نگاتیوهای آغازین «بیل برنت»

ترجمه: شهاب شهسواری

برای درک دقیق آثار آقای برنت باید نگاهی مجدد به آثار اصلی و چاپ شده قدیمی او انداخت. این دقیقا همان کاری است که موزه هنر مدرن در نمایشگاه مرور آثار او با عنوان «نور و سایه» کرده‌است. عکس‌های او در موزه هنرهای مدرن در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۶۱ نمایش داده‌شده‌اند، اما نمایشگاه سال ۱۹۶۹ با مجموعه آثار جمع شده توسط جان شارکفسکی بود که شهرت او را به عنوان یکی از مهم‌ترین عکاسان قرن بیستم مطرح کرد. تا همین مدتی پیش، ترکیب آثار برنت در موزه از آثاری بود که تقریبا تمام‌شان از چاپ‌های پرکنتراستی بودند که در نمایشگاه ۱۹۶۹ زیر نظر عکاس جمع شده‌بودند.

برنت بعد از شروع چاپ عکس‌های دراماتیکش در دهه ۱۹۵۰، عکس‌هایش از قبل و حین جنگ جهانی دوم برای چاپ مجدد و فقط با کنتراست بسیار بیشتر چاپ کرد که به شدت بر روی افکت‌های آنها تاثیر می‌گذاشت. اما جمع‌آوری‌های تازه موزه هنرهای مدرن بر روی عکس‌های چاپ شده‌ای از سوی برنت متمرکز شده‌است که در تاریخ‌هایی نزدیک‌تر به گرفته‌شدن عکس‌ها و نور دیدن نگاتیوها چاپ شده‌اند.

نمایش این آثار باعث شده‌است خانم سارا هرمانسن میستر، مجموعه‌دار، بتواند به مجموعه‌ای که به نظر کاملا متفاوت از دیگر آثار بیل برنت می‌آید، دست پیدا کند.

به گفته خانم هرمانسن میستر «اگر مجبور باشید به صورت ایزوله به بخش متفاوتی از آثار او نگاه کنید خیلی مشکل است تا بتوانید مسیر زندگی حرفه‌ای او را درک کنید.»

این نمایشگاه بطنی از تصاویر برنت نشان می‌دهد که تاکنون به ندرت نمایش داده‌شده‌اند، عکس‌هایی از جنگ جهانی دوم که فراتر از تصویرهای زندگی روزمره زیر چتر ضد بمب لندن می‌رود که در اکثر نمایشگاه‌های مرور آثار پیشین نمایش داده‌می‌شد. بدون چنین زمینه‌ای ساده‌است که کارهای اولیه مستند اجتماعی و پرتره‌های او را به عنوان مقدمه‌ای برای آثار مهم او در دهه‌های ۱۹۵۰، ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بدانیم. اما در واقع او حتی اگر پیش از گرفتن عکس‌های برهنه‌اش هم دست از عکاسی کشیده‌بود، باز هم عکاس مهمی محسوب می‌شد.

حجم عکس‌ها در نمایشگاه و کتابچه منتشر شده مخصوص آن، فرصتی برای درک و فهم توسعه دیدگاه و شیوه چاپ آثار بیل برنت ارائه می‌دهد.

خانم هرمانستر میستر می‌گوید: «با نگاه به عکس‌های چاپ شده قدیمی او می‌توان یک تغییر از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰ دید، از یک طیف بسیار نقره‌ای که حتی بعد از جنگ هم وجود دارد به سوی کنتراست بیشتر حرکت می‌کند، در پرتره رگ باتلر و پرتره «دختر جوان خوابیده روی زمین در داخل خانه» یک قدم در این اثر جلو می‌رود.»

با بررسی این عکس‌ها از نزدیک، مخاطبان می‌توانند ببینند که زمانی که کار به اتاق تاریک چاپ عکس می‌رسید هیچ مرزی برای آقای برنت وجود نداشت. او ممکن بود یک عکس را به یک شکل چاپ کند و سپس دوباره آن را با روشی کاملا متفاوت چاپ کند، عکسی دوباره کراپ شده و به شدت تغییر یافته. او ممکن بود مستقیما برای بریدن از تیغ استفاده کند، امولوسیون را فشار دهد یا بخراشد، از قلم نرم برای شستشوی جوهر و آبرنگ استفاده کند یا از مداد گرافیتی برای اضافه کردن یا تقویت جزئیات استفاده کند.

لی آن دافنر مسوول نگهداری آثار موزه هنرهای مدرن می‌گوید: «هر اندازه که او به شکلی تحسین آمیز می‌توانست در دستکاری عکس‌هایش غیرقابل مهار باشد، گاهی اوقات مهارها و ویرایش‌های بسیار سبکی در عکس‌ها انجام می‌داد که تقریبا در چاپ نهایی غیرقابل شناسایی هستند.»

بیل برنت در دوران متاخر زندگی‌اش ممکن بود گاهی از یک عکس چاپ شده مجددا عکس بگیرد، مجددا چاپ کند و مجددا آن را در حین چاپ ویرایش کند تا افکت مورد نظرش را ایجاد کند.

مسلما او تنها عکاسی نبود که شدیدا عکس‌هایش را ویرایش می‌کرد یا در جستجوی بخش‌های متفاوتی از طیف خاکستری می‌گشت. اما نگرش‌های متفاوت او در چاپ عکس در طول دوران زندگی حرفه‌ای‌اش باعث شده‌است درک کامل آثار او مشکل باشد.

نمایشگاه موزه هنرهای مدرن که از ۱۲ اوت شروع شده، تنها بزرگداشتی از وسعت آثار برنت نیست، بلکه نشانه‌ای است در اهمیت و برتری عکس چاپ شده و جسم فیزیکی در درک دقیق و صحیح هنرمندان عکاسی.

خانم میستر در مقدمه کتابچه نمایشگاه می‌نویسد: «در گذشته بحث در مورد تکامل غیرمنتظره در سبک چاپ بیل برنت به مسائل فرعی نسبت داده‌شده‌است و درحالیکه ارزش دادن به تاریکی و طیف‌های خاموش چاپ‌های اولیه او در دهه ۱۹۳۰ لازم است، ساده هم نیست تا تفسیرهای اجباری او در کارهای متاخر را به عنوان بچه‌های حرام‌زاده یک پیرمرد نادیده‌گرفت. مسلما بخش موثری از آثار هنری برنت این است که برای او نور دادن به نگاتیوها فقط نقطه شروع کار محسوب می‌شد. در بسیاری زمینه‌ها از جهت رهایی کامل دست‌های او در ویرایش آثارش (برای اصلاح یا توسعه با مجموعه‌ای متنوع از ابزار)، کاملا بی‌نظیر است. این به این معناست که به ندرت می‌توان در میان آثار او دو چاپ از یک عکس دید که شبیه به هم باشند.»