گالری راه ابریشم
آدرس: تهران - خیابان لواسانی (فرمانیه) - پلاک ۱۰۳،گالری راه ابریشم
تلفن: ۰۲۱۲۲۷۲۷۰۱۰
ایمیل - وب‌سایت
ساعت کار: جمعه و پنجشنبه از ۱۶:۰۰ تا ۲۰:۰۰ - بقیه روزها از ۱۵:۰۰ تا ۱۹:۰۰
پدرسگ‌ها
پدر سگ ها؛ نمایشگاه انفرادی نقاشی بزرگمهر حسین پور | گشایش: جمعه ۱۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۴ تا ۸ | نمایشگاه تا ۶ دی ماه ادامه دارد. | گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است. | آدرس: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد ۲ | تلفن: ۲۲۷۲۷۰۱۰
خیابان ولیعصر
در امتداد مسير هجده کيلومتری خيابان ولي عصر
در ازدحام روزمرگی های زندگی شهری، ثبت خيابان های پوشيده شده با آسفالت و حاشيه های آن، بستری مهم برای واکاوي شهر به حساب می آيند. مکانی که در طول تاريخ عکاسی موضوع عکاسان بوده و ثبت و عرضه آن در قالب کتاب و نمايشگاه همواره قابل تأمل و بررسی است.
در همين راستا ثبت بيواسطه ی «خيابان ولي عصر» به عنوان يکي از شاهراه های مهم کلان شهر تهران، که تاريخ و فرهنگ پايتخت را از «ميدان راه آهن» تا «ميدان تجريش» در خود جای داده اولين انگيزه ی شکل گيری اين گروه در يک کارگاه عکاسی مستند بوده است. آنچه که اکنون به تماشايش نشسته ايد مجموعه عکس های آن کارگاه است.
در امتداد مسير هجده کيلومتری «خيابان ولي عصر» بسياری از مهم ترين مراکز اجتماعی، اقتصادی، تفريحی و آموزشی جای گرفته اند؛ اين موضوع سبب تنوع ديداری گسترده در چشم اندازهای شهری و کار عکاسانی شده که تلاش کرده اند در زمانی نزديک به يک سال کنش عکاسانه ی خود را در اين خيابان به گونه های متفاوت شکل دهند.
در انتها ذکر اين نکته ضروری است که اگرچه کار بر روی پروژه های شهری نظير «خيابان ولي عصر» به دليل تغييرات دائمی اين بسترها مي تواند به عنوان مجموعه هايی طولانی مدت ادامه داشته باشد، اما در مجموعه ی پیش رو تنها به تصوير کشيدن بخشي از زمان حال اين خيابان (1394-1395) مدنظر بوده است.
مهدی وثوق نیا
--
عکاسان:
رابعه آرين فر
فرزانه پژوهش
ساجده عرفاني
امير عليمي
پگاه فراحي شانديز
مژده فخري
گلناز زيبنده خو
آيدا نخلبند
سروش نعيمي ذاکر
--
خیابان ولی عصر; نمایشگاه گروهی عکس به انتخاب مهدی وثوق نیا / گشایش: جمعه ۳۰ مهرماه ۱۳۹۵ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۱۷ مهرماه ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است./ آدرس: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد۲، تلفن:
۲۲۷۲۷۰۱۰
زندگی و دیگر هیچ
زندگی و دیگر هیچ / چاسم غضبانپور / گالری راه ابریشم
نمایشگاه عکسهای جاسم غضبانپور از پشت صحنه فیلم «زندگی و دیگر هیچ» در گالری راه ابریشم
افتتاحیه نمایشگاه عکسهای جاسم غضبانپور از پشت صحنه فیلم «زندگی و دیگر هیچ» عباس کیارستمی و رونمایی از کتاب این مجموعه عکس، ساعت ۱۶ روز جمعه دوم مهرماه در گالری راه ابریشم برگزار میشود.
جاسم غضبانپور ۲۵ سال پیش از پشت صحنه‌ی «زندگی و دیگر هیچ» عکاسی کرده و حالا در کیارستمی نمایشگاه این مجموعه برگزار و کتاب آن رونمایی می شود.
جاسم غضبانپور درباره این کتاب و مجموعه عکسهای «زندگی و دیگر هیچ» می گوید: «یک سال پس از زلزله دردناک رودبار در استان گیلان فیلم دوم از مجموعه سه گانه کوکر کیارستمی کلید خورد و من هم اول برای مشاوره وبعد به عنوان عکاس کارم را در گروه فیلم شروع کردم، بیست و پنج سال پیش برای خودم عکاسی کردم و این نمایشگاه همان عکس‌هاست. در این نمایشگاه هر عکس متشکل از چند عکس است یعنی برشی است از یک حلقه فیلم، دو عکس چپ و راست هر عکس را لزوما شما به طور کامل نمی بینید بلکه بخشی از آنها را می‌بینید و بیننده باید قبل و بعد هر تصویر را خود در ذهنش بسازد، این نمایشگاه عکاسی فیلم نیست بلکه فیلم تنها بهانه است و شما شاهد یک مجموعه مستند اجتماعی هستید.»
گشایش: ساعت ۱۶ روز جمعه دوم مهرماه
نمایشگاه تا ۱۹ مهرماه ادامه دارد.
آدرس گالری راه ابریشم: خیابان لواسانی، بین آبکوه و آقایی، پلاک ۱۰۳ واحد ۲
واقعیت تو تمام است
این نمایشگاه در روز هفتم خرداد همزمان با رونمایی از کتاب «واقعیت تو تمام است» منتشر شده توسط نشر چشمه در گالری راه ابریشم در فرمانیه گشوده خواهد شد و در آن عکسهای برگزیده‌ای از کتاب به نمایش در خواهد آمد، رومین محتشم از اولین دانش آموخته‌های عکاسی در دانشکده هنرهای زیبا و باسابقه ی حضور در بیش از هفتاد نمایشگاه داخلی و خارجی و برنده جوایز معتبر بین المللی می باشد.
مهدی وثوق نیا در یادداشتی براین نمایشگاه آورده است:
دنیای عکسهای رومین محتشم به عنوان یکی از عکاسان باسابقه کشورمان، برگرفته از بینش دیداری عکاسی است که می خواهد آنچه را زیسته در چارچوب عکس به تماشا بگذارد. او در این عرضه‌ی سفید و سیاه بیش از همه به روایت چشم‌اندازهایی می‌پردازد که سالها با آن زندگی کرده است. چشم‌اندازهایی که گاه در گذر زمان و با تغییرات زیست محیطی به تصویری تلخ و قابل تأمل بدل شده‌اند. حاصل این رو در رویی مستقیم با این مناظر که بخش مهمی از تجربیات دیداری عکاس را دربر دارد، رسیدن به فرم بیانی است که قالب عکاسی او را در سالهای اخیر شکل داده است. نگاهی سرد، مرکزگرا و مستقیم به افق‌هایی گسترده و خالی از آدم که عموما با عمقِ وضوح بالا توسط عدسی زاویه باز ثبت شده‌اند. این شکل نگاه بیش از همه به حس و حال عکاس در زمان و مکان زیسته‌اش می پردازد.
