انتشار کتاب «یادآوری» بهنام صدیقی
عکسخانه خبر ۱۳۹۳/۰۹/۱۱

انتشار کتاب «یادآوری» بهنام صدیقی

کتاب «یادآوری» بخشی از آخرین پروژه‌ی بهنام صدیقی با همین نام است که اکتبر گذشته در برنامه‌ی اقامت هنری این هنرمند در بنیاد دلفینا لندن منتشر شده است.

صدیقی این پروژه را در چهارچوب دریافت سومین جایزه هنر معاصر مجیک آو پرشیا در سال گذشته به انجام رسانده است. این کتاب دو زبانه فارسی و انگلیسی توسط نشر «موتوبوکز Mottobooks» و با حمایت مالی بنیاد مجیک آو پرشیا در ۳۰ صفحه، در اندازه‌ی ۲۰ در ۲۷/۵ سانتی متر، با چاپ سیاه و سفید و به همراه یک پوستر رنگی ۴۰ در ۵۰ سانتی‌متری در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.

کتاب «یادآوری» نه به عنوان یک کتاب عکس و یا تنها بازتاب‌دهنده‌ی کار صدیقی، که خود به عنوان بخشی از اثر در فرآیند ارتباط هنری خلق گشته است. این کتاب شامل مقاله‌ای از دورین منده Doreen Mende کیوریتور و پژوهشگر آلمانی با عنوان «واقع گرایی ها از حاشیه» درباره‌ی عکاسی هنری و آثار بهنام صدیقی، گفتگوی دورین منده با حمید سوری با عنوان «تبی که رواج داشت» درباره فضای هنرهای تجسمی ایران و همچنین حاوی تصاویر نمایه‌ایِ ویدئوها و گزاره‌های هنرمند این پروژه است. در یک سال گذشته دورین منده به عنوان کیوریتور، صدیقی را در به انجام رساندن این پروژه همراهی کرده است.

پروژه ی یادآوری که دوباره‌سازی عکس‌های پروفایل فیسبوک جوانان ایرانی ایده‌ی اولیه آن بوده است، با یک فراخوانِ همکاری در فیسبوک، آغاز و پس از طی مراحل پژوهشی و عملی در قالب ۸ عکس ۱۵۰ در ۱۲۰ سانتی متری و ۸ ویدئو مرتبط با عکس‌ها در نمایشگرهای ۱۰ اینچی و همچنین با همراهی یک ویدئو پروجکشن مجزا با نام «اتاق تاریک» از ۸ تا ۱۳ سپتامبر سال جاری در گالری «Show Room»  لندن به نمایش گذاشته شد.

 
 

انتشار کتاب یادآوری در آخرین نقطه ی این پروژه علاوه بر ایجاد فرصت بیشتر برای ارتباط مفهمومی با این پروژه، خود حاوی ایده‌هایی همسو با کار صدیقی در طراحی کتاب است که آن را تبدیل به یک  Artist Book کرده است. از جمله این ایده‌ها گنجاندن یک پوستر دو رو است که یک سمت آن بازتاب دهنده‌ی عکسی است که صدیقی از سوژه‌هایش بر اساس عکس پروفایل فیسبوک‌شان و در محل زندگی‌شان گرفته است و سمت دیگر آن نماهای ثابت از ویدئو (منعکس کننده تصاویر پروفایل فیسبوک) و صحبت‌های فرد مورد نظر در قالب متن نوشتاری است. پوستر دو رویی که این بار قرار است توسط مخاطب بر روی دیوار واقعی نصب شود و یادآوری کننده ی مفاهیمی از حضور افراد در شبکه های مجازی باشد. ضمن اینکه پوستر همراهی کننده‌ی کتاب با پوسترهای نسخه‌های دیگر کتاب متفاوت است؛ به این طریق ۸ پوستر در ۸ نسخه ی کتاب گنجانده شده است و هر مخاطب با یکی از این پوسترها در کتاب مورد نظر خود روبرو می‌شود.

مترجم انگلیسی به فارسی متون کتاب زانیار بلوری است.

کتاب به قیمت 10 یورو از طریق این لینک قابل خریداری است.

نسخه های محدودی از کتاب در داخل ایران و با تخفیف قابل خریداری است. علاقمندان برای تهیه می توانند با شماره 09305623107 تماس بگیرند.

بخشی از مقاله دورین منده  با عنوان واقع گرایی ها از حاشیه:

«صدیقی در آخرین پروژه ی خود، «یادآوری»، مسیر تازه ای برای ارائه ی تصویری از جامعه پذیری نسل خود برمی گزیند. بر خلاف پروژه های قبلی، او بر روی تصاویری کار می کند که آنلاین یافت شده اند. صدیقی در ابتدا 95 عکس پروفایل، این خودنگاره های صریح را از فیسبوک، با معیار ذهنیِ خودش، انتخاب می کند.»

«یادآوری، جامعه پذیری واقعی زندگی روزمره را که توسط فضای داخلی مثل اتاق نشیمن، فضای کار خانگی و آشپزخانه حفاظت می شود، صرفا به تفصیل بازگو می کند. روش کند و کاو صدیقی، بازسازیِ هر یک از عکس های پروفایل انتخاب شده است، به واقع در دو مرتبه: نخست، در قالب یک عکس در اندازه ی بزرگ، که حاصل بازآرایی مختصر صحنه های داخلیِ هر یک از عکس های پروفایل است و توسط هنرمند با دوربین آنالوگ قطعِ بزرگ عکاسی شده است. به واسطه ی این کنش عکاسانه، فضای داخلی نه تنها به خواست هنرمند به یک استودیوی عکاسی تبدیل می شود، بلکه همچنین از یک تحقیق جامعه شناختی یا بررسی ژورنالیستی فاصله می گیرد. در مرتبه ی دوم، صدیقی، با فائزه، غزل، هادی، نرگس، غزاله، نگار، امید و پریسا درباره ی وابستگی خاص آنها به عکسی که از خود منتشر کرده اند به گفتگو می نشیند. هر یک از عکس های پروفایل به شیوه ی دیگری باززایی می شود؛ از طریق به یادآوردن، تامل کردن، حرف زدن، بحث کردن، توضیح دادن یا تجزیه و تحلیلِ نحوه ی تولید و نقش این تصاویر، توسط خود شخصی که عکس را گرفته، دوباره نمایان می شود. مصاحبه ها، در قالب مفهمومیِ نمایش ویدئو همراه با صدا، بخشی از نمایشگاه «یادآوری» هستند: ما این موضع مصاحبه ای را نمی بینیم، مثل موضع شخص در حال صحبت در برنامه های تلویزیونی؛ بلکه صدیقی خودِ دوربین را هم سخنِ شخص مصاحبه شونده قرار داده است و به نظر می رسد از طریق فرایند فیلم برداری، عکس هنری گرفته است.»