الیوو باربیری در گالری یانسی ریچاردسون
الیوو باربیری
گالری یانسی ریچاردسون
۱۹ سپتامبر تا ۲ نوامبر ۲۰۱۳
امتیاز: *** (خوب)
درباره عکاس: الیوو باربیری در سال ۱۹۵۴ در کارپی در امیلیا رومنیا در ایتالیا متولد شد. عکاسی را در دهه‌ی هفتاد آغاز کرد و با عکاسی شب در دهه‌ی هشتاد در عکاسی ایتالیا، نامی برای خود دست و پا کرد. شهرت بین‌المللی او از سال ۲۰۰۳ و با مجموعه‌ای که از شهرهای مختلف جهان سوار بر هلی‌کوپتر تهیه کرد آغاز شد. عکس‌های او در نمایشگاه‌های بزرگی همچون دوسالانه ونیز به نمایش درآمده‌اند. همچنین بنیاد اپرچر به تازگی گزیده‌ای از عکس‌های او را به شکل یک کتاب منتشر کرده است.
درباره نمایشگاه: در این نمایشگاه هشت عکس در ابعاد بزرگ و در قاب سفید به روی دیوار رفته‌اند. بعد از تجربه‌ای که باربیری در عکاسی از کوه‌های دولومیتی داشت، سال گذشته دوباره به عکاسی از کوهستان روی آورد، البته اینبار او به سراغ کوه‌های آلپ رفته است. عکس‌های پر از جزییات باربیری در ابعاد بزرگ و با رنگ‌هایی که گاهی به شکلی اغراق شده تغییر یافته‌اند، به نوعی تلاش باربیری را برای توصیف معنای تازه‌ای از منظره‌ی دیجیتال به تصویر می‌کشد، منظره‌ای که در جغرافیایی از ذهن عکاس قرار دارد. اتفاقی که پیشتر به نوعی دیگر در عکس‌هایی که باربیری از شهرهای جهان می‌گرفت افتاده بود. وقتی که آبی آسمان جایش را به رنگ تازه‌ای می‌دهد و یا بخشی از جزییات تصویر حذف می‌شوند، برای بیننده فرصت تاویل شخصی و پر کردن جاهای خالی با خاطرات خودش فراهم می‌شود.
باربیری عکاس بازیگوشیست. او نیز مانند سایر عکاسان ایتالیایی در دهه هفتاد با رویکردی مفهومی عکاسی را آغاز کرد. باربیری بسیار تحت تاثیر استادش لوییجی گیری بود و در دهه‌ی هشتاد با تاثیراتی که عکاسی آمریکا بر عکاسی ایتالیا گذاشت، او نیز مانند سایرین به عکاسی از شهر و حاشیه‌ی شهرها پرداخت و بعد هم مجموعه‌ی درخشانی از عکاسی شب. اما جدا از همه‌ی اینها وقتی به عکاسی از شهرها با هلی‌کوپتر روی آورد به شهرتی جهانی رسید. چیزی که من در باب اولویو باربیری دوست دارم اینست که حتی حالا هم عکاس تثبیت شده‌ایست، باز هم دوست دارد که به نوعی خطر کند و مناظر تازه‌تری را با عکاسی تجربه تجربه کند.
این نمایشگاه بهترین کار او نیست، اما جرات ریسک و تجربیات تازه او در عکاسی دیجیتال آنرا به نمایشگاهی دیدنی تبدیل کرده است.
بیشتر: عکس‌های بیشتری از اولیوو باربیری را در سایت شخصی‌اش ببینید.
ممنون. جالب بود ولی مجموعه ای که در رم کار کرده بهتر بود.
فرزادخیلی خوب بود. جذّابیتِ بصریِ عکسها حتّی تو این سایزِ کوچیکِ مانیتور هم خودنمایی میکرد..
سعید جناتیمرسی و خسته نباشی..