پرترههای شخصی ویلیام اگلستون: مردی که چهره انسان با پارکینگ برایش فرقی نمیکرد
غالب هنرمندان عکاس پرتره تلاش میکنند تا تمایز میان ذات احساسی همه سوژههای متفاوت را نشان دهند. اما در برابر این نگاه میتوان هنرمندی مانند ویلیام اگلستون را مثال زد.
-
یورگ کولبرگ مقاله ۱۳۹۵/۰۶/۰۲اخلاق در عکاسی خیابانی
فکر کنم غالبترین پاسخ عکاسان این است که وقتی شما در یک فضای عمومی باشید میتوانید هر عکسی که خواستید بگیرید. این استدلال صحیح است، دست کم از لحاظ قانونی و حقوقی صحیح است. اما در واقع این پاسخ نمیتواند پاسخگوی مشکل و مساله موجود باشد.
-
افسانه کامران مقاله ۱۳۹۵/۰۵/۲۵این واقعیت لعنتی! اپلیکیشن «پریزما» و بحران مشروعیت واقعیت
اکنون باورهای ما نسبت به عکس دگرگون شده است و سقف انتظارات ما از عکاسی بسیار بالا رفته است. در ساده ترین و ابتداییترین حالت ما عکاس را به عنوان مشاطهگر و معجزهگری برای رفع عیوب ارثی و ذاتیمان در عکسهای عروسی و آتلیهای و ... می پنداریم و از او می خواهیم که ما را نه شبیه به خود بلکه شبیه به انگاره ما از خودمان به تصویر کشد! بر این گمانیم همه عکس ها دستکاری شده اند مگر آنکه خلاف آن ثابت شود و این گزاره به یکی از رمزگان اداراکی روزگار ما بدل شده است.
-
سباستین یونگر مقاله ۱۳۹۵/۰۵/۱۶چرا عکاسان جنگ از هر زمان دیگری مهمترند؟
در روزگاری که تصاویر رفتارهای غیرانسانی همه ما را آزار میدهند، و در دورانی که افراد با دوربینهای گوشیهای همراه در اطراف میچرخند، این تردید پیش میآید که ممکن است نقش عکاسان جنگ کاملاً از میان رفته باشد. اما حقیقتا اینگونه نیست.
-
لیزا هانتر مقاله ۱۳۹۵/۰۵/۰۵داستانهای جالب: کارلوس و جیسون سانچز
برادران سانچز(Carlos - Jason Sanchez) غریزه قصهگویی کارگردان هالیوودی را دارند. عکسهای با دقت صحنهپردازی شدهشان تقریبا شبیه تصویرهای سینمایی، پر از تنشهای دراماتیک است.
-
اوریدی ایران مقاله ۱۳۹۵/۰۳/۰۸جوابیهی تیم «Everyday Iran»
سوم خرداد گفتگوی سیوا شهباز با رامین طلایی پیرامون پروژهی «Everyday Iran» منتشر شد. در ادامه جوابیهی تیم فعلی «Everyday Iran» به رامین طلایی آمده است.
-
افسانه کامران مقاله ۱۳۹۵/۰۲/۲۰آیا عکس نشانهای شمایلی است؟ / خوانشی از آرای امبرتو اکو درباره نشانههای شمایلی
در واقع در عکس شباهت میان سوژه و عکس نه بر اساس شباهتهای شیمیایی است که این شباهتها بر اساس شباهتهای ادراکی است که توسط فرهنگ و به مرور زمان در ما نهادینه شده است.
-
مارک دُردِن مقاله ۱۳۹۵/۰۱/۱۴سوگواری برای تصاویر؛ چیدمان آلفردو خار برای عکسهایی که نخواهیم دید
«به نظرم در یک پارادوکس بزرگ زندگی میکنیم. از یک سو بهوسیلهی هزاران تصویر بمباران میشویم، اما از سوی دیگر تصاویر هیچگاه تا این اندازه، چه از طرف حکومت چه توسط نهادهای خصوصی، تحت کنترل نبودهاند. در نتیجه من اعتقاد دارم ما توانایی دیدن و به حرکت در آمدن از طریق تصاویر را از دست دادهایم. هیچ چیز ما را به حرکت وا نمیدارد. چیزها دیگر هیچ معنایی ندارند.»
-
هایند هائست مقاله ۱۳۹۴/۱۱/۲۳لارتیژ: زندگی در رنگ
ژاک هنری لارتیژ که از طریق اسنپشاتهای سرزندهاش از دوستان و خانوادهاش شناختهشدهبود در یک نمایشگاه تازه در آمستردام دوباره عکسهای رنگی اولیه یک فرد خوشگذاران را به نمایش گذاشته است.
-
اوون کمپل مقاله ۱۳۹۴/۱۱/۱۰درباره سیاسینکردن هنر انتزاعی
در این نوشتار، اوون کمپل با اشاره به دیباچه مجموعه آثار ولفگانگ تیلمانز، که به قلم دومینیک شیلر نوشتهشدهاست اشاره میکند و برداشت سیاسی از آثار انتزاعی تیلمانز را یکسره برداشت نادرست از هنر وی قلمداد میکند. به اعتقاد کمپل نسبت دادن اهداف و دلالتها سوسیالیستی و ضدسرمایهداری به آثار انتزاعی تیلمانز، به نوعی تقلیل ارزش زیباییشناختی آثار است و البته این واقعیت را که خود این آثار به نوعی کالاهای موضوع مبادله در دنیای سرمایهداری هستند فراموش میکند.