انتشار آی‌بوک «شادی قدیریان»
انتشارات خرد پیش از این تجربه انتشار کتاب در حوزه‌ی موسیقی را داشته و این کتاب اولین تجربه‌ی این انتشارات در تولید کتاب الکترونیکی در حوزه تجسمی است.
کتاب انگلیسی و فارسی «شادی قدیریان» با مقدمه‌ی شادی قدیریان، مهران مهاجر و سهراب مهدوی شامل تمامی مجموعه آثار شادی قدیریان است و برای کاربران آی‌پد، آی‌فون و مک با قیمت ۴ دلار و ۹۹ سنت در آی‌تیونز دسترس است.
شادی قدیریان امتیاز انتشار کتاب الکترونیکی به چاپی را در دسترسی آسان به آن و همچنین امکان به‌روزرسانی کتاب و اضافه کردن مجموعه‌های جدید به آن می‌داند.
در بخشی از مقدمه مهران مهاجر برای کتاب «شادی قدیریان» آمده است:
«با شادی قدیریان چه باید كرد؟ او كجای عكاسی ایران ایستاده و ما از كدام موضع به كارهایش می‌نگریم؟ آیا شادی قدیریان مظهر كام‌یابی عكاسی هنری ایران در این دو دهه‌ی اخیر در غرب است؟ آیا او نماد نگاه قالبی و غریب‌نوازانه‌ی (اگزوتیستی) غربی به هنر ایرانی است؟ یا شاید كه نه، ما می‌خواهیم آسوده و منفعل كارهایش را چنین ببینیم، و همان‌گونه كه بیننده‌ی غربی در اغلب موارد آسان مصرف‌شان می‌كند و لذت می‌برد ما هم آسان مصرف‌شان كنیم و از آن‌ها بیزار شویم؟ چرا عكس‌های قدیریان چنین در دنیای غرب شهرت یافته‌اند و چرا ما چنین درباره‌ی این عكس‌ها خاموش بوده‌ایم؟ كارهای او چگونه به هم پیوند می‌خورند و چگونه ما را به هنر ایران پیوند می‌زنند؟
شادی قدیریان با مجموعه‌ی قاجار (1377) به عكاسی ایران آمد. با مثل هر روز (1381) كار خود را پی گرفت، و مجموعه‌های غرب از شرق (1383)، رنگی باش (1384)، Ctrl+ Alt+ Del (1385)، مربع سفید (1387)، و هیچ، هیچ (1387)، كارهای دیگر او تا به امروز هستند. همه‌ی این كارها را می‌توان شتابان دید و گذشت. می‌توان تقابل‌های دوتایی مشهوری را در بیش‌تر این كارها نشان كرد. از تقابل میان سنت و مدرنیت سخن گفت و از نادیده‌انگاری زنانگی و چیرگی مردسالاری، به كشمكش پوشیدگی و پیدایی اشاره كرد و رویارویی نمادهای دینی با نشانه‌های دنیوی. هم می‌توان یورش جنگ را به خصوصی‌ترین عرصه‌ی زندگی‌اش (در مجموعه‌ی آخرش) دید و هم بازی زنانه‌اش را با فن‌آوری رایانه‌ای (Ctrl+ Alt+ Del). می‌توان به سرشت برساخته و صحنه‌آرایی‌شده‌ی بیش‌تر عكس‌هایش اشاره كرد. آری این‌ها درون‌مایه‌های واقعاً موجود در كارهای قدیریان هستند. درون‌مایه‌هایی كه شاید بر پایه‌ی آن‌ها بتوان پاسخی سردستی به پرسش‌های بالا داد، درون‌مایه‌هایی كه گاه در كل آثارش جاری‌اند و گاه ویژه‌ی مجموعه‌ای خاص. آری می‌توان این درون‌مایه‌ها را قالبی دید، قالبی مصرف كرد، قالبی آن‌ها را ستایش كرد یا قالبی آن‌ها را نفی كرد.
اما آن‌چه بیش‌ترِ كارهای قدیریان را برجسته می‌سازد حضورِ سرراستِ این تقابل‌ها نیست. به گمان من جذابیت كارهای قدیریان در شكاف‌ها و خلاء‌هایی است كه میان دو سوی این تقابل‌ها جا گرفته‌اند. وقتی به عكس‌های قاجار نگاه می‌كنیم زن را در محاصره‌ی پوشش سنتی قاجار و كالاهای مدرن می‌بینیم. شاید عكس‌ها را بازتابی گذرا از تأملات روشنفكری ایرانی پیرامون یكی از تضادهای اصلی جامعه در تاریخ ایران مدرن بینگاریم، تأملاتی كه پس از انقلاب 57 عمق و گسترشی بسیار پیدا كرد. اما قدیریان این تضاد را به حالت تعلیق در‌می‌آورد. از یك سو نوع آرایش صحنه ما را از سرشت برساخته‌ی سنت می‌آگاهاند، و از سوی دیگر كالاهای مدرن كه انگار قرار بوده راه رهایی این زنان محصور را نشان دهند، به واسطه‌ی بهره‌گیریِ تبلیغاتیِ جامعه‌ی نمایش از زن، شی‌ءشدگی مضاعف آنان را سبب می‌شوند. هم پوشش زنان و هم كالاها به فضای عمومی تعلق دارند كه عكاس آن‌ها را در اندرونی عكاسی كرده و با همین تمهید بار كنایی و ناسازنمای عكس‌ها را بیش‌تر كرده است. بیننده هم به سان زنان درون عكس‌ها میان این دو گونه‌ی متفاوت شی‌ءشدگی، و به رغم ساختار ایستای تصاویر، در نوسان می‌ماند.»
کتابی با عکس ها و صفحه آرایی ضعیف
مجیدواقعا جالب بود تجربه‌ی دیدن عکس‌ها و خواندن مطالب. شادی قدیریان با این کار نشان داد که به کارش و آینده‌ی عکاسی مسلط است.
مجید