از این رو در کنار برداشت‌های شاعرانه و فلسفی‌ای که می‌توان از فضای عکسهای مجموعه «واقعیت تو تمام است» داشت، این عکسها به نوعی فقدان زندگی را در جغرافیای ذهنی عکاس به نمایش می‌گذارند. ماشین‌های ساکن، اشیاء یکه و تنها، زمین ترک‌خورده و درختان پوشیده شده با ستون‌های سیمانی، عناصر بعضی از عکسهای او را تشکیل می‌دهند، عناصری که در چشم‌اندازهای خاکستری پرسکوت رها شده و از راز هم‌زمانی زندگی و مرگ سخن می‌گویند.
آدمها در عکسهای این مجموعه بی‌حضورند و شاید همچون خود عکاس در پشت دوربین به نظاره نشسته‌اند.
رومین محتشم; واقعیت تو تمام است / نمایشگاه انفرادی عکس به همراه رونمایی کتاب / گشایش: جمعه ۷ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۱۷ خردادماه ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است./ آدرس: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد۲، تلفن:۲۲۷۲۷۰۱۰
محدوده قرمز
نمایشگاه جلال سپهر با عنوان «محدوده قرمز» در گالری راه ابریشم
جمعه ۱۷ اردیبهشت نمایشگاه عکسهای جلال سپهر با عنوان «محدوده قرمز» در گالری راه ابریشم گشایش می‌یابد.
در بیانیه‌ی نمایشگاه آمده است:
«محدوده قرمز، جایی که راهها در آن ادامه نمی یابند. محدوده ای که زمان و مکان در آن بر آشفته و هنجارها در هم شکسته است. نیروهایی بیگانه بر آن تحمیل شده اند؛ و هر لحظه ماتهب حادثه ای تازه است؛
محدوده قرمز جایی به وسعت خاور میانه.»
گشایش: جمعه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۳ خردادماهادامه دارد.
گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است.
آدرس گالری راه ابریشم: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد۲
تلفن:۲۲۷۲۷۰۱۰
اسناد منازعه
محسن زارع; اسناد منازعه / گشایش: جمعه ۲۷ فروردین‌ماه ۱۳۹۵ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۶ اردیبهشت ماه ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است./ آدرس: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد۲، تلفن:۲۲۷۲۷۰۱۰
اسناد منازعه
آيا هر تصويرى كه از واقعه‌اى در گذشته نشان داده مى‌شود، ارزش استناد دارد؟
و آيا با ديدن تنها يك سند دست‌كارى شده، نبايد در تمام روايت‌های يك ماجرا دوباره با ترديد نگريست؟
مثل يك عكاس جنگ كه مدت‌ها پس از پايان گرفتن آن، عكاسى را آموخته و شبيه خبرنگارى كه سالها پس از اتمام يك اتفاق به محل حادثه رسيده است، محسن زارع تلاش می‌كند - در قالب يك پروژه‌ی بلند مدت كه سال چهارمش را مى‌گذراند - اين سوال‌ها و بسيار ديگر را از "عكس" و "عكاسى مستند" بپرسد. مى‌خواهد بداند چگونه اسناد تاريخى، دوباره و دوباره معنا مى‌شوند، كم و زیاد و دگرگون مى‌شوند، در حالی که مفهوم پابرجا در اين ميان "استناد" است.
او تصاوير مستند روايت‌كننده‌ى جنگ را از هر جا كه بتواند جمع‌آورى و مدت‌ها در آنها به عنوان اشيايى آشنا فكر مى‌كند و مى‌كوشد بيرون از رنگ و فرم و تركيب، آنها را ببيند و سپس تغييرات خودش را بر آنها اعمال مى كند. در آثارش عكس را از مستند بودن تُهى و قسمتى از امكان به يادآوردن، استناد و استفاده از آن جنگ را پاك مى كند.
نمايشگاه حاضر، شامل گزيده اى از دو مجموعه كارهاى اين هنرمند است.
محسن زارع متولد ۱۳۵۹ در شیراز و فارغ التحصیل گرافیک از دانشگاه سوره است. حدود ۱۰ سال در زمینه ی گرافیک به صورت حرفه ای فعالیت داشته است.
نمایشگاه اسناد منازعه چهارمین نمایشگاه انفرادی اوست. ۳ نمایشگاه انفرادی در شیراز داشته که آخرین در سال ۹۴ در گالری نارنج شیراز بوده است. در بین این سالها در تعدادی از نمایشگاههای گروهی در تهران، شیراز، دبی، آلمان و استرالیا شرکت داشته است.او هم چنین جزو لیست نهایی مجیک آف پرشیا در سال ۹۴ بوده است. آثار او در مجموعه ها و موزه های مختلف مانند موزه لاکما، موزه لیوینگستون در زامبیا، و تعدادی مجموعه‌های خصوصی در هند، سوییس و امریکا موجود است.
بی‌نظمی
نمایشگاه گروهی عکس به همراه رونمایی کتاب / گشایش: جمعه ۱۴ اسفندماه ۱۳۹۴ ساعت 16 تا 20 / نمایشگاه تا 21 اسفندماه در ساعت 11 تا 19 ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است./ آدرس: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد۲، تلفن:۲۲۷۲۷۰۱۰
اسامی عکاسان دومین جشنواره عکس فواد :
فواد اشتری/ پارمیدا احمدخانی ها / کوهیار اکرم / علیرضا الهی / فیاض بهرام / پویا بیات/ سهند پورمحمدی/ الهام تاج الدین/ فردین تکرمیان / مهدی جودی / مریم حیدری / رژین خداداده / سجاد دادپور / شهرزاد درفشه / طیبه درویشی/ هادی دهقانپور/ نغمه ریاحی / عرفان ستارالعیوب / سلیمان گلی / نیما شبقره / امیر علیمی / مسعود عموتقی / خشایار فاضل کاشانی / قاسم فتحی / جمشید فرجوند فردا / علیرضا فرشاد / مهدی قانونی / مهدی کرمی/ هانیه لزیری / حشمت الله لطفی آزاد / امیر متشرعی / مهسا مرسی / علیرضا مدیرشانه چی / مهران مقیمی / میثم منیعی / علی نورالدین موسی/ گلاله یونسی/ بهار ابراهیمی/ مهری رحیم زاده / حسام صمدیان/ مسعود محمدی / محمد رضا مسندانی
و امسال با موضوع «بی نظمی»
با حمایت عکاسان کشورمان و با همت شاگردان زنده یاد «فواد نجف زاده» توانستیم «دومین جشنواره عکس فواد» را در سال 1394 برگزار کنیم. جشنواره خصوصی به یاد استاد عزیزی که در عرصه عکاسی و فیلمبرداری زحمات زیادی کشیده است. موضوع امسال جشنواره طی جلساتی که با تیم اجرایی داشتیم «بی نظمی» نام گرفت، برای توضیح بیشتر موضوع امسال در فراخوان آوردیم: «بی نظمی پدیده جدیدی نیست، اما دیدن و ثبت دوباره آن در زندگی انسان امروزی، تاملی می باشد در آنچه او را در برگرفته است». از آنجایی که جشنوراه فواد تا حال کوشیده جنبه فرهنگی آن بارزتر باشد برای برندگان این جشنواره در کنار لوح و تندیس، بورسیه ی شرکت در دوره های تخصصی عکاسی و هدایای فرهنگی در نظر گرفتیم.
