چه چیزی باعث شد عکس عمران دقنیش متمایز شود؟
در این مقاله کرگ آلن، دبیر عکس روزنامه نیویورک تایمز، سعی میکند توضیح دهد که چرا در میان تصاویر بیشماری که روزانه از کودکان و دیگر افراد در مناطق جنگزده منتشر میشود، یک عکس به خصوص ممکن است جلب نظر کند و چگونه چنین عکسهایی ممکن است به صفحه اول روزنامه نیویورک تایمز یا وبسایت روزنامه وارد شوند.
-
یورگ کولبرگ یادداشت ۱۳۹۵/۰۶/۰۲
اخلاق در عکاسی خیابانی
فکر کنم غالبترین پاسخ عکاسان این است که وقتی شما در یک فضای عمومی باشید میتوانید هر عکسی که خواستید بگیرید. این استدلال صحیح است، دست کم از لحاظ قانونی و حقوقی صحیح است. اما در واقع این پاسخ نمیتواند پاسخگوی مشکل و مساله موجود باشد.
-
افسانه کامران یادداشت ۱۳۹۵/۰۵/۲۵
این واقعیت لعنتی! اپلیکیشن «پریزما» و بحران مشروعیت واقعیت
اکنون باورهای ما نسبت به عکس دگرگون شده است و سقف انتظارات ما از عکاسی بسیار بالا رفته است. در ساده ترین و ابتداییترین حالت ما عکاس را به عنوان مشاطهگر و معجزهگری برای رفع عیوب ارثی و ذاتیمان در عکسهای عروسی و آتلیهای و ... می پنداریم و از او می خواهیم که ما را نه شبیه به خود بلکه شبیه به انگاره ما از خودمان به تصویر کشد! بر این گمانیم همه عکس ها دستکاری شده اند مگر آنکه خلاف آن ثابت شود و این گزاره به یکی از رمزگان اداراکی روزگار ما بدل شده است.
-
سباستین یونگر یادداشت ۱۳۹۵/۰۵/۱۶
چرا عکاسان جنگ از هر زمان دیگری مهمترند؟
در روزگاری که تصاویر رفتارهای غیرانسانی همه ما را آزار میدهند، و در دورانی که افراد با دوربینهای گوشیهای همراه در اطراف میچرخند، این تردید پیش میآید که ممکن است نقش عکاسان جنگ کاملاً از میان رفته باشد. اما حقیقتا اینگونه نیست.
-
اوریدی ایران یادداشت ۱۳۹۵/۰۳/۰۸
جوابیهی تیم «Everyday Iran»
سوم خرداد گفتگوی سیوا شهباز با رامین طلایی پیرامون پروژهی «Everyday Iran» منتشر شد. در ادامه جوابیهی تیم فعلی «Everyday Iran» به رامین طلایی آمده است.
-
مارک دُردِن یادداشت ۱۳۹۵/۰۱/۱۴
سوگواری برای تصاویر؛ چیدمان آلفردو خار برای عکسهایی که نخواهیم دید
«به نظرم در یک پارادوکس بزرگ زندگی میکنیم. از یک سو بهوسیلهی هزاران تصویر بمباران میشویم، اما از سوی دیگر تصاویر هیچگاه تا این اندازه، چه از طرف حکومت چه توسط نهادهای خصوصی، تحت کنترل نبودهاند. در نتیجه من اعتقاد دارم ما توانایی دیدن و به حرکت در آمدن از طریق تصاویر را از دست دادهایم. هیچ چیز ما را به حرکت وا نمیدارد. چیزها دیگر هیچ معنایی ندارند.»
-
اد کاشی یادداشت ۱۳۹۴/۱۰/۱۴
آینده فتوژورنالیسم
در شرایطی که عکاسان خبری و عکاسان مستند در سراسر کره خاکی با سطحی از کیفیت و چشماندازی جغرافیایی مشغول فعالیت هستند که در طول تاریخ بیسابقه بودهاست، بدون شک از بسیار زمینهها میتوان عصر ما را عصر طلایی جهانی فتوژورنالیسم نامید. برخی از شما ممکن است تصور کنید که من با بیان این نکته در دنیایی خیالی زندگی میکنم. گذشته از این آیا این که میگویم نسبت به همه زمانها در تاریخ به لحاظ اقتصادی و مالی مشکلتر نشدهاست؟ قطعا اینگونه است.
-
رضا یاوری یادداشت ۱۳۹۴/۰۹/۲۰
سبکِ باد
در روزگاری که یکی از اصلی ترین ملاکهای شناخت ارزش هنری آثار افراد، بدنهی کاری و هویت آثار یک هنرمند شناخته میشود، پراکندگی و سردرگمی آثار علیرضا فانی و فقدان وحدت و هویت شخصی در آثار گوناگون او، چه در زمینههای تکنیکی و چه در مضامین، بیشتر به نوعی موجسواری روی جریان های غالب روز میماند تا کندوکاو در مفاهیم و دغدغههای شخصی هنرمند.
-
علیرضا احمدیساعی یادداشت ۱۳۹۴/۰۳/۱۵
مصاحبتِ دو متن: «رُفتهها» و «عشقِ سوان»
همنشینی سطوری از رمان در جستجوی زمان از دست رفتهی مارسل پروست و قابهایی از مجموعه عکس رفتههای غزاله هدایت.
-
عکسخانه یادداشت ۱۳۹۴/۰۳/۰۶
مری الن مارک ۲۰۱۵ - ۱۹۴۰
مری الن مارک (Mary Ellen Mark) که با پرترهها و مجموعه عکسهای مستندی که از اجتماعات به انزوا کشیده شده در کارنامه کاری خود دارد شناخته میشود، چهارم خرداد پس از سپریکردن یک دوره بلندمدت بیماری، در سن هفتاد و پنج سالگی درگذشت.