ماخولیای مِهتری

فکر نمی‌کنم در این روزگار، نظر کسی مثل فرشید آذرنگ اعتبار و اهمیتی چندانی داشته باشد. ایشان سالهاست که عکسی ارائه نکرده. نقد جدی ننوشته و وقتی هم متنی نوشته با کلی گویی سعی در نفی تمامی عکاسی ایران داشته. آذرنگ در معدود متن‌هایی که می‌نویسد، حتی شهامت بردن نام عکاسان ایرانی را ندارد و همواره با طعنه و متلک‌ گویی به سراغ عکاسی معاصر ایران می‌آید. این در حالی است که از عکاسی جهان و تحولاتش نیز خبری ندارد و هنوز جان سارکوفسکی برایش یک اسطوره است، انگار نه انگار که سالهاست که نظرات سارکوفسکی به شکل جدی به چالش کشیده شده‌اند!

کاش جناب آذرنگ به جای گمراه کردن دانشجویان، مثل همکارش شهریار توکلی (که با هم موفق به تولید تنها کتاب‌های جدی و هنری آرتیستیک ایران شدند!! و البته مدتی است که به رستوران داری و پذیرایی از خلق روی آورده) به حرفه‌ی مفیدتری روی می‌اورد. تنها در ایران است که فردی به واسطه تعدادی ترجمه که به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند، می‌تواند در دانشگاه به عنوان استاد و عضو هیئت علمی به همه کارورزان حوزه‌ای در یک کشور بتازد.

از نویسنده این مقاله ممنونم. فرشید آذرنگ و رهروان جوان آذرنگ در عکاسی ایران (به عنوان مثال هادی آذری) به مسعود فراستی بی شباهت نیستند. از دید این بزرگواران همه‌ عکاسان ایرانی بدون استثنا بد هستند، حالا به واسطه اینکه حقیقتا تعداد بدها در عکاسی ایران چندین برابر خوب‌هاست و اینکه سایر اساتید به جهت حفظ منافع خود از نقد پرهیز می‌کنند، این نگاه کمیاب انتقادی بین دانشجویان طرفدار هم پیدا می‌کند و تحت تاثیر جو ایجاد شده، این دوستان قدری متوهم شده و دیگر جز خودشان که سالهای سال از آخرین نمایشگاه مرشد آنها می‌گذرد، همه را بد می‌بینند. به هر شکل این نقدهای دورهمی و در جلسات عمومی و خصوصی هر چه که نداشته باشد، توانسته حس خود بزرگبینی این بزرگواران را ارضا کند.

آقای رحیمی شما به قول خودتان جلسه مذکور را به "تیغِ نقد"گرفته اید یا طوماری ناآگاهانه که یقینا کلامی از حرف های ایشان را متوجه نشده اید و صرفا از روی غرض ورزی مطالبتان را نوشته اید. عده ای هم که کم نیستند برایتان آفرین و احسنت بنویسند و شما کیف کنید از کلامتان، کجای نقد حتی نقد تند و مخالف گفته شده به شخص مقابل بی احترامی شود و مدام از واژه هایی استفاده کنید که به هیچ دردِ عکاسی نمیخورد و فقط برخورد ناشایسته ی شما را با آقای آذرنگ میرساندو البته میزان اخلاقیاتتان را و بس که قطعا جایگاهش در نقد نیست. جالب است آقای آذرنگ این همه مخالف دارد و ما هر سخنرانی میرویم یا استادی را میبینیم کپی حرف های ایشان را میزند یا در کلاس هایشان تازه به این نتیجه رسیده اند که او این همه سال چه می گوید و به همان شیوه او آموزش می دهند. قطعا این میزان مخالفت برای این است که بی شک او استادی آگاه و با سواد است و فقط آقایان چون به مذاقشان خوش نمی آید باید سریع هجوم به انکار کردنش ببرند که این هم برای خودایشان قطعا ویژگی مثبت است و هر کس را خوششان بیاید که دیگر واویلا می شود و نقد ها رو به سوی شعرهای نیما و شاملو و ... میرود، در آن زمان دلسوزی شما کجاست!!!برای شما که حالا تمام گفته های ایشان را با ساعت و دقیقه ذکر کردید که در چه موقع چه چیزی گفته شده، همه ی آنها بد است و اشتباه است و فقط ایشان خواسته اند با کلمات مبهم جمله سازی عجیب کنند یا کتابشان را به رخ بکشند یا برتری شان را و فقط هرچه شما و اشخاصی هم فکر شما میگویید خوب و درست است.البته فضای غالب و مسموم الان رو به همین سو می رود و انتظار درک و آگاهی بیشتری نیست.البته برای شخص شما که از کارهایی که در گالری ثالث گذاشته میشود تمجید و تملق گویی بسیار می کنید بیشتر از این توقعی در باب آگاهی و سلیقه نسبت به خوب و بد کارها و درک صحبت ها به طور تخصصی نمی رود.