امسال با توجه به موضوع «بی نظمی» ما شاهد ارسال ۱۴۰۰ عکس از ۲۸۳ عکاس در دو بخش «مجموعه عکس» و «تک عکس» به دبیرخانه جشنواره فواد بودیم. عکس ها در تاریخ پنجم بهمن سال جاری در جلسه ای 12 ساعته بصورت نمایش عکس ها بر روی پرده مورد بررسی هیات محترم داوران متشکل از عباس کوثری، مهرداد افسری و غزاله هدایت قرار گرفت.
نکته مهم این دوره جشنواره فواد نظرات داوران در ارزیابی عکس های شرکت داده شده بود. داوران ضمن دیدن چندین باره بخش «تک عکس» و «مجموعه عکس» جستجوی ژرف تری را با توجه به موضوع جشنواره در بخش «مجموعه عکس» دیدند. آنها بر این اعتقاد بودند که این بخش دارای نگاه عکاسانه تری نسبت به بخش «تک عکس» بود. و این در حالی است که همیشه بخش «تک عکس» در جشنواره ها نظر داوران را بیشتر به خود جلب می کند. حاصل جستجو و دقت داوران در انتخاب عکس به عدد ۴۳ تک عکس و ۶ مجموعه عکس رسید.
مهدی وثوق نیا
دبیر دومین جشنواره عکس فواد
پامنار
مهدی وثوق‌نیا; پامنار / نمایشگاه انـفـرادی عکس به همراه رونمایی کتاب /
گذشته و حال
آنجا پامنار است، محله‌ای كه تاريخی را در خود جای داده، تاريخی از دوره صفوی تا عهد پهلوی؛ تاريخی كه مساوی با تاريخ اين شهر بزرگ است. در قدم زدنهای پی در پیام در اين مكان كه روزگاری مرکز تهران قديم به حساب می‌آمده رو در رو شدم با معماری حال آن و با ديدن فرم‌ها، شكل‌ها، درها و ديوارها، گذرها و رنگ‌ها به فضاهای خالی رسيدم كه بيش از هر چيزی من را به «گذشته و حال» پيوند میداد. گذشته‌ای با اتفاقات زياد و حال با تغييرات شهری. بافت امروزی پامنار شكل بصری جديدی از يك محله تاريخی به وجود آورده، شكلی كه مدرنيته و سنت را در كنار هم جمع كرده و حاصل چشم‌اندازی شده عجيب و قابل تامل هنگامی كه آنها را با زوايه باز ببينی.
مجموعه «پامنار» در ادامه عکاسي از شهرها، مکانها و چشم‌اندازهايی از کشورم ايران است که نگاه مرا در سالهای اخير به خود مشغول داشته. اين مجموعه حدود ۲ سال (۱۳۹۲تا ۱۳۹۳) در روزهای تعطيل عکاسی شده است.
گشایش: جمعه ۲ بهمن‌ماه ۱۳۹۴ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۱۲ بهمن‌ماه ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است./ آدرس: تهران، خیابان شهید لواسانی غربی (فرمانیه)، شماره ۱۰۳، واحد۲، تلفن:۲۲۷۲۷۰۱۰
سه‌گانه‌ها
سه گانه ها
جوزف پولروس عکاس، از سال ۲۰۰۷ در حل تحقیق و بررسی نوعی از سبک سنتی تاریخ هنری اروپا در سری های سه گانه است. نمایش عکس ها در گروه های سه گانه که فارغ از هر گونه موضوعات مذهبی هستند، وسعت دید را گسترش و فضای جدیدی را برای تخیلات فراهم می سازد. از طریق چشم دوربین پولروس، اشیاء روزمره، شرایط و پدیده های طبیعی همانند نور ساده یک آشپزخانه، گذرگاه ها، درختانی در گذر از تغییر فصول و سنگی در بستر یک رودخانه به واقعیت های جدید بصری تبدیل می گردند. از زمینه اصلی جدا و تفکیک و تجزیه شده ، بی اراده به سوی انتزاع رفته و فراتر از ریشه های خود می رود. جوزف پولروس در فوتو پینتینگ های خود به گونه ای کلامی، معنای اصلی عکاسی در یونان باستانی را توصیف می کند: نقاشی با نور.
با استفاده از حرکات دقیق دوربین، هنرمند موضوعات خود را، به دور از وجود اصلی آنان، به کُرات و انتزاعات سوق می دهد. بازی ترکیبی او با نور، حالت ها و ساختارها، دریچه ای از نگاهی نوین را به طبیعت باز می کند. چه تصاویری از برگ ریزان سرخ و درخشان باشد که نقاشی های رنگ پاشی هرمان نیتش را به یاد می آورد، چه ردیفی از تنه های درختان لخت که نمادی از انتزاع هندسی را تداعی می کند. جوزف پولروس در فوتو پینتینگ های خود به گونه ای تحسین بر انگیز تاریخ پر بار تأثیر متقابل نقاشی و عکاسی را که از زمان اختراع عکاسی هرگز جذابیت آن از بین نرفته است را دنبال می کند.
ماریا هولتر | ۱۳۹۴
گشایش: پنجشنبه ۱۱ تیر ماه ۱۳۹۴ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۲۲ تیر ماه ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است.
چارگوش
چارگوش
نمايشگاه گروهى عكس هاى مستند خيابانى با موبايل در گالرى راه ابريشم
٢٢ خرداد تا اول تير ١٣٩٤
گشايش: از ساعت ٤ تا ٨ جمعه ٢٢ خرداد
با حضور آكو سالمى، اليف سوياباتماز، امير نوا، بهروز مهرى، حامد فرهنگى، خشايار جوانمردى، على كاظمى، عليرضا صوت اكبر، فواد اشترى، مجيد سعيدى، محمد امير صفرى، مسعود قرائى، مهران ميرزايى، نسام كشاورز
گردآورنده: بهروز مهرى
ساعات بازدید:
یکشنبه تا چهارشنبه 3 تا 7 عصر
پنجشنبه و جمعه ۴ تا ۸ عصر
گالری شنبه ها تعطیل است.
گالري روزهاي تعطيل و شنبه ها بسته است
بی ستاره
نمایشگاه انفرادی عکس | مریم تخت کشیان | بی ستاره / راه ابریشم
از میان حروف سیاه
خیالات و دنیای مبهم نویسندگان معاصر ایران انباشته از رنج ،عشق، مالیخولیا و سیاست زدگیست.
اما رازی نهفته در آثارشان است که با وجود گذشت چند دهه همچنان ذهن کتابخوان را به سان صحنه نمایش به حرکت درمی آورد.
