گزارش سیویکمین پاتوق هنری خانه عکاسان
تحصیلات مقدماتی و شش ساله این هنرمند در رشته روانشناسی و پس از آن چهل و شش سال فعالیت حرفهای با محوریت و عکاسی پرتره به ویژه با رعایت اصول و چارچوب خاص که اصالت منحصر به فردی به عکسهای بنی احمد داده از جمله مواردی است که به آنها اشاره شد.
اما تجربههای اخیر بنی احمد از دیدن و مواجه با برخی از آثاری که این سال ها از جوان تر ها و کسانی که به تازه گی پا به این عرصه گذاشته اند حکایت دیگری داشت.
بنی احمد معتقد است که تکنولوژی و دوربین های جدید سبب شده فکر کردن از عکاسها سلب و دقت آنها کم شود.او بر این باور است که ساختار عکسها نشان از نگاه سرسری و رد پای کم رنگ دلگرمی و علاقه است، تا آنجا که در بیشتر موارد فقط یک سوژه عکس برداری و ثبت شده بدون اینکه پیرامون آن تفکری شکل گرفته باشد.
این هنرمند در اشاره به دغدغههای عکاسان گذشته یاد آور شد: ما در مواجهه با یک عکس به دنبال چون و چرایی آن بودیم.دنبال دلیل و منطق عکاسش بودیم.اینها باعث میشد هر عکس بیشتر در حافظه مان نقش ببندد و در نتیجه وقتی خودمان عکس می گیریم بهتر عکاسی کنیم.
سی و یکمین پاتوق هنری خانه عکاسان با پخش تصاویری از کتاب "چهره" که حاوی عکسهای یک هنرمند آلمانی از چهرههای شخصیتهای سیاسی ،هنرمندان،دانشمندان و فیلسوفان کشورش بود ادامه یافت.
"بیژن بنی احمد" در توضیح این آثار به شرایط اجتماعی آن دوران آلمان و بازتاب آن در نوع نگاه عکاس و سوژه ها اشاره کرد و گفت:این کتاب در زمان خودش بسیار مورد توجه قرار گرفت و بارها تجدید چاپ شد در حالی که با دید آکادمیک و علمی پر از اشکال های فنی و تکنیکی است اما آنقدر خوب عکاسی شده بود که توجه عموم را به خود جذب کرد.
بنی احمد در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به تعریف اصالت هنری گفت:در برخورد با آثار هنری ناید کورکورانه عقاید را بپذیریم.تعریف اصالت برای یک اثر هنری متکی به اجزاعی مثل اصول فنی،زیبا بودن،انتقال معنا و مفهوم و...است.پس به راحتی نمیتوان گفت یک اثر اصیل است.
این هنرمند در ادامه سخنانش به اصطلاحی که عموم مردم در برخورد نخست با عکسهای قدیمی به کار میبرند و میگویند خیلی "طبیعی" است اشاره کرد و گفت:همان طبیعی و ناب بودن یا خود شخص بودن به اثر اصالت میدهد.این روز ها همه جلوی دوربین ژست میگیرند و یک پوسته دروغین آن ها را محاط میکند برای همین پرترههای خوب ،طبیعی و اصیل کمتر میبینیم.
توضیح پبرامون رعایت اصول تکنیکی عکاسی پرتره بخش دیگری از سی و یکمین پاتوق هنری خانه عکاسان بود.
نورپردازی مناسب با شخصیت و چهره ار جمله موارد مهمی بود که بنی احمد در این باره توضیح داد:گرفتن عکسهای متعدد با یک سیستم نورپردازی اصلا صحیح نیست، چرا که هر چهره نور پردازی خاص خودش را میطلبد.چهره فقط یک نمود بیرونی است حال آنکه یک عکاسی پرتره مطلوب بازتاب یک شخصیت است که رسیدن به این مهم با نورپردازی آتلیه که تنها یک سیستم در اختیار ما قرار میدهد میسر نمیشود.
بنی احمد تصریح کرد:چشم ها حالت و گویایی خاصی و در انتقال مفهوم نقش مهمی دارند،از طرف دیگرنوع شغل و فعالیت هرشخص با تاکید بر اعضای او می تواند گویاتر باشد مثلا تاکیید روی دست ها یا بزرگتر جلوه کردن سر که هر کدام معانی مختلفی را متبادر میکند با نورپردازی و انتخاب مناسب لنز میسر میشود.
وی همچنین در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد که آن اصالتی که مد نظر و مورد بحث است در سینما و عکاسی از شخصیتهای سینمایی چندان معنا و مفهوم ندارد چرا که شخصیت به ایفای نقش عادت کردهاند و شخصیت اصلیشان کمتر بروز پیدا میکند.
در بین آثار برگزیده از عکاسان معروف جهان بنی احمد عکسی از یک پرتره دست جمعی که برای نخستین بار توسط "اشتاینر" تجربه شده را برای حاضرین نشان و درباره ویژگی های مکتب "اشتاینر"توضیح داد.
"بیژن بنی احمد" بار دیگر در تعریف اصالت در هنر یادآور شد:اصالت در هنر آن چیزی است که شخص خلق و ابداع کند.تک و منحصر به فرد باشد.کاری که اقتباس شده باشد یا نورپردازی که تقلید شود اصالت ندارد.
وی خاطرنشان کرد:اصالت فرمول ندارد.چیزی است که با تجربه به دست میآید.هنرمندان امپرسیونیسم، پیکاسو و...همه اصالتها را از بین بردند یا رد کردند اما اصالت جدیدی مطرح و جایگزین کردند که خودشان کشف و خلق کرده بودند.
این نشست با پخش تصاویری از هنرمندان عکاس و تجربه های جدیدشان در دیگر نقاط جهان و همچنین تصاویری از عکس ها و تجربههای شخصی بنی احمد ادامه پیدا کرد.
بنی احمد عکاسی تکچهره از هنرمندان را از آلمان آغاز کرد. برای این کار همواره ترجیح میداده از هنرمند در فضای کارگاه او عکس بگیرد و با استفاده از عناصر محیط، به تصویر او برجستگی ببخشد.
او همچنین از برخی شخصیتهای فرهنگی و هنرمندان ایران نیز عکاسی کرده که معروفترین آنها مربوط به سهراب سپهری است.
به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی خانه عکاسان،مجموعه دیگر تکچهرههای بنی احمد مربوط به فروشندگان و کارگران دوره گرد میشود. مدلهائی که بنی احمد در میان این افراد مییافت، دارای چهرهای خاص و گویا بودند.
بنی احمد برای عکاسی از این دوره گردان، آنها را از محیط بیرون جدا میکرد و در برابر زمینهای کاملا ساده از آنها عکس میگرفت.
این روش او سبب می شد که نگاه بیننده به تمامی بر چهره مدل متمرکز شود و هیچ عامل محیطی توجه تماشاگر را به خود جلب نکند یا حال و هوائی ثانوی را در فضای عکس پدید نیاورد. البته این روش را پیشتر، عکاسانی چون ریچارد آودون و دیوید بیلی نیز آزموده و به نتایج موفقی دست یافته بودند.