خانم گلابی، کدوم مدرس داره از متد آموزشی آقای آذرنگ استفاده می‌کنه؟! کدوم سخنران حرف های ایشون رو کپی کرده؟ تو همون جلسه دانشگاه تهران مگه چند تا عکاس حضور داشتن؟ نکنه فکر کردین حرفای آستادتون رو دارن تو انقلاب دست فروشا می‌فروشن؟‌:)) یه سئوال مهم تر: دستاورد هنری و انتقادی ایشون چی بوده در این همه سال؟؟ شاید در فضای دانشگاه آزاد اسلامی ایشون استادی آگاه و باسواد باشه، ولی حتی در فضای کوچکی مثل عکاسی ایران می‌تونه عکاسی ناموفق و منتقدی دچار خودشیفتگی و خودخدا بینی هم تلقی باشه. گاهی کمی شک کردن هم بد نیست. می‌دونم سخته، ولی خوبه.

ممنون بابت متن دقيق و مفصل تان

آقای رحیمی برعکس اسمتان متاسفانه اصلا مهربان برخورد نکرده اید. داغانش کرده اید. گناه دارد به خدا. خودتان می دانید که در سخنرانی گاهی آدم اشتباه می کند. مثل کتاب نیست. شاید خسته بوده اند و یا روز خوبی نداشته اند. مقاله را پاک کنید لطفا گناه دارد به خدا.

فایل صوتی سخنرانی را گوش داده بودم، متاسفانه آنچه در آن گفته شد بسیار توهین آمیز بود، اول از همه به خود ایشان... و کاملا بی ربط با موضوع سخنرانی یعنی "عکاسی و فلسفه"، که خود نشان از عدم مسئولیت پذیری یک فرد در برابر خود و جمع مخاطبین دارد. امیدوارم سایر دوستان قلم به دست نیز این سکوت ممتد در برابر حوادث یومیه ی هنری را بشکنند تا با ایجاد جریان های انتقادی متصل به گفتگو و تامل، نگاهی تازه به خویشتن را از دل ویرانه ها جستجو کنیم .

آقای رحیمی عزیز انتظار داشتم که از خدا بترسید ومقاله را پاک کنید . درست است که حرف های آقای آذرنگ بی سر و ته بود . اما حق ایشان نبود با او اینگونه برخورد کنید . هر آدمی اشتباه می کند طبق کلام الله مجیدانسان جایز الخطا است . پس لطفا مقاله را پاک کنید و اگر واقعا راست می گویید خیلی با سواد هستید برای ایشان یک کلاس آموزشی بگذارید و مبانی اولیه فلسفه را به ایشان بیاموزید . ذکات علم نشر آن است و نه اینکه یک هموطن را چون چیزی نمی داند مسخره کنید . حالا که اینطور است انصافا با خود فکر کنید آیا فقط ایشان با سواد است و یا باز هم استاد عکاسی بی سواد داریم در ایران؟! شرافتا" بدون پشتیبانی از ایشان اینها را می گویم . از خدا بترسید . ممکن است این بلا سر خود شما هم بیاید. اصلا چرا انتظار دارید کسی که عکاس است باید فلسفه بداند. شما فلسفه خوانده اید و می دانید . خوب ایشان هم استاد عکاسی است و عکاسی میداند. ایشان در جاهای متعددی سخرانی کرده است چرا تا حالا کسی چیزی به ایشان نگفته است. اصلا یک بار مقاله خودتان را خوانده اید که چاپ کرده اید . آیا انسان حق اشتباه ندارد ؟! ایشان معلم هستند و درس های زیادی میدهند در دانشگاه تهران آزاد . از روی یک سخرانی قضاوت نکنید . درست نیست.

من هم در جلسه حضور داشتم و هم این مقاله را خواندم.ضمن اشاره به این موضوع که نحوه نگارش این مقاله و حس خشونتش مطالعه مقاله مذکور را از پاراگراف دوم مشکل کرد.
در صورتی که تنها موضوعی که سخنان آقای آذرنگ را سخت و دشوار کرد، کم کاری و سواد نا چیز مربوط عکاسان به موضوع ست.
با این حال هدف و غایت سخنان آقای آذرنگ هر چند دور از دسترس و سخت به نظر می رسید، اما برای معدود نفراتی قابل درک هست.
این موضوع هم که عدم درک ما منجر به تحریر چنین متونی شود در سطح عکاسان و جامعه عام ایران است.
امیدوارم خشونت جناب رحیمی جای خود را به منطق بدهد!

