پنج شکل از عکس که برای مجموعه‌‌های عکس و اسلایدشوهای صوتی ارزشمند گرفته می‌شوند

ترجمه: روزبه فکوری / ترنسیم

زندگی پس از مرگ در عکاسی یعنی «هیچکس فریادت را نمی شنود». بیاید امیدوار باشیم که همین‌طور باشد، چون اگر این‌گونه نبود،  دابلیو. یوجین اسمیت،  استاد خلق مجموعه عکس در قرن ۲۱، اکنون فریادهایی کرکننده می‌داشت. چرا؟ بی‌تردید به این دلیل در حال شیون و زاری بود که ورود وب به زندگی روزمره ما و قابلیت های تقریبا نامحدود آن در روایت داستان را از دست داده بود.

کارهای آغازین او را تصور کنید — “ماما در حال به دنیا آوردن نوزاد,” “پیتزبورگ,” “میناماتا” — همه آنها را با یک صدای پس‌زمینه روایت شوند. این به معنی محدود کردن آن روایت نیست، بلکه بسط قصه گویی تا بی‌نهایت است.

اما افسوس که اسمیت از بین ما رفته و برخی از عکاسان مدرن هنوز در خواب غفلت به سر می‌برند. اسمیت پادشاه اثر انباشته در مجموعه عکس بود، مجموعه‌ای عکس که مفهوم بزرگتری را شکل می دهند. تلاش‌هایی که امروز برای خلق مجموعه عکس انجام می‌شود بیشتر اوقات وابسته به «لحظات» بی‌ارتباطی هستند که به طور مکرر ثبت می‌شوند.

با ابزارهایی که در حال حاضر در دست داریم، می توانیم بهترین ترکیب صدا و تصویر را ممکن سازیم. در حالی‌که بسیاری از عکاسان در حال فراگرفتن داستان‌سرایی هستند یا همکارانی از این دست دارند، اما بیشتر عکاسان به سراغ ویدئو رفته‌اند. آنها از نیاز به انتخاب دقیق عکس همراه با یک روایت قدرتمند که با هوشمندی و احساسات بیان می‌شوند، چشم‌پوشی می‌کنند.

زمانی‌که به عنوان ادیتور عکس در واشینگتون پست کار می‌کردم، رئیس من، دستیار دبیر عکس، جو البرت نیز به این مشکل اذعان داشت و عقیده داشت باید راه‌حلی برای آی یافت شود. البرت، که هرگز کاری را به شیوه معمول انجام نمی دهد، از فیلم استفاده می‌کند تا نشان دهد که چه‌طور عکس و صدا را می‌توان به خوبی باهم ترکیب کرد. (تماشای صحنه تیراندازی در یک گورستان دور افتاده در فیلم «خوب، بد، زشت» چیزهایی زیادی درباره عکاسی می آموزد.)

البرت علاقه‌ای به خلق شاهکارهایی که فیم‌سازان امروزی با لپ‌تاپ خود می‌سازند نداشت بلکه می‌خواست به عکاسان کمک کند که مجموعه عکسی خلق کنند که روایت‌گر داستان باشند. وقتی این عکس‌ها با صدا ترکیب شوند، عمق، ظرافت، و جریان بیشتری پیدا کنند، که با کلمات ما کامل شوند.

مجموعه عکس، همانند اسلایدشو، یک روش عالی برای ترکیب صدا و روایت است. من در اینجا فهرستی از انواع عکس‌هایی را که با آنها می‌توان مجموعه عکس‌هایی عالی ساخت و همچنین مثال‌هایی از  یک پروژه NPR درباره‌ی تاثیر «لایحه تشویقی» روی یک درمانگاه روستایی را ذکر کرده‌ام.

عکس یک: برقراری صحنه

داستان شما کجا قرار است روی دهد، و قرار است چه شکلی باشد؟ آیا یک ساختمان، شهرک، یا یک قبرستان قدیمی است؟ با نشان دادن کلیت صحنه به شکلی شفاف، مخاطب خود را تحت تاثیر قرار دهید.

عکس دو: نمای متوسط

کار را با تمرکز روی نقطه ای شروع کنید که داستان اصلی در آنجا در حال وقوع است؛ آن ناحیه از ساختمان یا شهر یا قبرستان که سوژه‌هایتان در آن‌جا قرار دارند. این عکس میدان دید داستان شما را محدودتر کرده و بیننده به داستان نزدیک‌تر می‌شود.

عکس سه: پرتره

اگر از داستان منحرف شدید و فقط با یک عکس می توانید به قصه برگردید، این همان عکس است. سوژه اصلی چه کسی است و چه شکل و شمایلی دارد؟ این پرتره می‌تواند یک پرتره معمولی از سر و شانه باشد تا عکسی که کل فضای اطرف او را هم نشان دهد.

همیشه بهترین کار این است که چند عکس پرتره بگیرید، چون عکس‌هایی که از سوژه می‌گیرید احتمالا بیش‌تر از یک‌بار در یک ارائه صوتی/تصویری خوب به‌کار خواهند رفت. حتی اگر سوژه تان یک شیء است و انسان نیست، همین کار را بکنید. شاید یک مجموعه عالی از پرتره‌هایی که از یک میکروسکوپ الکترونی گرفته اید، دقیقا همان چیزی باشد که می خواهید.

عکس چهار: ثبت جزئیات

این گونه از عکس اغلب فراموش می‌شود. عکس‌های جزئیات را می‌توان به خوبی برای تغییر موضوع روایت عوض کرد، اما به خودی خود هم قدرت روایی زیادی دارند. عکس‌های شخصی روی میز کار یک فرد چه نوع عکس‌هایی است؟ او چه کتاب‌هایی می خواند؟ آن کارت پستالی که به دیوار چسبانده است چیست؟ تمام این جزئیات اطلاعات اندکی درباره سوژه به ما می‌دهند و عناصر قدرتمندی برای استفاده در یک مجموعه عکس یا ارائه چند رسانه ای هستند.

عکس پنج: ثبت حرکت

عکس‌های دارای حرکت نشان می‌دهند که سوژه شما چه کار می کند _ که همان هدف نهایی شما است که قصد گزارش‌کردن دارید. این همان عکسی است که بعضی از عکاسان یک نوبت عکاسی کامل را صرف گرفتن آن می‌کنند تا بتوانند آن را عالی ثبت کنند؛ معمولا هم حدود ۳۰ عکس می گیرند. عکس از سوژه در حال حرکت در بخش های صوتی تصویری کارتان لازم است، اما اینها تنها عکس‌هایی نیستند که نیاز دارید. اگر چهار عکس قبل را بگیرید و این یکی را نگیرید، باز هم یک مجموعه عکس خوب دارید.

پیشنهاد می‌کنم اول آن چهار عکس را خوب بگیرید وبعد سراغ این عکس بیایید. بدین ترتیب یک شالوده محکم دارید تا از داستانتان پشتیبانی کند، و این عکس از حرکت سوژه آن مثل تزئینات نهایی روی کیک است. 

چهار یا پنج عکس شاید برای یک مجموعه عکس کافی باشد. برای اسلایدشوهای صوتی یا تصویری می‌توانید از گزینه های متعددی برای هر کدام از این انواع استفاده کنید. با کمی شانس و اندکی استعداد، می‌توانید مجموعه عکسی بگیرید که اسمیت به آن افتخار کند.

منبع: +