انتشار دویست و نود و نهمین شماره‌ی تندیس
به مناسب نمایشگاه هادی هزاه‌ای سیا ارمجانی نقدی برای این شماره نوشته که با ترجمه‌ی دکتر خسرو ریگی به چاپ رسیده است. یادداشت‌هایی بر شش نمایشگاه برگزار شده در گالری‌های تهران را در صفحه ی گالری‌گردی می‌خوانید.
داریوش طلایی درباره‌ی نمایش عکس‌های محسن شاهمردی در گالری محسن نوشته است. مهرنوش علی‌مددی نمایش آثار محمدعلی بنی‌اسدی در فرهنگسرای ارسباران و نمایش آثار طلیعه کامران در گالری هفت ثمر را نقد کرده است. جواد حسنجانی به نمایشگاه سهند حسامیان در زیرزمین دستان و سام‌آرت پرداخته و فرید امینالاسلام برای نمایشگاه انفرادی ستاره حسینی در گالری ویستا نوشته است. نفیسه عطاران نیز به نمایش آثار امید بازماندگان در گالری اُ می‌پردازد. مهدی احمدیان‌شیجانی در نقد کتاب این شماره به کتاب «نقد هنر» اشاره کرده است. این کتاب نوشته‌ی کالین لایس است و توسط امیر مازیار و امیر نصری، توسط انتشارات فرهنگستان هنر چاپ شده است. شهروز نظری نقد به از نسیه(21) را به کتاب تازه‌منتشرشده‌ی «کوسه‌ی شکم‌پر، ناقابل 12 میلیون دلار» اختصاص داده است. مقاله‌ی شکوفه غفاری به نوشته‌ی جری سالتز با عنوان «نپذیرفتن بازار، پذیرفتن بازار؛ چگونه معجزه‌ی جدیدی میان این همه پول یافتم» می‌پردازد. در بخش گرافیک این شماره مهرداد ذوالنور مصاحبه‌ای با رودی باور و کن کاتو انجام داده است. بخش طراحی این شماره، مقاله‌ای از ثنا ولدخانی درباره‌ی ریچارد اولز است.
مهران دانایی و سجاد عمادی در صفحه دنیاگردی در چند بخش به دومین همکاری کوساما با گالری زوییرنر در آمریکا، نمایش جدیدی از پرتره‌های برتویسل از هاکنی در لندن، موج گریز هنرمندان به لس‌انجلس در نتیجه‌ی گرانی و شلوغی نیویورک و سفید کردن کامل یک مسافرخانه در لس‌انجلس پرداخته‌اند. مهسا فرهادی‌کیا برای بخش فمنیسم و هنر نقدی بر «نقش‌های جنسیتی» با نگاهی به آثار تورج صابری‌وند را نوشته است.
نگاه این شماره دست‌نوشته‌هایی از استاد ابوالحسن‌خان صدیقی است که به همراه عکس‌های بازمانده از این هنرمند در این شماره چاپ شده است. صفحه تصویر این شماره نیز به انتخاب کریم نصر است.
در ویژه‌نامه «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» مطالبی را از جمال کامیاب، سیدمجتبی موسوی، جواد مجابی، سعیدشهلاپور، مجید ملانوروزی، اکبر نیکان‌پور، صبا منوچهری، ابراهیم حقیقی، اسرافیل شیرچی، مریم زندی، فرهاد سلطانی، بهرام دبیری، کامبیز درمبخش و هنگامه معمری می‌خوانید.