آقای علی عزیز
به نظرمن باید همه حرکتها و سخنان به شکلی جدی گرفته شود وگرنه سکوت جامعه فرهنگی به منزله تایید در نظر گرفته میشود و سخنرانی امری ساده و سهل به نظر میآید.
ممنون از شما

جناب مهدوی عزیز
کسی نمیتواند در بطن یک بسترفعالیت حرفها یی داشته باشد و همان گفتمان را بکلی نفی کند. در تایید سخنان شما باید بگویم خدمات جناب آذرنگ به هنرجویانش و یا به جامعه فرهنگی در ذیل این نگاه نفی گرایانه مورد سوال واقع میشوند و در حقیقت نقد روانشناختی و نقد هیچ انگاری ابتدا خود منتقد را زیر سوال خواهد برد. ممنون از شما

سرکار خانم گلابی
ممنون از اظهار نظر شما، همانگونه که در جایی دیگر خدمتتان عرض کردم، مسءله واضح است و اظهارات ایشان باذکر زمان در متن موجود است و اگر تفسیر و توضیحی در مورد این جملات وجود دارد بفرمایید و مارا بهره مند سازید. من در مورد نمایشگاهی در گالری ثالث هم نوشته ام، چراکه واجد نکته های خوبی برای من بود. این نمایشگاه در هر گالری برگزار میشد من برایش مینوشتم. علاقه شما به استادتان ستودنی و قابل احترام است. امیدوارم رهروان جناب آذرنگ از ایشان بهره های فراوانی ببرند و در بعضی موارد هم از ایشان دقیقتر و مستدلتر باشند. در مورد اخلاق هم که بهتر است بحثی نکنیم. جناب آذرنگ همه را سینه قبرستان خواباند و در غیاب افراد نفی شان کرد پیروز و پاینده باشید

جناب فتوت عزیز
جناب آذرنگ بخشی از بدنه جامعه عکاسی است، گرچه همه را مرده و مردود می انگارد ولی ما در نگاه کلی که به پیکره فرهنگی خواهیم انداخت، جایگاه ایشان محفوظ است. اما اینکه چقدر ایشان برای این جایگاه را متصل به پیکره میداند و ارزش آن را حفظ میکنند مسئله است

جناب روشن عزیز
ممنون از لطف و حوصله شما
جناب میرزایی عزیز
ممنون از توجه و دلسوزی شما، این نوشته درپی تخریب کسی و یا جریانی نیست و در عمل ، عدم وجود جریان مستمر نقد کمی چنین نوشته ها را پر التهاب نشان میدهند. گرچه در مقابل سخنان جناب آذرنگ و اتهامات ایشان به جامعه فرهنگی بسیار خونسردانه هم نوشته شده است. عموما نقد ساختار سلطه و اساتید مقدس به این اعتراضات متبرک میشود. اما رواداری و مهربانی شما را سپاس میگویم و اطمینان داشته باشید حرمت انسانی و شخصی ایشان برای همه محفوظ است. ممنون

مخاطب گرامی
ممنون از توجه شما
اگر شما در جلسه بودهاید و یکبار سخنان را شنیده اید، من بواسطه فایل صوتی بیش از چند بار شنیده ام، و اگر در همان یکبار هم به افقهای دور از دسترس ایشان پی برده ایید باید به شما تبریک بگم، چراکه مصلح به نوعی از ابزار فاهمه هستید که هیچ کجا نظیرش را نمیتوانیم بیابیم.
اگر سخنان جناب آذرنگ برای معدود نفراتی قابل درک است، پس بفرمایید ایشان و آن تعداد معدود با هم گعده کنند و این دستاوردهای پیچیده تخیلی هم در حیطه عموم مطرح نشود.
اگر هدف از سخنرانی بیان نظر ، دیدگاه و بصیرتهای یک متفکر است، ما در این سخنان هیچیک را نمییابیم ولی در مقابل خودستایی و نفی همه را به وضوح درک میکنیم.
عبارات با ذکر زمان آن در مقاله درج شده است، لطف بفرمایید و در درک این بصیرتها چراغ راهمان باشید و راهی کوچک به تفکر ایشان بر ما بگشایید.
تذکر شما در باب خشم در نوشتار را به جان منت پذیرم و در باب آن خواهم اندیشید، بیشک این نوشتار خالی از اشکال و ایراد نخواهد بود
پاینده و پیروز باشید