داستانها و شخصیتها به شکلی از میان حروف سیاه و کاغذ سفید سر از پرده ذهن من هم در آوردند . از آنها عکس گرفتم عکس هایی به رنگ خودم.
مریم سعید پور
اردیبهشت 94
توهم جاودانگی
توهم جادانگی نمایشگاه عکس میلاد عسگری طاری در گالری راه ابریشم
در توضیح این نمایشگاه به قلم مهرداد عسگری طاری آمده است:
«توهم جاودانگی
حاصل زمان فراموشی است . آدمها با عکس انداختن ترس نیستی و از یاد رفتن را از خود دور میکنند . عکس های زیادی از بین میروند وتعداد کمتری برای ما باقی می مانند اما تنها چیزی که آنها به ما یادآوری می کنند همان فراموشی است. امروز، ما مقابل گذشته ایستاده ایم. آیا وارث جاودانگی کسانی هستیم که خواستند عشق، قدرت، زیبایی و نامیرایی خود را به رخ بکشند؟ بی تردید توهم جاودانگی همواره تکرار خواهد شد . و به گمانم که ما، سریعتر از از گذشته گانمان از خاطره ها خواهیم رفت.»
شب‌نهه
نمایشگاه عکس حمید شمس با عنوان شب‌نهه در گالری راه ابریشم
شب‌نهه*
در میانه ی تاریکی، هر نوری خودنمایی می‌کند،
نوری که می تواند مشتاقانه و معتمدانه ما را به سمت خود بکشاند و یا با هیبتی آرام وجودمان را تهدید کند.
تجربه مواجهه با انوار و ظلمات در گوشه کنار شهر تجسد می‌یابد.
آن قدری زیبا که توجه ما را به خود معطوف کند و آنقدری فهم ناشدنی که ما را به آشوب دچار سازد.
*[صفت. قدیمی] [šabna(e)he]
آنچه شبانه در زیرزمین پنهان کنند.
انزلی
نمایشگاه عکس مهدی وثوق‌نیا با عنوان «انزلی» در گالری راه ابریشم
در توضح این نمایشگاه به قلم مهدی وثوق‌نیا آمده است:
«اآنجا انزلي است، شهري بندري در كناره درياي خزر. شهري كه ديدناش باعث شد خودم را درآن بيابم بي آنكه با آن نسبتي داشته باشم. شهري كه در پرسه زنيهاي پي در پيام در روزها و فصلها آن را تنها ديدم در بارانها، آدمها و سكوت بيامانش. پس از متمركز شدن در اين جغرافيا در ديدار با برخي از اشياء و وسايل موجود در شهر، رو در رو شدم با گفتگويي غير معمول، رو در رو شدم با پوسيدگي، رطوبت و تنهاي خاكستري. دانستم بدنه اين شهر؛ معماري، ساختمانها، نيمكتها، كوچهها، خيابانها، مغازهها و پلاژها بيش از كلام آدمهايش سخنگوي چيزي است كه انزلي نام دارد.
پل فلزي، پل غازيان، تالاب، بلوار، اسكله، قلم گوده، ميان پشته در فصلهاي غير توريستي، برايم هايكوهاي تصويري هستند.
مجموعه «انزلی» در ادامه عکاسی از شهرها، مکانها و چشم اندازهایی از کشورم ایران است که نگاه مرا در سالهای اخیر به خود مشغول داشته. این مجموعه حدود 2 سال (1390تا 1392) در طي سفرهاي دو يا سه روزه عکاسی شده است.»
داستان‌های رختخواب
نمایشگاه گروهی عکس و ویدئو داستان‌های رختخواب با آثار محسن آزاده، مهسا بیگلو، غزاله رضایی، هستی ظهیری، البرز کاظمی، مهرداد نجم‌آبادی
در توضیح این نمایشگاه آمده است:
«داستان‌های رختخواب یواشکی و در گوشی‌ست.
کسی آنها را فریاد نمی‌زند.
عکسها نشانه‌هایی خاموش‌اند از قصه‌های ناشنیده.
در این‌جا اسباب عکاسی به حریم ممنوعه‌ای وارد شده که کم‌تر می‌توان به آن سرک کشید.
در این‌جا عکاس، دنیای پنهان خود یا دیگری را نگاه کرده و شما را نیز در لذت چشم‌چرانی شریک می‌کند.»
پشت و رو
پشت و رو / نمایشگاه عکس: هاوار امینی٬ صلاح ابراهیمی
عكس‌هاى هاوار امينى تلفيقی است از نگاتيوهاى قديمى دهه چهل ايران همراه با انگاره‌هايي از فضاى گذشته و اكنون. مجموعه عكس‌هاى صلاح ابراهيمى پرتره‌هايي هستند از پشت سر، آميخته با قاب‌هاى فرسوده در بطن جامعه امروز.
حال در اين نمايشگاه فرصت آن پيش مي‌آيد كه متوجه شويم، عكس چگونه تصوير را به چالش مي‌كشد و ناخودآگاه مخدوش‌شده تصوير را مى‌نماياند.
برای عکاسی
نمایشگاه گروهی با آثار صادق تیرافکن٬ هاوار امینی٬ پرگل اینالو٬ محسن زارع٬ شاهد صفاری٬ شیرین فتحی و بابک کاظمی
در توضیح این نمایشگاه آمده است: «سالها می‌گذرد و زنگار روزگار بر عکس می‌نشیند. این بار عکسی تازه با معنایی تازه‌تر. هنرمند در این مجموعه با اعمال تغییراتی بر عکسها، سالهای سپری‌شده‌ی روزگاری را که گویی بر همه‌ی ما آشناست، به تماشا می‌گذارد.
تصویر تازه هم آشناست، حالا عکس واقعیت قبلی را ندارد. حقیقتی تازه را در خودش پنهان دارد و قسمتی از حافظه و تجربه‌ی شخصی ما را در ناخودآگاه به چالش می‌کشد. با تماشای این تصاویر باوری آشنا در ذهن بیننده شکل می‌گیرد، همچون حسی بیگانه که در تماشای عکسهای یادگاری دیگرانی که نمی‌شناسیم‌شان هست. آنها غریب‌اند، ولی ما در یک تخیل جمعی شریک شده‌ایم. اگر سهم ما از تاریخ، با تغییر ما همواره دگرگون میشود پس برداشت متفاوتی نسبت به تصویر اولیه، پس از گذر این سالها خواهیم داشت. عکاس سعی می‌کند با پرداختی دوباره، اثری تازه و نوآورانه بازسازی کند که چندان غریب و شخصی نباشد. واکنش هنرمند به این عکسها همچون کسی است که با تخریب قسمتی از عکسی یادگاری سعی در ابراز احساسات درونی‌اش کرده باشد و واقعه را به سود خویش دگرگون کند. حال تصویر دیگری شکل می‌گیرد. تصویر و تصوری که شکل قبل نیست ولی به شدت به تصویر قبل شباهت دارد.»
