انتشار دویست و هفتاد و یکمین شماره تندیس

حال و هوای نوسالی عنوان این سرمقاله است که به بلاتکلیفی مسئولان دولتی در آزادی مرزبانان و همچنین نامگذاری سال جدید به نام فرهنگ اشاره دارد. قبول مسئولیت معاونت سردبیری دوهفته نامه تندیس توسط سیدامیر سقراطی بخش پایانی این سرمقاله سه قسمتی است.

در شماره جدید سال ۱۳۹۳ دو صفحه‌ی جدید به مجله اضافه شده: «خبرنگاشت» و «نقد کتاب». سید‌امیر سقراطی پس از گالری گردی و آتلیه گردی نوشتن صفحه جدیدی به نام خبرنگاشت را آغاز کرده است. تلفن همراه آقای رئیس جمهور، گروگانگیری مرزبانان ایرانی و حضور اجتماعی هنرمندان در پیگیری این اتفاق و حمله‌ی شبانه مأموران شهرداری تهران به خانه‌ی پرویز تناولی از عناوین نوشته های این صفحه است.

بخش سیزدهم «نقد به از نسیه» به قلم شهروز نظری را در این شماره می‌خوانید.

«سرگذشت نقاشی‌ها در سالی که گذشت» عنوان یادداشت جواد حسنجانی است که به اهمیت نقاشی در سال گذشته می‌پردازد.

در شماره 256 تندیس پرونده‌ای با عنوان «کیوریتوری» به چاپ رسید که دربردارنده‌ی مقاهیم پایه‌ای و اساسی مرتبط با نمایشگاه‌گردانی در چارچوب هنر معاصر بود. مهسا فرهادی کیا در این شماره پیرو همان پرونده ولی با نگاهی مستقل، پدیده‌ی نمایشگاه گردانی، آسیب ها و نیازهای آن را بررسی می‌کند.

گزارش علیرضا بهارلو، به حضور امارات متحده و ترکیه در دوسالانه‌ی آینده‌ی ونیز اختصاص یافته که موضوعی است قابل توجه و حاکی از سرمایه‌گذاری مسئولان وقت و ترسیم چشم‌اندازهای فرهنگی آینده‌ی این ملل.

کامروز آرام، از هنرمنان ایرانی ساکن بروکلین است که در سال‌های اخیر نمایشگاه‌های متعددی در خارج از کشور برگزار کرده و جوایز متعددی نیز به دست آورده است. او از جمله هنرمندانی است که توانسته توجه بسیاری از رسانه ها و مطبوعات از جمله نیویورک تایمز، هنر در آمریکا و آرت فروم را به خود معطوف سازد. سید علی میرعمادی به بهانه نمایش آثار این هنرمند در گرین آرت گالری دبی نقدی در این خصوص نوشته است.

حَییم اشتاین بک، هنرمند آمریکایی است که کشش قدرتمندش به جهان اشیا، او را به یکی از صاحب‌نام‌ترین چهره‌ها در گفتمان خلاقه‌ی نیویورک دهه‌ی هشتاد بدل ساخته است. اشتاین بک، در نمایشگاه فعلی خود بازدید کننده را نیز به نوعی در چیدمان _ نمایشگاهش شرکت داده. او از عموم دعوت کرده تا با نمک‌پاش‌ها و فلفلدان‌ها به نمایشگاه بیایند! مصاحبه با این هنرمند توسط نرگس فرشی ترجمه شده که در صفحه‌ی مجسمه می‌خوانید.

آتلیه‌گردی این شماره با یک تفاوت نسبت به شماره‌های پیشین شکل گرفته است. این اولین بار است که گفتگوی مهرنوش علی‌مددی با یک هنرمند، خارج از فضای آتلیه‌اش، ترتیب داده می‌شود. این بار ما میزبان هنرمندی هستیم که از رم، پایتخت ایتالیا، سرزمین تاریخ و هنر به ایران سفر کرده است. حسن واحدی در بیست و پنج سالگی ایران را به مقصد ایتالیا ترک کرده و امروز از مهم‌ترین نقاشان ایرانی – ایتالیایی محسوب می‌شود.

گفتگوی آلیسون آندرز با جیمز گرتز را با ترجمه شبنم پناهی در صفحه هنر جدید می‌خوانید. جیمز گرتز هنرمندی طبیعت گراست با این حال آثارش عکس‌برداری و تقلید محض از پدیده‌های طبیعی نیست بلکه تلاشی است برای مواجهه با بینشی که از بودن و احساس طبیعت به دست می‌آید. 

تندیسِ تندیس این شماره به قلم سیدامیر سقراطی به فریدون آو اختصاص یافته. هنرمندی که به دلیل نقش حمایتگرانه در نقاشی و طراحی یک دهه در میان هنرمندان جوان شناخته شده و مورد احترام است.

هشتمین دوره‌ی آرت دبی در حالی برگزار شد که بخش جانبی جدیدی با محوریت بازخوانی دستاوردهای مدرن خاورمیانه به آن اضافه شد. گالری شیرین نیز با تعدادی از آثار اردشیر محصص در این نمایشگاه شرکت کرد. نسترن احمدی گزارشی از این نمایشگاه ارائه می‌دهد.

صفحه‌ی نقد کتاب صفحه جدیدی است که به مباحث اجتماعی هنر در ایران و کمبودهای مباحث پژوهشی و آموزشی هنرهای تجسمی در کشور با تکیه بر آرا و اندیشه های متفکران معاصر می پردازد. مهدی احمدیان شیجانی در اولین شماره به کتاب «مبانی تاریخ هنر» نوشته گرانت پوک و داینا نیوئل، ترجمه‌ی مجید پروانه‌پور می‌پردازد. این کتاب حاصل تدریس مؤلفانش در مقطع لیسانس است و محتوای آن بازتابی است از سمینارها و مباحث آموزشی در واحدهای مربوط به روش‌شناسی تاریخی هنر، زیباشناسی و هنر معاصر.