با خوانذن چند كامنت بالا متوجه شدم كه چقدر فضاي هنري ما نقد ناپذير است! از خدا ترسيدن يعني چه!؟ مگر چه كفري گفته شده!؟ خشونت...!!!!؟
قرار نيست هر كسي با گذراندن چند دهه از سنش و يا قرار داشتن در جايگاه تدريس حرفهايش تبديل شود به آينه نازله و همگي در برابرش سكوت كنند. فايل صوتي موجود بهترين سند براي نقد و داوري است و بايد از نوشتن چنين متنهايي استقبال كرد، كل تاريخ هنر را نگاه كنيد ارتباط تنگاتنگ نقد، هنر و هنرمند و اثر هنري را ميبينيد. جناب آذرنگ مسئول تك اك كلماتي است كه گفته اند و اگر احساس ناخوش بودن داشتند مي توانستند جلسه را كنسل كنند.

جناب صدیقی عزیز
ممنون از توجه شما
بر همه واضح است که نگاه نفی گرایانه بر یک بستر تاریخی و مردود دانستن همه دستاوردها اول از هرچیز نفی کننده را زیر سوال خواهد برد. چراکه کسانی که همه را بیسواد میدانند و همه را فاقد توان درک حقیقت میبینند درست در زمانی که این سخن را عنوان میکنند خود را نفی کرده اند. دیدگاه انتقادی جناب آذرنگ و منابع فکری ایشان دور از ذهن نیست و میتوان حتی دغدغه های تفکر و اصلاح وضعیت موجود را از آن خوانش کرد. اما بیشک این مهم نیاز به تفکر، تحلیل و مبانی اندیشه ورزی دارد که وضعیت معاصر را تشریح کند و برای آن تفسیر و بصیرتی بیابد، ممکن است مراوده مدام ایشان با سطحی از فهم و دانش و تمجید رهروان نیز باعث شده باشد دیدی کلی و واقعی از وضعیت کنونی نداشته باشند.
پیروز و پاینده باشید

با توجه به کامنت آقای صدیقی به نظر می رسه که فایل صوتی این سخنرانی موجود باشه. آیا امکانش هست که عکسخانه این فایل رو از طریق آقای صدیقی و یا بچه‌های دانشگاه تهران تهیه و منتشر کنه تا مخاطبین بهتر قضاوت کنند؟

---

عکسخانه: با تشکر از شما. در سایت عکسخانه بخشی برای انتشار فایل صوتی نشست‌های عکاسی در دسترس است. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که کلیه‌ی این فایل‌های صوتی با اجازه، هماهنگی و همکاری سخنران‌ها و برگزارکنندگان این نشست‌ها تهیه شده‌اند و سعی شده که کیفیت صوتی آنها در حد مطلوبی باشد در حالی‌که در مورد فایل صوتی نشست آقای آذرنگ هیچ‌یک از موارد ذکر شده صدق نمی‌کند. با احترام

جناب رحیمی
شما حتی در پاسخ دادنتان به من هم دچار خشم شدید که تعجب آور است.
صحبت های شما خودشان ، خودشان را نفی می کنند.
ولی متاسفانه متوجه نیستین.
هیچ گفته نشد که چون افقی دور دیده می شود فقط مخصوص گروهی مختصر هست.
اختصار این چشم انداز مختص خودش هست نه توان انسان و اگر جامعی متوجه آینده اش نمی شود ، نمی توانیم به اجبار آن را به همه بفهمانیم.
نشان دادن چشم اندازی که دیگران درک نمی کنند باعث عدم آن نیست.
اگر این چنین بود هیچ نیازی به معلمی نبود و بشر در همان حماقت اولیه باقی می ماند.
البته که شما همچنان صحبت یکطرفه ای دارین و درک این موضوع برای جامعه سخت و دور از دسترس هست.