افزودنی‌های مجاز
نمایشگاه انفرادی عکس، ویدئو و چیدمان داریوش کیانی با عنوان «افزودنی‌های مجاز» در گالری راه ابریشم /
این مجموعه روایتگر حضور ناشناسانی است که با زندگی روزمره ما مأنوس شده‌اند و رفتارهایی را نشان می‌دهد که آگاهانه و یا ندانسته در حال تعامل با عناصر متضاد هستند.
«افزودنی‌های مجاز» به همزیستی مسالمت‌آمیز اندیشه‌های متفاوت در کنار هم اشاره دارد و باورهایی را مطرح می‌کند که برخی از آنها میزبانند و بعضی دیگر میهمان، اما ناخوانده.
میزبان بدون آن که مهلت شناسایی غریبه‌ها را بیابد آنها را در حریم خود پذیرفته و حالا در این غافلگیری، نه جرأت نادیده گرفتن گذشته خویش را دارد و نه حق انتخابی برای چشم‌پوشی از جذابیت‌های موقعیت پیش‌آمده. پس به ناچار تلاش می‌کند تا شاید بتواند روزی میهمان را از آن خود کند. در مجموعه عکسها، عناصر ارتباط‌دهنده، به عنوان محور اصلی این فرایند مورد توجه قرار گرفته‌اند. به طور مثال حضور شخصیت‌های انیمیشنی در عکسها به نمایندگی از اندیشه‌های نو، در عین حال که بر قدرت نفوذ رسانه‌ها تأکید میکنند، اشاره‌ای نیز دارند به مخاطبین اصلی خود یعنی نسل نو که در مقابل افکار و شیوه‌های نوین پذیرنده‌تر است و در مقابل نسل کهنه‌تر تأثیرگذار.
آثار چیدمانی و ویدئوهای این مجموعه نیز شاهد مثالی هستند به رفتارهای روزمره‌ای که تحت تأثیر این داد و ستد‌ها اتفاق می‌افتند.
نو-ستالژی
نو-ستالژی نمایشگاه عکس بیژن صیفوری در گالری راه ابریشم /
این مجموعه راوی تصاویری از تخت‌جمشید، با نگاه ویژه‌ی هنرمند است. صیفوری، همانگونه که در مقدمه کتاب نو-ستالژی آورده است، با اشاره به جایگاه پارسه یا تخت‌جمشید در ناخودآگاه ایرانی، قاب‌هایی معاصر را در ترکیبی جدید و ویژه ارایه کرده است. او می‌گوید: «پارسه، خود پارادوکسی است بزرگ. پارسه، پرسپولیس یا تخت‌جمشید، این پایتخت باشکوه امپراتوری هخامنشی، پَرهیبی است فرهمند در ناخودآگاهِ جمعیِ ایرانی. رویای گذشته‌ای است پرافتخار در ناکامی ادوار. سندِ برتری تاریخی است به‌رغمِ تلخکامی اعصار. دوهزاروپانصد سال عظمت است، اما فرسوده و فروافتاده. پارسه جمع اضداد است؛ شکوهمند و کلیشه، ویژه اما عوامانه. پارسه نوستالژی‌ای‌ست نو.»
«نو-ستالژی/ NEOSTALGIA، مجموعه‌ای است حاصل پَرسه‌های دیداری در خرابه‌های کاخ-معبد پارسه که از آغاز، بنا را بر فراموشی کلیشه نهاده است. برداشتِ نگاهِ عکاس، در جستجوی مناسبات زیبایی‌شناختی مألوف خود، قاب‌هایی‌ست ۴۵ در ۹۰ سانتیمتری. لته‌هایی پیشنهادی، اما قابل تغییر و جابه‌جایی در چیدمان نهایی، براساس فضای نصب. قاب‌هایی معاصر، برگرفته از نقش‌ها و حجم‌هایی دوهزاروپانصد ساله. لت‌هایی که گاه به‌تنهایی و گاه در کنار هم، راوی ارتباط اجزای مجموعه‌اند. ارتباطی ریخت‌شناسانه، که با برداشت‌هایی چندگانه، داینامیزمِ دیداریِ معناگرا را فراخوانده است، تا صورت را جان‌بخشد و به‌جنبش درآورد. این‌جاست که چیدمان نماهایی نزدیک از آثاری دور، زایشگر گستره‌ی دیداری جدید است و آفریننده‌ی نوستالژی نو.»
بیژن صیفوری پیش از این نیز با مجموعه‌ی کاستی همگانی در سال 1390، رکوردِ برترین فروش در نمایشگاه عکاسی معاصر جهان، حراج بونامز 2011 را از آن خود می‌کند. این مجموعه در نمایشگاه‌ها و حراجی‌های دیگری همچون کریستیز، آرت دوبی، حراج تهران و حراج هنر معاصر میلن عرضه میشود. مجموعه آثاری مفهومی، برگرفته از ادبیات عرفانی ایران و در جهان اندیشگی مولوی، که به‌گفته‌ی منتقدین اروپایی، بازیابیِ هنرِ گرافیک در جهانِ تکنولوژیکِ امروز است.
دعوت به والتس
نمایشگاه گروهی عکس در گالری راه ابریشم با آثار:
نسیم بابایی | بیتا ریحانی | رضا شریفی | حمید شمس | کاوه صباغی | امیر عسکری | رضا عطارزاده | مهتاب علیزاده | نفیسه فتح الله زاده | سیمین گلشن | احسان مشایخ | نگار مصطفوی | مهدی ملکی فر | مهرداد نراقی
رولان بارت فیلسوف ادعا می‌کند که دشوارترین بخش عکاسی مسئله نقاب است و چه بسا هر انسان احساس ناخوشایندی را که هنگام در دست گرفتن و تماشای تصویر خود به او چیره می‌گردد را می شناسد. با نظاره کردن چهره زنده خویش که در تصویر همانند نقابی مبهوت است، انسان از خود می‌پرسد: من کیستم؟ و آیا من نقابی در تصویر بیش نیستم؟
در ابتدای دوره آموزشی عکاسی پرتره در گالری راه ابریشم، پرتره‌ای اثر زیبیله برگمان همانند علامت سؤالی بزرگ در فضای گالری راه ابریشم به چشم می‌خورد: زنی جوان که نقابی مقابل چهره خود گرفته است. این تصویر که به وضوح متعلق به یک صحنه نمایش است در عین حال نماد عمل ثبت تصویر یک چهره توسط دوربین است. رولان بارت می‌گوید: "یک عکس تنها زمانی مفهوم می‌یابد که نمایش‌گر یک نقاب باشد". تعریف بارت از نقاب چنین است: "هر چیز که چهره را تبدیل به محصول یک جامعه و تاریخ آن می‌نماید". در عین حال این نقاب تنها زمانی عمل می‌کند که ماهیت نقاب بودن‌اش شناخته نشده و مانند چهره به نظر آید. به همین جهت عکس نیز آنجا تبدیل به یک نماد میشود که ماهیت نقاب را آشکار نموده و التزام به نقاب را بدل به یک بازی با آن نماید. عکاسی بدان‌گونه که ما در دوره آموزشی خود آن را بررسی نمودیم، رقصی است با نقاب‌ها. خلق و انهدام پیوسته نقاب‌ها، سماع، غوطه‌ور شدن، خندیدن و گریستن.
