رینکو کاوائوچی در گالری اپرچر
محمدرضا میرزایی ویژه ۱۳۹۲/۰۸/۲۳

رینکو کاوائوچی در گالری اپرچر

این نمایشگاه می‌تواند ادامه‌ای منطقی برآثار پیشین رینکو کاوائوچی باشد، همان نگاه کنجکاو و معصومانه و عکس‌هایی که با شاعرانگی به زندگی و مرگ می‌پردازند. اما در عین حال تازگی‌هایی هم در این عکس‌ها به چشم می‌آیند.

رینکو کاوائوچی - Rinko Kawauchi

گالری اپرچر - Aperture Gallery

۱۷ سپتامبر تا ۲۱ نوامبر ۲۰۱۳

امتیاز: *** (خوب)

درباره عکاس: رینکو کاوائوچی متولد ۱۹۷۲ در شیگا در ژاپن است. او عکاسی را از کالج هنر سیان آغاز کرده و با انتشار کتاب‌های عکسش به شهرت رسید. کاوائوچی را به ثبت شاعرانگی و زیبایی در پیش و پاافتاده ترین لحظات زندگی روزمره می‌شناسند.

                 

درباره نمایشگاه: «امتسوچی» عنوان کار تازه‌ی رینکو کاوائوچی است. امسال کتابی به همین نام نیز توسط انتشارات اپرچر از او به چاپ رسید. در این نمایشگاه ۱۷ عکس در ابعاد بزرگ و در قاب‌های چوبی در فضای گالری اپرچر نصب شده‌اند، عکس‌هایی که پیشتر در کتاب هم ارائه شده بودند. همینطور یک ویدیوی صامت در بخش دیگری از گالری به نمایش درآمده است.

           

نمایشگاه با نوشته‌ای از کاوائوچی شروع می‌شود: «یک‌شنبه صبح بود، بین خواب و بیداری مشغول نوشیدن قهوه جلوی تلویزیون بودم. ناگهان از اینکه تصویری از خوابم در تلویزیون نقش بست جا خوردم. صحنه‌ای بود از آدم‌ها و اسب‌هایی در یک دشت سبز نزدیک کوهی بزرگ. جایی که آسو نام داشت.»

و آسو همان منطقه‌ایست که بیشتر عکس‌های این مجموعه در آنجا گرفته شده است. شهری در ژاپن که بر طبق سنت در آن زمین‌ها به شکل کنترل شده‌ای پیش از کاشت محصولات تازه به آتش کشیده می‌شوند.  کاوائوچی بارها به آسو برگشته و آتش را به تصویر کشیده و تمثیلی زندگی و مرگ را. او با آتش مانند یک شخصیت برخورد می‌کند و در عکس‌ها ابعاد و کیفیت‌های متفاوتی از آنرا را به تصویر می‌کشد.

           

   

   

             

  

این نمایشگاه می‌تواند ادامه‌ای منطقی  برآثار پیشین کاوائوچی باشد، همان نگاه کنجکاو و معصومانه و عکس‌هایی که با شاعرانگی به زندگی و مرگ می‌پردازند. اما در عین حال تازگی‌هایی هم در این عکس‌ها به چشم می‌آیند. او این بار با دوربین قطع بزرگ کار کرده و بعد از مدت‌ها رولیفلکس و قطع مربعش دل بریده است. این دوربین امکان داشتن جزییات بیشتر و چشم‌انداز وسیع‌تری را برای او فراهم کرده است. همینطور رنگ‌‌بندی عکس‌ها تیره‌تر شده‌اند و فضایی مرموز در عکس‌ها شکل گرفته است.

این عکس‌ها نیز مانند عکس‌های قدیمی کاوائوچی، حسی زودگذر یا «لحظه» را به معنی واقعی کلمه به نمایش می‌گذارند. آن‌ها زیبا هستند و دوست‌داران کاوائوچی را راضی نگه می‌دارد، هر چند که دیگر خبری از اسنپ‌شات‌ها و تصاویر خاص او که از هیچ همه چیز می‌ساختند، نیست. شاید این عکس‌ها صمیمیت و حیرتی که در آثار پیشین او بود را ندارند، ساده‌ترند و حضور طبیعت در آنها حتی از قبل پررنگ تر شده است.  امتسوچی را نمی‌توان ریسک بزرگی برای رینکو کاوائوچی دانست، ولی در عین حال تفاوت‌هایش آن را  دلپذیر می‌کند.