مخاطب عزیز
فرموده بودید: با این حال هدف و غایت سخنان آقای آذرنگ هر چند دور از دسترس و سخت به نظر می رسید، اما برای معدود نفراتی قابل درک هست.
بر این مبنا و هم بر پایه پاسخ اخیرتان:
اختصار این چشم انداز مختص خودش هست نه توان انسان و اگر جامعی متوجه آینده اش نمی شود ، نمی توانیم به اجبار آن را به همه بفهمانیم.
می بینید بر مبنای این دو جمله عملا میتوان دریافت کرد درک سخنان ایشان برای معدود نفراتی قابل درک است و توان انسان هم در درکش مورد مناقشه شد .
دوست عزیزم
حقیقت امری استعلایی است و همه ما را دربرگرفته است، حقیقت هم در نزد توست و هم در نزد من و هم در نزد جناب آذرنگ، و همه ما نسبتی با آن داریم
اگر کسی نتواند بدرستی مفاهیم مورد نظرش را بیان کند و یا با مصادره به مطلوب خود را برتر بداند، نشانه آن است که از مبادی اندیشه فاصله دارد. و گنگی موضوع برای خودش محملی شده برای نفی دیگران.
ما فعلا در تعریف درک موضوع حیران مانده اییم، و تا نظاره بر دوردستهای اندیشه دیریاب ایشان راهی طولانی داریم
از شما ممنونم و جز احترام و مهربانی برای شما چیزی ندارم
در نوبت قبل نیز نقدتان در باب لحن متن را به جان پذیرفتم
پیروز و شاد باشید

غیر حرفه ایست اگر اسم خودتان را منتقد میگذارید و دلسوز و قلم بدست هستید و بخاطر متوجه نشدن حرف های ایشان ذکر دقیقه و ساعت و ثانیه می کنید و عامیانه ی گفته های ایشان را یادآور می شوید خط به خط تا ببینید باید چه بگویید!!!
در حقيقت متن به صورتی است كه اگر ارجاعات مداوم شما به سخنراني از آن گرفته شود خالي و بدون ساختارهاي اصلي نقد است.
در ضمن چطور فكر ميكنيد پروژه هاي بي مايه افرادي مثل شادي قديريان و امثال ایشان و يا پروژهاي مداوم استيج در ايران ميتوانند تاريخ يا مكتبي را به وجود آورند .از چه زماني این ها شدند بنیان گذاران و با سوادان عکاسی و آقای آذرنگ مبهم و بدون معنی! همه این ها دست کم باید برای شما جای تامل و فکر داشته باشند!

اگر شما، دوستانتان و هم فکرانتان حرفه ای بودن و دستاورد هنری داشتن را گذاشتن ۶ ماه یکبار نمایشگاه هایی می دانید که اساتید می گذارند واقعا تاسف بار است و جای صحبتی نیست !توقعی بیش ازاین نمی توان داشت یا حتی افرادی که اگر در هفته ۱۰ تا نمایشگاه گروهی باشد در هر ۱۰ تاي آن کار برای ارائه دارند آن هم نه مجموعه بلکه تک عکس و حالا خواستار این شده اند که سکوت شکسته شود و آن جلسه را تاسف بار و جز حوادث یومیه (واژه ها بسیار جالبند)میدانند.
و درباره آن کار بخصوص هم مکان آن مدنظر من نبود منظور همان نکته های مثبتی بود که شما میبینید و من در حد ترم اول دانشجوی عکاسی به صورت حرفه ایی هم مناسب نمیدانم چه برسد به ارائه!!!
(سال هاي قبل انقلاب كاوه گلستان سر حيوانات را روي بدن اشخاص تراز اول مملكت گذاشت و ارائه كرد.)در هر صورت لابد شما و کارهایتان هم جز تقدسات جامعه عکاسی است و ما از آن غافلیم.

سركار خانم گلابي
اين دفاع شما بهترين تاييد براي مطلب من است، از شما ممنونم كه به بهترين شكل كليت ساختار و نظام فلسفي استادتان را برميشماريد.
من نه منتقدم و نه حرفه ايي، فقط نميتوانم بپذيرم كسي دو ساعت آسمان و ريسمان ببافد و همه را در تاييد خود رد كند.
اسامي و آدرسهايي كه ميدهيد هم ربطي به ماجرا ندارد. عكاسي ايران و وضعيت آن در هر سطحي كه باشد دستاورد جمعي است و همه در آن مقصر و يا صاحب سعي و ارزش هستند. بجاي اين همه عصبيت، برخي از جملات استاد خود را معنا كنيد و يا توضيحي براي عكس پس از كرتژ بفرماييد.

به نظرم حبابی جلوی دید شما را گرفته و فعلا نمی توانید واقعیت را ببینید.
علاقه ای ندارم وقت خودم رو تلف کنم.
به هر حال منزلت جناب آذرنگ و صحبت های ایشان برای اهل پیشرفت مشخص و واضح هست.
موفق باشید