شرکت‌کنندگان در این دوره به شیوه‌ای خلاقانه و از دیدگاه‌های گوناگون به موضوع خود پرداختند و اکنون شما را به رقص با نقاب‌ها دعوت می‌نمایند.
- آندره‌آس روست -
آثار زیبله بریگمن
نمایشگاه عکس زیبله بریگمن در گالری راه ابریشم /
گالری راه ابریشم از جمعه ۲۸ شهریورماه ۹۳ میزبان نمایشگاهی انفرادی از عکسهای Sibylle Beregmann، عکاس معاصر آلمانی خواهد شد.
این نمایشگاه که گردآوری آن را Mathias Flügge، مدیر دانشگاه درسدن آلمان، برعهده داشته است انتخابی با دقت و وسواس زیاد از میان آثار یکی از مهمترین و پیشروترین چهره‌های عکاسی معاصر آلمان در عرصهٔ بین‌الملل است.
آثار این عکاس زن متولد شهر برلین منحصر به فرد و برای بسیاری از عکاسان الهام‌بخش هستند. خانم Sibylle Beregmann در طول دوران حرفه‌ای کاری خود بر روی موضوعات و پروژه‌های مختلفی کار کرده است.
آثار این عکاس پرکار محدودهٔ گسترده‌ای از ژانرها عکاسی مانند مد و فشن تا رپرتاژ، پرتره و چشم‌اندازهای روستایی را در برمی‌گیرد. او نخست به عنوان عکاس فشن به دنیای عکاسی معرفی شد ولی خیلی زود به خاطر مقالات تصویری خوبش و به خصوص نگاه دقیقش در به تصویر کشیدن مفاهیم پنهان در پس واقعیت‌ها شناخته شد.
پس از برپایی دو نمایشگاه موفق در آکادمی هنر برلین و موزهٔ عکاسی Braunschweig او در حال حاضر با همکاری موسسهٔ ارتباطات فرهنگی بین‌الملل (IFA) مشغول برپایی یک تور نمایشگاهی از آثارش در سراسر جهان است.
در همین راستا و با همکاری گالری راه ابریشم نمایشگاهی از عکسهای این عکاس آلمانی بر اساس سه محور مجزا شامل گرایشات و الهام‌بخشی‌ها، پروژه‌ها و سرانجام تکنیک و نوع نگاه و استفادهٔ او از مدیوم عکاسی، در تهران برپا خواهد شد.
به علت تعداد زیاد آثار، این نمایشکاه به 3 بخش تقسیم می شود:
بخش یک: 28 شهریور تا 3 مهر
بخش دو:4 مهر تا 10 مهر
بخش سه: 11 تا 15 مهر
گالری شنبه ها تعطیل است | یکشنبه تا چهارشنبه 3 تا 7 | پنج شنبه و جمعه 4 تا 8 بعدازظهر
عکس
نمایشگاه گروهی در گالری راه ابریشم
_500_337.JPG){kind=link}
_500_337.JPG){kind=link}
_500_346.JPG){kind=link}
_500_500.jpg){kind=link}
_333_500.JPG){kind=link}
_338_500.JPG){kind=link}
_346_500.JPG){kind=link}
_392_500.JPG){kind=link}
_500_353.jpg){kind=link}
_500_353.JPG){kind=link}
_353_500.JPG){kind=link}
_500_353.JPG){kind=link}
_392_500.JPG){kind=link}
_500_353.jpg){kind=link}
_353_500.JPG){kind=link}
_500_351.jpg){kind=link}
_356_500.JPG){kind=link}
_354_500.JPG){kind=link}
_500_348.jpg){kind=link}
_500_393.jpg){kind=link}
_500_356.JPG){kind=link}
_500_348.jpg){kind=link}
_353_500.JPG){kind=link}
_500_392.jpg){kind=link}
عروسان مخبرالدوله
منزوی درباره نمایشگاه عروسانِ مخبروالدوله نوشته است: «پل چهارراهِ مخبروالدوله، چهارطرفِ چهارراه را به هم متصل مى كرد. وقتى بالاى پل ايستادم، رو به ضلعِ جنوبى به كوچه اى پر از لباسِ عروسى فروشى خيره شدم. كمى راست تر روبهِ رويم، ساختمانى حداقل مربوط به صد سالِ پيش.
ويترينى داشت كه جلويش را برگ هاىِ درخت پوشانده. رمز و رازى در معمارى اين ساختمان بود كه باورم نمى شد، اين مكان متعلق به تهران است. برايم عجيب بود كه چه كسانى داخل اين ساختمان هستند و پنجره هاى آن را با لباسِ عروس مزين كرده اند.
به قول بهمن جلالى مانند روح هايى بودندكه از بالا نظاره گر آدم هاى روى پل بودند. از پله هاى تنگ و باريك ساختمان بالا رفتم، متوجه شدم داخل ساختمان دوزندگان هستند؛ پسرانى جوان از طبقه ىِ كارگر که به شوقِ کام ورزیدن، براى دخترانى لباسِ خيال مى دوزند و سالنى با انبوهى از لباسِ عروس. فضايى ناآشنا، غريب و خاموش.
كارگاه‌هاى دوزندگى مخبروالدوله محيطى مردانه در ظاهرى زنانه شكل گرفته همراه با صداى راديوىِ پيرمرد، صداىِ خندان پسركِ بالا تنه دوز يا صداىِ قيچىِ مردِ حريرى.»
جابجایی
در این نمایشگاه آثار شادی قدیریان، جلال سپهر، علبرضا فانی، گوهر دشتی، مهدی مقیم نژاد و محمود کشفی پور به نمایش گذاشته می‌شوند.
