گفتاری در باب هنر و اصالت
در این بررسی، عکس‌هایی از صمد قربان‌زاده را در کنار برخی آثار دیگر از هنرمندان خارجی خواهید دید که شباهت‌های بسیار زیاد و قابل توجهی به یکدیگر دارند.
-
احسان قنبری‌فرد مقاله ۱۳۹۷/۰۶/۰۳یادداشتی بر عکسهای حمید جانی‌پور
چندی پیش مقاله‌ای در باب عکاسی در پشت صحنه‌ی فیلم و انتشار آن عکس‌ها به نام عکاس در جامعه‌ی عکاسی منتشر شد. فرهاد مطاعی نویسنده‌ی این مقاله، تعدادی از عکسهای صادق سوری را در این حیطه مورد بررسی و نقد قرار داده بود. نکته‌ای که نیازمند توجه و بررسی است این است که عکسهای منتشر شده تحت چه عنوانی یا با چه نام و نشانه و برچسبی منتشر می‌شوند.
-
باربد گلشیری مقاله ۱۳۹۷/۰۵/۲۵نامه‌ی انتقادی باربد گلشیری به احسان رسول‌اف
قدرت افسارگسیخته‌ی مالی شما به انحصار بیشتر خواهد انجامید، هنرمندان بیشتری را بدهکار و وابسته‌ی شما خواهد کرد، دست کم آن هنرمندانی را که صرفاً به دلیل بدهی‌ای که به گالری دارند مانده‌اند. هستند در میان هنرمندان شما کسانی که توان اجاره‌‌کردن کارگاه ندارند و هستند کسانی که تا امروز یک ماه هم مجبور نبوده‌اند اجاره‌ی کارگاهشان را بدهند. گروهی گویی چاره‌ای نمی‌بینند و گروهی کلاه شرعی سر اخلاق می‌گذارند.
-
باران عطائی مقاله ۱۳۹۷/۰۴/۳۱نگاهی به عکسهای هری کلاهان از همسرش، الینور همسر در مقام ابژه
هری کلاهان، عکاس آمریکایی‌تبار قرن بیستم و یکی از پایه‌گذاران عکاسی مدرن آمریکا که بیشتر به‌واسطه‌ی رویکرد فرمالیستی‌اش شناخته می‌شود، در طول دوران فعالیت حرفه‌ای‌اش از موضوعات مختلفی مانند نماهای شهری، خیابان‌ها، خطوط و فرم عکاسی کرد. اما یکی از مهم‌ترین و پرتکرار‌ترین سوژه‌های او، همسرش النور و فرزندشان، باربارا بوده است.
-
گل‌آرا جهانیان مقاله ۱۳۹۷/۰۴/۲۸درباره‌ی محمدرضا میرزایی با تدقیق در مجموعهی «عکسهای جدید» و «عکسهای جدید»
سبک او را به واسطه‌ی رویکرد فرمی آثارش شاید بتوان اینگونه توصیف کرد: تصاویر او اغلب سردند؛ نه تنها به این معنا که رنگ غالب این آثار سرد است و نور فلش گهگاه بر این سردی می‌افزاید بلکه روی‌آورندگی بی‌حواس و بی‌میل این عکس‌ها به جهان نیز شاهدی دیگر بر این ادعاست. البته این بی‌حواسی نوعی تظاهر به بی‌حواسی است؛ به این معنا که تصاویر او به مدد ترکیب‌بندی‌های آشفته، مغشوش و به طور کلی رویکردی (نا)زیباشناختی قصد دارند به ما بقبولان‌اند که بی‌توجه، آنی و اتفاقی‌اند؛ این تظاهر به عکسهای او کیفیتی خام و صادقانه می‌بخشد و از این منظر حضور مولف را انکار می‌کند. به بیانی دیگر این تظاهر به «اتفاقی بودن» تمهید فرمی آثار اوست که از پسِ تجربه‌ورزی و کارآزمودگی می‌آید، و از او یک مولف می‌سازد.
-
کیانا فرهودی مقاله ۱۳۹۷/۰۳/۲۳«نه هر که آینه سازد ... »؛ در حاشیه‌ی نمایشگاه رویارویی با نمایشگاه‌گزاری رهام شیراز
نگاهی بر مجموعهی «آب و آتش» اثر هدیه جمشیدیان
-
خشایار شریفایی مقاله ۱۳۹۷/۰۳/۰۲جنون معاصر، تراژدی تناقض‌ها؛ یادداشتی بر نمایشگاه‌های «رویارویی ۱»
نمایشگاه گروهی عکس «رویارویی ۱؛ در‌آمدی بر امکانات تالیف در عکاسی معاصر» به کیوریتوری رهام شیراز، از چهاردهم اردیبهشت به مدت دو هفته، هم‌زمان در سه گالری نات، هپتا و تِم برگزار شد. این یادداشت تلاش می‌کند تا با بررسی جنبه های مفهومی که این نمایشگاه یا هر رویدادی مرتبط با نمایش آثار هنری سعی در ارائه‌ی آن دارند، با طرح پرسش‌هایی از بطن مدعا، بیانیه و یا پیش‌فرض برگزارکنندگان و هنرمندان، راهی به واکاوی این مضامین و مفاهیم بگشاید و نسبتِ آثار این نمایشگاه‌ها با ایده‌های اصلی و پیشانگاشته را نشان دهد.
-
آرش حسن‌پور* مقاله ۱۳۹۶/۱۱/۲۹نه؛ این من نیستم
پرسش اینجا آن است که آیا این قسم سلفی‌ها برای سلفی‌گیران، پاداش به همراه دارد یا بیشتر عزت‌نفس آنان را مخدوش می‌سازد؟ همان‌قدر که سواربودن بر الاغ و سلفی‌گرفتن شگفت‌آور و از نوع هذیان‌های پست‌مدرن است، اجبار سوژگان به تن کردن یک فرهنگ دیجیتال به قواره‌ی آن «نمی‌خورد». مستند نگاری در این تجربه به‌تحقیر سوژه و تصدیق حضور تعیین‌کننده عکاس درصحنه انجامیده است.
-
هادی آذری مقاله ۱۳۹۶/۰۷/۲۶علیه یک تاریخ جعلی
نقدی بر نمایشگاه «این ما هستیم؛ نه آن‌ها».
-
فائزه قجاوند مقاله ۱۳۹۶/۰۵/۲۵یادداشتی پیرامون نمایشگاه «درباره منظره» مهران مقیمی
عکسهای مناظر، می‌توانند روایت‌گر سه واقعیت باشند: جغرافیا، اتوبیوگرافی و استعاره. گاهی جغرافیا به‌تنهایی خسته‌کننده است، اتوبیوگرافی غالباً چیزی مبتذل و کم‌اهمیت است و استعاره نیز می‌تواند شک‌برانگیز باشد. اما این سه واقعیت در کنار هم، باعث تحکیم و تقویت یکدیگر می‌شوند و ما را در جهت پاسداری و بکر نگهداشتن آن‌چه به خاطر آن تلاش می‌کنیم- عشق به زندگی- یاری می‌کنند. ( رابرت ادمز- کتاب زیبایی در عکاسی)