سرکار خانم گلابی عزیز، خویشتن دار باشید من نیز مانند شما افسوس می خورم بابت این قضیه. امیدوارم استاد آذرنگ بعد از چند ماه مطالعه یک بار دیگر سخنرانی کنند و این رسوایی را بپوشانند. اما به نظر من این که آقای رحیمی به متن سخنرانی ارجاع داده اند و جملاتی از متن سخنرانی را در متن خود آورده اند خودش نوعی اشاعه ی مفاهیمی است که آقای آذرنگ به شکل مبهم به آن اشاره کرده اند.آقای رحیمی واقعا انسان خوبی است که جواب نوشته ها را یک به یک می دهند. من خودم از ایشان ناراحت هستم که آقای آذرنگ را داغان کرده اند و مسلمانی را کنار گذاشته اند و ذره ای بویی از رئوفت اسلامی نبرده اند.ای کاش آقای آذرنگ ملاحظهرا کنار بگذارند را جواب ایشان را می دادند. آقای آذرنگ خیلی باسواد است من تعجب می کنم چطور این جملات بی سر و ته را گفته اند. کاش جلسه ضبط نمی شد . افسوس . استاد آذرنگ امیدوارم در فرصتی که حالشان خوب باشد جواب حسودان را بدهند.

در واکنش به بی مایه خواندن آثار شادی قدیریان و متلک به بهنام صدیقی توسط هانیه گلابی به ایشان یادآور می‌شوم که دامنه نفی استاد ایشان فراتر از این نام هاست. استاد گرامی ایشان در جلساتی حتی در حضور خود مهران مهاجر (به عنوان مثال در «کف») انتقادات بسیار تندی را متوجه مهاجر و آثارش کردند.

درک اینکه آقای آذرنگ به دفعات کلیت عکاسی ایران را، بدون ارائه تحلیل مستدل انکار کرده کار دشواری نیست که کسی نتواند متوجه آن بشود. آقای رحیمی چه درباره نمایشگاهی در گالری ثالث نقد نوشته باشد چه نمایشگاهی در فرهنگسرای بهمن، ربطی به بحث ما در اینجا پیدا نمی‌کند. ایشان اتفاقا نکته مهمی را مطرح می‌کنند: هیچ خواندن و انکار تمام و کمال یک کلیت، قبل از هر چیز شخص منتقد را زیر سئوال می‌برد که از لفاظی و متلک گویی به همان هیچ در کلاس‌های درس و نشست‌ها نان می‌خورد و طرفدار جمع می‌کند.

در مورد دستاوردهای استاد گرامی شما هم این را بگویم اگر برگزاری ۶ ماه یکبار برای ایشان زیاد است، ۶ سال یکبار چطور؟ خوب است؟ آیا سارکوفسکی و اگلستون و آربس و سونتاگ و سایر دوستان استاد شما هم هر شصت سال یکبار یک کتاب منتشر می‌کردند و باقی عمر ناراحت بودند که چرا دیگران متوجه ارزش‌های پنهان کتابشان نشده؟

جناب رحیمی بهتر است شما کمی آرام تر باشید، به قول خودتان اگر نه منتقدین و نه حرفه ایی پس اصلا شما نباید دست به قلم شوید و جو الکی ایجاد کنید و بگذارید بر عهده افراد با سواد و حرفه ای و متخصص که آگاهی شان جوابگو باشد و متوجه شوند نقد باید سازنده باشد نه تخریب بی جا از بابت کج فهمی ونه تملق گویی بی جهت و باز تاکید میکنم شما اگر خیلی دلسوز این فضا هستید باید در جلسه حضور میداشتید حتی به عنوان مخالف سرسخت و حضورا صحبت میکردید چرا همیشه این فریاد های نقد گونه در بستر مجازی و غایب صورت میگیرد چرا اگر کسی از صحبتش مطمئن است جرئت حضور و بیان عقاید خود به صورت رو در رو را ندارد،نه اینکه شبیه کتب امتحانی ویس هارا هزاران بار مرور کنید و آخرش هم شود این طومار.

خانم گلابی
لطفا اگر در باب واگویه ها و تزهای جدید جناب آذرنگ و پروژه اقتباسی ایشان و منطق گفته هایشان و مطالب موجود در نوشته توضیحی ندارید، بیش از این استاد خود را در موضع ضعف قرار ندهید. گلایه های شما بیش از آنکه بر من تاثیری بگذارد، نشان دهنده حقانیت نقد من به حباب توهم ناک ایشان و مریدانشان است. شما بخوبی علاقه و وفاداری تان را به حضرتش نشان داده اید و ایشان نیز به طور حتم این مجاهدت را در نظر خواهند داشت.

