اول و آخر مردان عالم ختم به خیر
روزهای پایانی سال ۹۱ وقتی بر روی مقاله‌ای با عنوان " نشانه‌شناسی اجتماعی تن پهلوان و قهرمان در عکس‌های زورخانه و باشگاه بدن‌سازی" برای ارائه در نهمین همایش سالانه نشانه‌شناسی کار می‌کردم با علم به آنکه برای یافتن نمونه‌های مورد بررسی دچار مشکل نخواهم شد؛ کارم را شروع کردم. عکس‌ها و تصاویر پهلوانی بر روی دیوار همه زورخانه‌ها مرا به خود می‌خواند. اما مشخص نبودن تاریخ دقیق عکس‌ها، اسامی پهلوان‌ها، سختی ورود به زورخانه برای زنان و از همه مهمتر فقدان آرشیوی مناسب که تصاویر پهلوانی در آن تنها به عکس بسنده نمی‌شد و تصاویر نگارگری و حکاکی و غیره را در بر می‌گرفت سبب شد تا آن مقاله را تنها در همایش ارائه دهم و تنها به این آرزو بسنده کنم که ای کاش فرصتی فراهم می‌شد تا در حوزه پژوهش‌های تصویری محققان و دانشجویان ما نیمی از وقت و هنر خود را صرف جمع آوری منابع و تصویر و عکس و سند نکنند. که اگر اینگونه نمی‌بود چه بسا غنای پژوهش‌های علمی ما در این حوزه بیشتر می‌شد. کاری که در دنیا با حمایت موسسات مالی و بنگاه ای اقتصادی در راه‌اندازی و حمایت از بانک‌ها و آرشیوهای تصویری معمول است.
این آرزو با همه محال بودن آن بسیار زود بر آورده شد چرا که مهدی منادی در سال 92 بنای طراحی سایتی را با دغدغه معرفیو گردآوری منابع تصویری در حوزه تصویر پهلوانی آغاز کرد و تنها با همت بلند خویش سایت پهلوون را با این عبارت زیبا که " اول و آخر مردان عالم بخیر" راه اندازی کرد. منابع جمع‌آوری شده در این حوزه از عکس و نگارگری و فیلم بی شمار است. چه در ایران و چه در کشورهایی چون هند، ترکیه و غیره. هر چند به نظر می رسد تاکید بیشتر در این سایت با تصویر عکاسی است. چرا که دیوار هر زورخانه‌ای بیشتر از هر نگارخانه ای انباشته از عکس های پهلوانان و مردان زورخانه است.
پهلوون دات آی آر ( pahlevoon.ir) همانگونه که خود را معرفی کرده است دغدغه جمع آوری، آرشیو و معرفی تصویر پهلوانی را در حوزه‌هایی چون عکاسی ، نقاشی ، نگارگری و ادبیات در سر دارد. پیوند میان هنر و زورخانه که از دیر باز در معماری، فضای داخلی، پوشش و در روح و روان پهلوان جاری بود و این روزها تنها ردی از آن را می‌توان بر روی دیوار زورخانه ها دید.
بی تردید تحقق این آرزو یا ایده به تمامی میسر نخواهد بود مگر به یاری و همت جمعی. هر چند که آغاز این کار احساس مسئولیتی فردی بوده است، امیدوارم انجام آن وظیفه‌ای جمعی تلقی شود. وظیفه‌ای که همه اهالی فرهنگ و هنر اعم از عکاسان، مجموعه‌داران تصویر و حتی پهلوانان قدیم و جدید را نشانه می‌رود.