالشخانلی فرد، گلاره گودرزی و علیرضا نکوئی با عنوان "بی حاصل" دعوت میکند.
بابیلُن سیستم
مایشگاه نقاشی‌های امیرحسین بیانی با عنوان "بابیلُن سیستم"
رنسانس بیرون از قاب
علاقه به نقاشی‌های رنسانسی اروپا و کشف اسرار تمثال آن عصر، لذت تخیل را در من قوت بخشید و فرصتی شد تا درک خود از حیات اجتماعی و موقعیت‌های کنونی انسان‌ها را در آن قضا بازتولید نماییم.
بی‌تردید علاوه بر وجوه اقتراقی که جداکننده‌ی اعصار از یکدیگر هستند، توافقاتی نیز پیونددهنده‌ی ادوار مختلف بشری بوده‌اند.
این بازنمایی، کمتر تفاوت‌ها و بیشتر، تشابهات را مدنظر قرار داده است.
عکس‌ها، بدون دستکاری رایانه‌ای، طراحی، اجرا و به ثبت رسیده‌اند.