مخاطب گرامی
ممنون از توجه شما
کار من بیشتر نزدیک کردن سوزنی کوچک است به حبابهای بزرگ و متورم توهم
صدایش هم برای بسیاری ناخوشایند است
پیروز و پاینده باشید

جناب مهدوی
ممنون از توجه و عنایت شما
خوشبختانه و یا متاسفانه در میان این همه اعتراض میتوان بخوبی انتقال نیاز روحی و روانی تمایز جویی استاد به شاگردان را دید. شاگردانی که میکوشند از همنسلانشان پیشروتر به نظر آیند مرید استادانی خواهند شد که این حس تمایز جویی را برایشان ایجاد کنند. ما هنوز منتظریم کسی رمزی از هزارتوی ماجراجویی زبانی ایشان بگشاید و یا توضیحی درچند و چون آن دستگاه فلسفی دهد. اتهام تخریب هم همیشه در میان است.
هیچ چیز بهتر از این گفتگوها نخواهد توانست حفره های موجود و کاستی های این میان را برملا سازد.
برخی نمیدانند درافتادن با این شیوخ و آن مریدان چه هزینه هایی دارد. اما بالاخره کسی باید این هزینه ها را بپردازد

آقای رحیمی عزیز بنده به عنوان یک دانشجوی فلسفه علی رغم مشغله فراوان بنا به اصرار دوست عزیزم جناب آقای دولیسکانی عزیز متن شما را خواندم و همچنین با مشقت فراوان موفق شدم فایل صوتی سخنرانی مذکور گوش کنم. متاسفانه حق با شماست. جملات سخنران فاقد انسجام و معناست. از افراد نامبرده در سخنرانی فقط محمود کلاری و ابراهیم گلستان را می شناسم و متاسفانه باقی اشخاص را نمی شناسم . به نظرم نام بردن از آنها هیچ ارتباطی با موضوع سخنرانی ندارد. البته آقای کلاری را خیلی دوست دارم. اما در اینجا بحثم دخلی به دفاع از ایشان ندارد فقط اصلا متوجه کنایات سخنران به ایشان نشدم. در باره ی امری که واقع نشده است نمی توانیم قضاوت کنیم. شخص دیگری هم کنار سخنران اصلی صحبت می کند. ایا ایشان را می شناسید؟ ممنونم . موفق باشید

تنها چیزی که میشود به کلام فرشید آذرنگ نام نهاد خستگی و آشفتگی ذهنی است مه در تهران آشفته و الوده گریبانگیر همه را گرفته است . لحن اصوات و چیدمان کلمات ایشان را که بارها اذعان داشت که سخنران نیست فراموش نکنید . ایشان اصرار داشتند که جلسه به صورت درسش و پاسخ برگزار شود و از صحبت طفره رفتند اما ای کاش نه این جلسه را قبول میکردند و نه جلسات دیگر را . من نمیفهمم به اصرار افرادی که دارای اندیشه و قلمی درخشان هستند اما در چیدن کلام عادی عاجز هستند و بالعکس .مانند دوستی که در کلاسش سخنوری عالیست اما وقتی نقدها و نوشتارش را میخوانیم به شدت به این اذعان میداریم که ایشان حتا سواداکابر هم ندارد .
از این رو به نظرم جدا از مباحث عنوان شده در جلسه که قطعا با حضور تعداد معدودی دانشجو صورت پذیرفته , نقد جناب رحیمی بیشتر به دسته ای از مدرسین هنر اشاره دارد که شاید دچار آشفتگی کلام در جلسات شوند اما امیدوارم که نسل حاضر و بعدی به این هم راضی باشند . نسلی که در سکوت با موبایل و تبلت در حال رفتن به نمایشگاه و نقد و نظر هستند و قرار است آینده جهان را در دست بگیرند

آقای رحیمی و بقیه عکاسانی که اینجا حضور داشته، دارید و خواهید داشت. بنده همکلاس آقای فرشید آذرنگ در دانشگاه هنر بودم. بعد از سالها و دوری از بحث های اینچنینی، وقتی جملاتی که آقای رحیمی انتخاب کرده بودند را خواندم، متوجه شدم که از جهاتی آقای رحیمی درست می گویند. فرشید از همان سالهای دانشگاه و البته به همراه آقای توکلی، فضایی دورتر از ما که حال و هوای واقعی جامعه را برای عکاسی می پسندیدیم، تجربه می کردند که این به هیچ عنوان بد که نیست خیلی هم خوب است. اما این دورتر بودن کار را برای فرشید اذرنگ سخت کرده است. دچار حصار بودن خیلی سخت است اقای رحیمی. متاسفانه آقای آذرنگ از همان زمان دچار این حصار بودند. البته اضافه کنم که این حصار تا جایی خیلی هم خوب است. اما زمان بیرون آمدن از حصار خیلی مهمتر است. سیکل دوار و اندیشه های خطی و گاه خط خطی، ویران کننده انسجام خروجی تفکرات است. ذهن آقای آذرنگ مثل بنایی است که برای ساختن یک ساختمان بدون توجه داشتن به مصالح، هر چه دستش می اید را برای ساختن یک ساختمان به کار می گیرد. اما؛ همین که ایشان باعث شد تا کنش و واکنش هایی صورت بگیرد، فی نفسه خیلی خوب است. اگر اقای رحیمی سخنان آقای آذرنگ را بی رحمانه تازیانه می زند، هیچ عیبی ندارد. بگذاریم عکاسی ایران زیر این تازیانه ها آبدیده شود.

