کریستینا دُ میدل در گالری دیلن

کریستینا د میدل 

گالری دیلن

۵ سپتامبر تا ۱۲ اکتبر ۲۰۱۲

امتیاز: *** (خوب)

درباره عکاس: کریستینا د میدل، متولد سال ۱۹۷۵ در مکزیک و هم اکنون ساکن لندن است. او هشت سال با روزنامه‌ها و رسانه‌های مختلف اسپانیایی و همینطور ان جی اوهایی همچون پزشکان بدون مرز و یا صلیب سرخ اسپانیا همکاری داشته است. د میدل بیش از هر چیز برای ترکیب عکاسی مستند با عکاسی شخصی و داستان پردازانه‌ مشهور است. او امسال برای کتابش برنده جایزه اینفینیتی (جاودانگی) از آی سی پی (مرکز بین‌المللی عکاسی) در نیویورک شد.

درباره نمایشگاه: در سال ۱۹۶۴، خیلی پیشتر از اینکه ایران به فکر ارسال فضانورد به مدار زمین باشد، کشور تازه استقلال یافته زامیبا، تصمیم گرفت تا با آمریکا و شوروی به رقابت بپردازد و گروهی از شهروندانش را به کره ماه بفرستد. معلم تازه بازنشسته شده‌ای به نام ماکوکو به ریاست سازمان فضایی زامبیا منصوب شد، معلم بلندپروازی که قصد داشت تعدادی از مردم را با یک سفینه دست‌ساز به فضا پرتاب کند و البته متاسفانه، هیچگاه به هدفش نرسید و آن سفینه از زمین بلند نشد. حالا بعد سال‌ها عکاس اسپانیایی کریستینا د میدل در پروژه‌ی افروناتز به این رویا پرداخته، رویای غریب و بانمکی که ماکوکو در سر داشت.

پیشینه‌ی د میدل در عکاسی مستند است و در این پروژه او به نوعی دست به ساختن یک مجموعه مستند زده است، ساختن عکس‌هایی که پیش از هر چیز می‌توانند درباره خود عکاسی نیز باشند. عکس‌هایی که میان واقعیت و داستان‌پردازی شکل گرفته‌اند و کیفیتی رویاگونه دارند.

نمایشگاه با نامه‌ای از وزیر تکنولوژی وقت زامبیا به وزیری دیگر شروع می‌شود. او می‌نویسد: «آمریکا و شوروی ممکن است نبرد فضایی را به ما ببازند، هر چند که بنا به گزارشات ماکوکو به پول نیاز داریم.» و در جایی دیگر از نامه به این اشاره می‌کند که دختر هفده ساله‌ای که قرار است اولین زن سیاه پوستی باشد که پا بر ماه می‌گذارد نیاز دارد که به ده گربه‌ی خود غذا بدهد و باید آنها را هم با خود به فضا بیاورد! پر واضح است که طنز بخشی از جذابیت این پروژه است. (شاید بامزه بودن، خصوصیت رویاهای بزرگ باشد) اما د میدل رویای جاه‌طلبانه‌ زامبیا را به سخره نمی‌گیرد و حتی زیبایی این رویا را می‌ستاید. عکس‌های دمیدل به تصویری از یک افسانه می‌مانند، مملو از امیدواری.

یکی از نکات قابل توجه پروژه، ارایه متنوع عکس‌ها، در اندازه‌های مختلف به همراه نامه‌ها، مقالات روزنامه‌ها و اشیا گوناگون است که سعی دارد زمینه‌ای برای داستان‌گویی بیشتر اثر فراهم کند. د میدل به عکاسی صحنه پردازی شده اکتفا نمی‌کند و برای فضاسازی حتی به سراغ  عکس‌های آرشیوی می‌رود، عکس‌هایی که از مرگ یک آدم فضایی تا رقص بچه‌ها با کلاه فضانوردی را شامل می‌شوند.

به هر حال اگر سفینه ماکوکو هیچوقت از زمین بلند نشد، این پروژه‌ برای د میدل در مقیاس عکاسی معاصر کمتر از پرتاب شدن به فضا نبود. او این پروژه را در سال ۲۰۱۲ به شکل یک کتاب طراحی و با هزینه شخصی منتشر کرد. خیلی زود کتاب برنده جایزه‌ی معتبر اینفینیتی از آی سی پی شد و همه نسخه‌های آن به فروش رفت و قیمتش آنقدر بالا رفت که د میدل به طنز بگوید توانایی پرداخت ۴۰۰۰ دلار را برای خرید یک نسخه از کتاب خودش را ندارد!

بیشتر: عکس‌هایی از این مجموعه را در سایت گالری دیلن ببینید.