در بیانیه این نمایشگاه آمده است:
«جابجایی ، پیش بینی یا یادآوری یك حرکت است . یك انتقال . گذراست از جایی به جایی دیگر . تعلیق سوژه است در فاصله میان دو مكان و از آن روی ، دو زمان و فاصله ای که باید به اختیار یا به ناچار طی شود
جلال سپهردرمجموعه ای که پیش روست تلاش کرد تا فضایی را برای باز اندیشی در مفهوم جابجایی فراهم کند . آن هم از طریق آثارهنری شش هنرمند که هر یك بنا بر زمینه های فكریشان این دال را همبسته ی مدلولی خاص دیده اند و از این طریق تجربه ای را به مخاطب منتقل می کنند. آثار این نمایشگاه هر یك راهی است به معنای جابجایی . یا که نه ، به یك تناقض . و شاید هم به یك نابجایی . و همچنین پیشنهاد این گزاره که شاید همه این واژگان در شرایط فعلی ما تنها یك معنا داشته باشند»
رد پا
هنرمندان: ساموئل آراندا | مهدی منعم | علی و رامیار | صبا علیزاده | بابک کاظمی | سعید حاتمی
رد پا نمایشگاه گروهی عکس با موضوع تاثیرات جنگ بر بشریت
عکاسی از آغاز، به دلیل قدرت آن در بازنمایی حقیقت مشهور بوده است. قدرتی که به نسل‌ها این امکان را داده تا قادر باشند هم لحظات باشکوه و هم تاریک‌ترین گرایشها و رویدادهای انسانی را ثبت کنند. رویدادهایی چون: جنگ، تراژدی و مرگ
در میان این فهرست، "جنگ" مشخصاً الهام‌بخشِ برجسته‌ترین هنرمندان زمان بوده است؛ از "فرانسیسکو گویا" تا "پابلو پیکاسو" و از "ماتیو برادلی" که جنگ‌های داخلی قرن ۱۹ آمریکا را به ثبت رسانده، تا بسیاری از عکاسان مستند معاصر که بسیاری از آنچه که اطراف ما اتفاق می‌افتد را ثبت میکنند. در حقیقت، تا به امروز و پس از ابداع چاپِ داگر، تمامی دانسته‌ها و تفکرات ما در مورد جنگ، مبتنی بر همین عکسها بوده است
"رد پا"، جنگ را از زاویه‌ای روانشناسانه بررسی کرده و سعی در اکتشاف ارزش های انسانی در میان واقعیت تلخ و ناگوار جنگ دارد. ارزشهایی انسانی که با زبانی جهانشمول و بدون حد و مرز و ماورای زبان و فرهنگ کشورها همه یک چیز را بیان می کنند. این نمایشگاه همچنین انعکاسی است از تاثیر مخرب جنگ بر زندگی روزمره یک جامعه و اینکه چگونه مردم علیه بدبختی مقابله می کنند و با تعدیل کردن عادت ها و حس با هم بودنشان سعی در ادامه ی زندگی دارند.
در این نمایشگاه، عکاسان دیدگاه‌ها و تجارب شخصی خود را به اشتراک می‌گذارند. آثار آنها در عین اینکه حس گریز را انتقال می دهد، جنبه‌ی احساسی و ظریفی از جنگ را به گونه ای که خودشان تجربه کرده اند نیز به بیننده انتقال می دهد. نمایشگاه شامل آثار 5 عکاس ایرانی و یک عکاس اسپانیایی است که از این بین، مهدی منعم از برجسته‌ترین عکاسان جنگ که جنگ ایران و عراق را ثبت کرده است و همین طور سامویل آراندا، برنده جایزه عکس برتر”World Press Photo” در سال 2012 را می‌توان نام برد
امید است که نمایشگاه "رد پا"، با نگاهی ورای جنگ، انتقام، مجازات و خشم، حامل این پیام باشد که: جنگ و نتایج آن برای برخی افراد، هیچگاه پایان نمی‌پذیرد
هرچیزی را که دوست دارند
نمایشگاه عکس گلناز طاهری با عنوان هرچیزی را که دوست دارند/
شهر را با سه دندانه مى‌نويسند و سه نقطه و يكى از آن "ه" هاي چشم درشت. و در نهايت اُريبِ شمالِ شرق به جنوبِ غرب "ر".
شهر من جايى است كه نه "ش" اَش دچار نقطه هاي بيشترى شده باشد، نه "ه" اَش دستخوش تخفيف و نه "ر" اَش مشدّد و غلتان.
با مربّع به ميهمانى شهر رفتن و ماندن؛ و ماندن تا جايى كه خطوط پيكَر ش بيايند و در مربّع چنان مستقر شوند كه هندسه ی مربّع شروع به صرف كردنِ ضماير شهر كند. من دَر، تو آسمان، او پنجره، ما دوچرخه، شما انعكاس، ايشان ... در دستگاه مختصات شهر امروز، حافظه ي تلفن هاي همراه، كيلو بايت به كيلو بايت خاطره‌ی شهر را رعايت مى‌كنند و ايشان آن چيزى را كه دوست دارند، انتخاب.
ماهگل سالمى
مترجم و شهرساز
هفتاد و دو ملت
یک روز یک اثر، یک تابلو در یک روز خلق میشود
*در واقع كساني كه به اين نمايشگاه مي آيند خودشان مي خواهند كه كشيده شوند
*اين نمايشگاه يك روز است.از ساعت چهار بعدازظهر روز جمعه ۲۲آذر شروع مي شود و تا هشت شب ادامه خواهد داشت.كساني كه براي بازديد مي آيند همه جزوي از تابلويي مي شوند كه در آنروز خلق مي شود.
*معني تابلو در آخرين لحظه با كشيدن آخرين خط مشخص مي شود
*پس يادتان باشد،جمعه براي خودكِشي!به گالري بياييد...
بزرگمهر حسین‌پور
شاخ
نمایشگاه نقاشی حوار امینی با عنوان شاخ
گوشه‌ای از مستندنگاری ۱۳۹۲ - ۱۳۵۷
این مجموعه شامل آثاری از: بهمن جلالی، کاوه گلستان، رعنا جوادی، هنگامه گلستان، مهشید نوشیروانی، پیمان هوشمندزاده، بهروز مهری، علی رنجبران، مزدک عیاری، محمدرضا سلطانی، تهمینه منزوی، البرز کاظمی و هاشم شاکری است. گردآوری این آثار بر عهده‌ی تهمینه منزوی بوده است.
مهران مهاجر در مقدمه این نمایشگاه نوشته است:«می گویند عكاسی مستند آینهِ ی موضوعات، معضل ها و رخدادهای اجتماعی است. و ایرانِ این سه دهه٬ مكانِ این رخدادها و معضل ها بوده است. پس غریب نیست اگر در تاریخ این سه دهه مان پیِ عكسهایی بگردیم كه این خاصیتِ آینه گی را دارند. این مجموعه، جستنی است از این دست.
اما این آینه یكپارچه نیست. هر چند كه آینهِ ی عكاسی هیچ گاه یك پارچه نیست.
به این تكه‌ها كه نگاه می كنم بخش هایی از تاریخ نزدیك مان را میبینم. عكس های رعنا جوادی و هنگامه گلستان خرده روایت هایی پسینی از انقلاب را بازمی گویند و با این خرده ها صُلبیِ انقلاب را می گیرند و اندكی آن را روان می كنند. باقی عكسها عمدتاً در قالبِ اَبَر روایتِ عكاسی مستند می گنجند: «نیمهِ ی دیگر چگونه می زیند». كاوه گلستان، بهروز مهری، پیمان هوشمندزاده و مهشید نوشیروانی آن نیمهِ ی محروم اجتماعی را دیده اند. نیمه ی بهمن جلالی، علی رنجبران و محمدرضا سلطانی نیمه ای است جغرافیایی یا قومی. تهمینه منزوی، هاشم شاکری و البرز كاظمی و نیمه ی خرده فرهنگهای امروزی را دیده اند.
اما عكسهای مزدك عیاری جور دیگری است. حالی دیگر دارد. خلافِ باقی، این عكسها رنگی است. عكسها، ما و دیگری را دو نیمه نمی كند. عكاس و آدمهای عكس و منِ بیننده با هم در سبزی می پلكیم.
