دویست و هفتاد و چهارمین شماره تندیس منتشر شد

اخیراً در فضای هنرهای تجسمی کسانی با توسل به فضای محدود رسانه‌ای با نام‌های جعلی به تخریب افراد می‌پردازند. سردبیر در سرمقاله این شماره در‌این‌باره نوشته است.

خبرنگاشت امیر سقراطی، اخبار اخیر هنرهای تجسمی و تحلیل آن را در بردارد. از جمله این اخبار: 

رئیس پلیس فتا، از جرم بودن استفاده از وی.پی.ان برای ورود به سایتهایی مانند فیسبوک خبر داد.

وعده‌ی وزیر فرهنگ در برگزاری حرج کریستیز در کیش با تکذیب مسئولین این حراجی روبه رو شد.

پنجمین نمایشگاه ادواری موزه گرافیک ایران بهانه‌ای برای گردهم‌آیی گرافیست‌ها شده است.

فرهاد فزونی اعلام کرده که طرح یوزپلنگ ایرانی که روی لباس تیم ملی فوتبال در جام جهانی برزیل چاپ شده از سایت طرح‌های وکتور برداشته شده است و طرحی ایرانی نیست.

مدتی است شب نامه‌نویسی وارسال ایمیل‌های غیراخلاقی با نام حمید کشمیرشکن نقل محافل هنری شده است و مشخص است که شخص یا اشخاصی با ساختن ایمیلی به نام این پژوهشگر شناخته شده قصد تخریب چهره‌های موثر در مارکت ایران را دارند.

درصفحه گالری‌گردی، فرید امین‌الاسلام درباره نمایشگاه آثار بهنام کامرانی در گالری آن نوشته و علی گلستانه آثار رعنا فرنود در گالری اعتماد را بررسی کرده است.

«دفترهای پساروزمره» عنوان نقد جواد حسنجانی درباره آثار رضا پناهی در گالری هرندی است. مهسا فرهادی‌کیا «فضای منفی» احمد مرشدلو در گالری اثر را نقد کرده است. مینا فشنگچی به نمایشگاه آثار سمیرا کربلایی درگالری آریا سر زده و امیر سقراطی درباره آثار نگار اورنگ در گالری شیرین نوشته است. نقد آثار نوشین دخت صدیقی در گالری زرنا به قلم محمدحسن حامدی است. صالح تسبیحی نیز آثار نمایشگاه گروهی «درون به بیرون» در زیرزمین دستان را بررسی کرده است.

پرونده این شماره مشخصاً به هنر کیچ اختصاص یافته؛ مقوله‌ای که در هنر معاصر ایران تعاریف متنوعی دارد. تعاریفی که گاهی حتی در مقابل هنر کیچ نیز قرار می‌گیرد. یادداشت‌هایی از حمیدرضا کرمی، فرید امین‌الاسلام، مسلم قرایی‌خضری، هومن مرتضوی و زیبا مغربی را در این پرونده می‌خوانید. هم‌چنین ترجمه مقاله راجر اسکروتن درباره هنر کیچ که بی‌شباهت به فضای فعلی هنر در ایران نیست، در این شماره درج شده است. گفت‌و‌گو با علی بختیاری درباره کیچ تهرانی نیز دو صفحه مجله را به خود اختصاص داده است.

نبرد عقل و عشق عنوان گفت‌و‌شنودی است درباره موضوع این پرونده که این میزگرد با حضور ژینوس تقی‌زاده، بهزاد خسروی و شهروز نظری برگزار شد.

صفحه نوپای «هنرمندانی که باید شناخت» که از شماره پیش به مجله افزوده شده این بار درباره سیلوی فلوری است. هنرمندی که به ظاهر معطوف به مد و تظاهر است، با این حال با بازیچه قرار دادن دست‌پاچگی انسان معاصر در برابر بازار، رویکردی بی‌اعتنا نسبت به وسواس‌های انتقادی چپ دارد. سیلوی فلوری به دلیل زیرمتن معنایی آثارش برای این شماره پرونده تندیس انتخاب شده است.

رسول سلطانی دو دهه است که به جد نقاشی می‌کند و از اولین هنرمندانی است که با تجربه‌ی چند دوره‌ی مختلف کاری اینک به شیوه‌ای کار می‌کند که این روزها بازارش داغ است. رسول سلطانی مفاهیم کیچ را عمیقاً درک کرده و با علاقمندی به این موضوع می‌پردازد. آتلیه‌گردی این شماره حاصل گفتگوی مهرنوش علی‌مددی و این هنرمند است. 

پیشتر مقاله‌ای درباره فرهاد مشیری با عنوان fluffy Farhad در مجله Bidoun به چاپ رسیده بود. علیرضا بهارلو ترجمه‌ی این مقاله را برای این شماره آماده کرده است. فرهاد نرم کُرکی عنوان این مقاله است.

طبق روال صفحه‌ی دنیاگردی نیز اخبار هنرهای تجسمی جهان را پوشش می‌دهد. از جمله‌ی این اخبار، ارائه‌ی کاری متفاوت از «کارا واکر» در کارخانه‌ی متروک شکر دومینو است که واکنشی است به گذشته این محوطه‌ی صنعتی.

در صفحه اخبار هم مطابق معمول هر شماره نگاهی به اخبار روز هنرهای تجسمی ایران داشته است.