آینده‌ای امیدوارکننده برای عکس‌های Lo-Fi
او می‌گوید: «پدر و مادرم بهم گفتند که نمی‌توانم از آن [بازی‌ها] داشته باشم، مگراینکه چیزی سازنده باشد، چیزی که میان من و دنیا تعامل ایجاد کند.»
این بازی ویدئویی ارزان‌قیمت که در نوع خود پیشگام بود اولین دوربین دیجیتال او شد. سال ۱۹۹۸ بود، یعنی دو سال قبل از اولین دوربین موبایلی که در ژاپن فروخته شد و و تقریبا یک دهه پیش از ارائه‌ی اپلیکیشن محبوب هیپستامتیک. این بازی با لنز پین‌هولی شکلش، به کاربران امکان عکس‌برداری تصاویر به شدت پیکسلی را در تعداد۳۰ فریم می‌داد و عکس‌ها در حافظه‌ی ۸ مگابایتی ذخیره می‌شدند.
آقای اکسلرد و دوست صمیمیش، اریک گوینچا، هر یک تلاش می‌کردند تا در فضای محدود مموری دوربین، بهترین فریم خود را ثبت کنند.
تنظیمات ابتدایی دوربین با دکمه‌های بازی تغییر می‌کرد و ابزارهای متنوعی از جمله امکان cloning، نقاشی، stamp و قاب‌بندی‌کردن برای ویرایش عکس‌ها داشت . علاوه بر این حتی امکان این وجود داشت تا عکس‌هایی با فاصله زمانی مشخص گرفته شود و با ترکیب‌کردن آنها انیمیشن تایم‌لپس ساخته شود.
او می‌گوید: «این امکان وجود داشت تا آس مجموعه عکس‌ها را جدا کرد، مثلا یکی از ۱۵ عکس. ۱۵ عکس را می‌شد پاک کرد و دوباره عکاسی کرد و دوباره آنها را بُر زد و ادیتشان کرد.»
برای سه سال بعدی، آقای اکسلرد به مستندکردن لحظات هرروزه‌ی جوانی خود مشغول بود. یکی از عکس‌ها عکس قدیمی از یکی از شماره‌های نشریه رولینگ استون بود که دیو متیوس و کارسن دلی، مجری پیشین او در ام تی وی را به تصویر کشیده بود.
او می‌گوید: «از جهتی این یک نابه‌هنجاری تاریخی بود چرا که این افراد دیگر حتی مشهور هم نیستند.»
بیش از یک دهه بعد، آقای اکسلرد، ۲۳ ساله نسخه‌ای از دوربین Game Boy Came آماده می‌کند، این‌بار برای ارتباط با دنیا در مقیاسی بزرگ‌تر.
اوایل امسال، او از ایده‌ای که در کلاس رسانه در دانشگاه نیویورک مطرح شد الهام گرفت و به کندوکاو بعضی از عکس‌های قدیمی Game Boy پرداخت. با بررسی تصاویر، متوجه شد که می‌تواند از این بازی برای تولید تصاویر مشابهی با تصاویر Lo-fi برای پلتفرم‌های عصر مدرن استفاده کند.
در ماه آوریل آقای اکسلرد و گوینچئا با همکاری یک‌دیگر GameBoyPhoto استودیوی عکاسی سیاری را به وجود آوردند که عکس‌ها را در قتوشاپ بازسازی می‌کنند و عکس‌ها را از بیت‌مپ به تیف و جی‌پگ تبدیل کرده و امکان پرینت و اشتراک‌گذاری در وب را آسان می‌کرد.
اکسرلرند که کیوسک Game Boy Photo را در New York Comic Con برپا کرده در این باره می‌گوید:« ما می‌خواستیم دیگران را از این موضوع آگاه کنیم تا از آن استفاده کنند. مردم می‌گویند که اوه! سال‌ها بود که از آن استفاده نکرده بودم. آنها بسیار خوشحال می‌شوند وقتی که می‌بینند امکان این را دارند که دماغ خوک را بر روی صورتشان پرینت کنند..»
آنها که ابزارآلات بی‌شمار گیم بوی و بک‌گراند سفید در اختیار دارند، بازیکنان لباس پوشیده [کازپلی] را تشویق می‌کنند که بازی کنند و تصویر تولید کنند - و از سوژه‌هایشان دعوت می‌کنند تا خودشان را آن‌طور که این بازی آنها را تفسیر می‌کند، ببینند.
اکسلرد می‌گوید: «اگر شما از کسی که لباسی شبیه ماریوی ۸ بیتی به تن دارد عکاسی کنید، ناگهان آن فرد به یک ماریوی ۸ بیتی استحاله پیدا کرده است. تجربه‌ای مشابه بازی سوپر ماریو اما این‌بار سوپر ماریو خود شما هستید. یک جورایی به تجربه‌ی کازپلی مشروعیت می‌بخشد.» [کازپلی که گاهی کوزپلی و کاسپلی نیز خوانده می‌شود، به عمل پوشیدن لباس به جهت شبیه‌شدن به شخصیت‌های مانگا، انیمه، فیلم یا بازی‌های ویدئویی اطلاق می‌شود.]
علی‌رغم ساده‌تر شدن فرآیند عکاسی، انتقال تصاویر به فتوشاپ سخت‌تر است. از یک طرف، یکی از نرم‌افزارهای اصلی برای فروش در آمریکا به دلیل محدودیت زمانی فروش ممنوع شده بود. آنها این برنامه را در اینترنت در بریتانیا پیدا کردند. فروشنده برنامه را برای دوست دخترش در لندن فرستاد و او به آمریکا آورد. آنها برای وسایل خود تقریبا ۱۰۰۰ دلار هزینه کردند و قطعات لازم را از چین، انگلستان و سرتاسر آمریکا جمع کردند.
آقای اکسلرد می‌گوید:« این‌طور نیست که بگویید، اوه، دوست دارم که با Game Boy Camera عکاسی کنم و آخر هفته عکس‌تان را پرینت کنید. ما ساعت‌ها وقت گذاشتیم تا ست خودمان را تکمیل کنیم.»
سخت‌ترین قسمت تهیه‌‌ی Gold Game Boy است که در eBay این وسیله‌ی ۱۲۰ دلاری را به قیمت ۱۸۳ دلار در حراجی پیدا کردند.
منبع: +