منطق همنشینی این دوازده مجموعه چندان برای من روشن نیست. تنها برچسب «مستند» این همنشینی را توجیه نمی كند. باید این تكه ها را با تأمل بیشتری نگاه كنیم و با تأنی بیشتری كنار هم و كنار دیگر تكه های نادیده بگذاریم، تا بخشی از تاریخ عكاسی مستند ایران را بسازیم.»
عکاسی هنری
«عکاسی هنری: چگونه یک مجموعه شروع کنیم؟»
با آثار کاوه گلستان، هنگامه گلستان، بهمن جلالی، رعنا جوادی، مهران مهاجر، آرمان استپانیان، شادی قدیریان، مهرداد نجم‌آبادی، گوهر دشتی،علیرضا فانی، جلال سپهر، ایزابل اشراقی، مهرداد نراقی، مهدی منعم، بابک کاظمی، علی زارع، محمد فرنود، تهمینه منزوی، هاوار امینی و ستاره سنجری.
نمایشگاه «عکاسی هنری: چگونه یک مجموعه شروع کنیم؟» دعوتی است برای شروع یک مجموعه عکس یا تکمیل یک مجموعه هنری با عکس.
چه برای کسانی که به تازگی تصمیم به جمع اوری مجموعه ای گرفته اند و چه برای حرفه ای ترها در هر سطحی که باشند، عکس نقطه ی ورود قابل دسترس و در عین حال بسیار جالبی به دنیای هنر است. عکس یکی از معاصرترین مدیوم های هنری است و عکاسی ایران یکی از شناخته شده ترین و چشم گیرترین عکاسی هاست. تعداد قابل ملاحظه ای از کارهای عکاسان این نمایشگاه در موزه های معتبر دنیا نظیر British Museum، Smithsonian،Georges Pompidou ، موزه هنرهای معاصر وین (MUMOK)، موزه هنرهای معاصر لس آنجلس(LACMA) موجود می باشد.
عکسهای این مجموعه در دو قطع ۲۰ در ۳۰ و همچنین ۳۰ در ۳۰ سانتی متر، در نسخه های بالا و قیمت مناسب ارائه می شوند. مشخصات هر عکس که شامل امضای عکاس و تعداد نسخه های آن است بر روی آن قید شده است.
در حرم‌سرای ناصرالدین‌شاه
یک کاریکاتوریست در حرم‌سرای ناصرالدین شاه/ بزرگمهر حسین‌پور
بالي، آب و طلا
نمايش انفرادي عكاسي پاتريك دلموت با عنوان بالی، آب و طلا
نمایش مجموعه دائمی
نمایشگاه گروهی تابستانی راه ابریشم با آثار:
بهمن جلالی، مهران مهاجر، آرمان استپانیان، یحیی دهقانپور، مهرانه آتشی، شادی قدیریان، گوهر دشتی، پیمان هوشمندزاده، علیرضا فانی، مهرداد نراقی، هاوار امینی، جلال سپهر، بابک کاظمی، علی ناجیان و رامیار منوچهرزاده، همیلا وکیلی، علی زارع، بهنام صدیقی، محسن یزدی‌پور، محمدرضا سلطانی و پویا پرهیزکار
تعطیلات
“من در این پروژه ی مستند، بر روی گروهی از جوانان ایرانی که در تعطیلات به مدت چند روز به طبیعت کشورمان می روند؛ متمرکز شده ام. آنها می خواهند تعطیلات شان را در محیطی آرام و به دور از پیچیدگی ها و دشواری های زندگی شهری بگذرانند. به این منظور برای اقامت در طبیعت، مکانی را خالی از حضور دیگران انتخاب می کنند؛ اما انگار حتی در چنین مکانی، چیزی نادرست است؛ چیزی خارج از کنترل آنان است. به نظر می رسد آنها ملال و رخوت شان را با خودشان آورده اند. همه ی اینها تاثیر آشکاری بر روابط شان و محیط اطراف شان دارد؛ روابطی که شاید در جایی در گذشته شان گره خورده و بی سرانجام باقی مانده است.”
بهنام صدیقی که متولد ۱۳۵۸ و دانش آموخته کارشناسی عکاسی از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۷ است؛ اکنون به تدریس عکاسی در مرکز آموزش های آزاد هنر دانشکده هنرهای زیبا می پردازد. صدیقی سابقه ی ۵ سال عکاسی مطبوعاتی در نشریات ایرانی همچون روزنامه جام جم، روزنامه آینده نو و آژانس عکس سوره را دارد و با کسب جوایز متعددی در رقابت های عکاسی ایران به تازگی در میان فهرست فینالیست های سومین جایزه “مجیک آو پرشیا” کاندید دریافت جایزه نهایی شده است. عکس های صدیقی در فصلنامه های عکسنامه و حرفه هنرمند چاپ شده اند. همچنین نشر “ماه ریز” در سال ۱۳۸۸ مجموعه عکسی از او با نام “اکباتان، غرب تهران” را از سری کتاب های “چشم” (شماره ۲۹) چاپ کرده است.
نمایشگاه عکس و ویدئو ” مان ”
«نمایشگاه «مان» در همان مسیر «گروپاژ» گام بر می‌دارد که در بستر و شرایط دیگری شکل گرفته است. با همان باور که معرف نگاه‌های نو به جریان عکاسی باشد. در حد توان پلی، واسطه‌ای یا امکانی برای معرفی نسل نو که تلقی جدیدی از این رسانه دارد. در بستر آکادمیک شکل گرفته و در صدد یافتن راههایی برای درک زبان عکاسی است.
برای این نمایشگاه دوستان یک به یک و از میان فارغ التحصیلان هنر انتخاب شدند که هرکدام به نوعی دغدغهٔ عکاسی را داشتند. موضوع نمایشگاه منزل و محل سکونت بود که دوستان می‌بایست در یک زمان بندی مشخص، بدون هیچ محدودیتی از لحاظ ابزاری و با رویکردی متفاوت، زندگی درون خانه‌ای و چهار دیواری حصار کشیده شده را به تصویر می‌کشیدند.
مسیر نسبتا طولانی و شرایط سخت بود، با این وجود آنچه در طول این چند ماه جلب نظر می‌کرد، تلاش و پیگیری این جمع دوستانه بود که متاسفانه به دلیل محدودیت دیوارهای گالری و معضل به نمایش درآمدن برخی آثار درعرصهٔ عمومی (برخلاف میل باطنی) وادار به کنارگذاشتن تعدادی از آنها شده و فقط شش نفر در انتخاب نهایی جای گرفتند.
این نمایشگاه ارزش واعتبارش در انجام شدن یک کار تیمی است که در هر شرایطی به بار نشست. اهمیتش در تداوم مسیر و به فرصت نمایش بیشترآثار نسلی ست که به نوعی بازتابنده پتانسیل نهفته در فضای آکادمیک کشور باشد. با این باور که نسل جدید در پی آمدن است و هنر هوای تازه می‌خواهد و از همه مهم‌تر امکان بروز.»