دوست عزیز جناب آقای پیردوستی ممنونم از اینکه وقت صرف این موضوع کردید. جناب آقای صیاد نبوی مجری برنامه بودند. موید باشید.

آقای آذرنگ،

اگر بعد از چند دهه تدریس و حضور در هیئت علمی و ارتزاق از دانشگاه، فکر می‌کنی که عکاسی ایران هیچ دستاوردی نداشته و از این قوم عکاس درنمی‌اید، لطف کن و به جای گمراه کردن و ناامید کردن جوانان بیشتر، از شغلت استعفا بده.

به قول حضرت مولوی: «پیش چشمت داشتی شیشه ی کبود، زان سبب عالم کبودت می‌نمود.»
مشکل ایران و ایرانی نیست. مشکل تو هستی.

آقای رحیمی عزیز ممنون از شما و یادداشت خوبتان. من عادت دارم که از پیش موضع ام را مشخص می کنم، به تبع همین به شما آفرین می گویم که اغماض نکرده اید و افتضاح گفته شد را به تیغ قلم ظریف تان سپرده اید. حدود یک ماه پیش فایل صوتی سخنرانی مذکور را شنیدم. مشغله ی ذهنی بسیار باعث شد که به کلی فراموش کنم که در حال شنیدن چه مهملات کسل کننده و بی مایه ای تحت نام فلسفه بوده ام . مزخرفاتی این اندازه یاوه را به مخاطب می خورانند و با ژست سرخوردگی برای خود شأنی ابراهیمی دست و‌پا می کنند. البته واضح و مبرهن است که جادوگر شهر اُز هم با هزار شعبده ناتوان خواهد بود از اینکه مهملاتی از این دست را ذیل فلسفه صورت بندی کند. اما حقیقتا عکاسی ایران دچار ملال و فسردگی است زمانی که استاد آن فرق بین نقد و فلسفه را تمیز نمی دهد و فلسفه را مترادف نقد می شناسد و آنقدر در توهم خویش غرق است که هیچ به خاطر مشوشش هم خطور نمی کند ای بسا یکی پیدا بشود که این همه یاوه را برنتابد و بی هیچ ملاحظه ای ذره ذره نادانی اش را پیش چشم خلق بیاورد. به روایت تاریخ فلسفه ما چیزی داریم که می توان آن را فلسفه ی انتقادی نام نهاد و در دنیای نقد هم رویکردی را می شود متصور بود تحت عنوان نقد فلسفی . اما اینکه فلسفه را مترادف نقد بپنداریم به قول جلاالدین خنده آید خلق را. در سفرنامه است که روزی ناصر خسرو قبادیانی به شهری می رسد که شنیده است که در آنجا عالمان بسیار گرد آمده اند. طلب اهل علم می کند ، او را نزد شیخی می برند که می گویند سرآمد جمله خلق است در آن بلد نابلد . ناصرِ خسرو می گوید چون به پای منبر شیخ رسیدم دیدم که مشغول روضه است و می گوید چنین است و‌چنان است و بوعلی چنین می گوید و من نیز چنین. ناصر خسرو در پایان می گوید که هیچ از سخن او در نمی آمد مگر آنکه خودش را به حیلت بسیار همتراز بوعلی قرار دهد و یاوه ببافد در تقریر سخن شیخ الرئیس. می گوید با خود فکر کردم خدایا اینکه خود هیچ نمی داند چگونه آموزد خلق را . و چگونه است که سرآمد اهل علم شده است!

دانشجوی عکاسی

دمت گرم
ایرانی پهلوان ، ایرانی قهرمان
ایرااااان وطن من

در جای دیگه هم شاعر میگه:
ملی پوشان پیرووووز باشید
خرم چون گل هررر روووز باشید
ابران نامت جاوید بادااا
رخشنده چون خورشید باداااا

از مایه بیچارگی قطمیر مردم می‌شود
ماخولیای مهتری سگ می‌کند بلعام را
سعدی