تفکر در مواد غذایی به عنوان یک عشق: «باربارا سیورج» و «لیندسی لاچمن»

ترجمه: صمد قربان‌زاده

«تفکر در مواد غذایی به عنوان یک علاقه یا عشق» عنوان مجموعه عکس‌هایی است از «باربارا سیورج - Barbara Ciurej» و «لیندسی لاچمن - Lindsay Lochman» که بصورت مشترک بر روی آن کار کرده‌اند. این دو همکار در این مجموعه بصورت بسیار احترام‌آمیز سعی دارند ارتباط میان مواد غذایی و بدن را بررسی کنند. «سیورج و لاچمن» از سال ١٩٨٠ زمانیکه در یک آموزشگاه طراحی همکلاس بودند، همکاری‌های خود را شروع کرده‌اند .اکثر ایده‌هایی که این دو همکار در آثارشان استفاده می‌کنند بر گرفته از موضوعاتی چون تاریخ، اسطوره، فرهنگ و غیره است که اکثرا با مسائل زنانه در ارتباط است.

برای روشن شدن نحوه کار و مراحل تولید آثار این دو همکار سئوالاتی را طرح کرده ایم که در ادامه می آید.

چطور ایده این مجموعه در ذهنتان شکل گرفت؟

این مجموعه از سال ٢٠٠٩ کلید خورد. زمانی‌که در کنار استودیوی ما یک آشپزخانه قرار داشت وهر موقع که ما برای تهیه شام به آنجا می رفتیم، متوجه انرژی عجیبی که در مواد غذایی بود می شدیم. همین مراسم تهیه شام باعث شکل‌گیری ایده این مجموعه گردید به‌طوریکه ما بعد از مدتی پی بردیم که از این مواد برای بیان مسائل فیزیکی و اجتماعی می‌توان بهره برد.

با وجود اینکه در تمامی عکس ها از مواد غذایی و سبزیجات گوناگونی در کنار بدن استفاده شده، اما آنها هیچ شباهتی به عکس‌های مشابه خودش که در این زمینه گرفته شده‌ند ندارند. می‌توانید بیشتر در مورد حضور آنها در آثارتان بفرمائید؟

ما هیچ علاقه ای به عکاسی‌کردن از مواد غذایی مجلل نداریم . این مجموعه به نوعی تفسیری است شخصی از ارتباط میان جسم و آن مواد غذایی. این مجموعه به نوعی بر گرفته از ١٠٠ شعر از «پابلو نرودا» که در آن به‌صورت بسیار شاعرانه‌ای بدن را همچون ریشه عمیقی می‌داند که منبعی است از تعالی و برتری. تمامی این عکس ها با منابع نوری بسیار معمولی در استودیوی شخصی خودمان گرفته شده اند.

آیا فکر می کنید که این مجموعه با مفاهیم فمنیستی همراه است یا اینکه آنها را تنها موضوعات عمومی در مورد زنان می‌دانید؟

ما در اساس این مجموعه را با الهام گرفتن از افسانه‌ها و اسطوره‌هایی شروع کردیم که در آن زنان همچون موجودات بارور و حاصلخیز می مانند. اسطوره هایی همچون «سرس» در عهد روم باستان که آن را خدای زمین و زراعت و حاصلخیزی می دانستند. اما بعدآ به موضوعات دیگری هم رسیدم در خصوص اینکه آیا می‌توان ارتباط نزدیکتری میان طبیعت وبدن انسان برقرار کرد یا خیر.

آیا سالخوردگی هر دوی شما توانسته عاملی در شکل گیری این مجموعه باشد؟

ما اغلب مدل کارهای خودمان هستیم و شاهدیم که چه مقدار زمان صرف عکاسی از خودمان می کنیم. جسم و تن همانطوری که در عکس ها مشاهده می کنید جوان و سرزنده نیستند .همانطوری که مواد غذایی و سبزیجات نیز عالی و سرزنده نیستند .ما به نوعی با هم راستا قرار دادن این دو موضع سعی داشتیم به زود گذر بودن و شکنندگی طبیعت و ارتباط آن با مرگ برسیم.

در آخر می توانید در مورد همکاری خودتان برایمان بگویید؟ چون بیشتر عکاسان تمایل دارند بصورت مستقل کار کنند .ولی حضور شما به مدت ٣٥ سال در کنار هم بسیار جالب و شنیدنی است ؟

از زمانی که مسافرت های جاده‌ای در حال گسترش بودند ما در مدرسه همکلاس بودیم . از همان دوران بود که همکاری ما شروع شد و پی بردیم که علایق و ایده های مشترکی را داریم. از همان دوران به بعد همواره ایده‌هایمان را با هم در میان می‌گذاریم و در موردشان بحث می‌کنیم و در نهایت به بهترین شکل ممکن آنها را اجرا می‌کنیم. به نظر من همکاری‌کردن با شخصی که با شما همفکر است می‌واند باعث بروز ایده ها ناب و تازه ی گردد.

«باربارا اسویرج» عکاس و گرافیست ساکن شیکاگو و فارغ‌التحصیل موسسه طراحی و فناوری  «یلینوی» است .«باربارا» همواره در آثارش به دنبال تاریخ گذشته است تا از طریق هنر بتواند آنها را در یک قالب جدید قرار دهد.

«لیندسی لاچمن» عکاس و مدرس اهل میلواکی  در امریکاست .او نیز همانند «باربارا» فارغ التحصیل موسسه «ایلینوی»‌ است .وی با استفاده از تاریخ و فرهنگ گذشته به نوعی سعی دارد دنیای شخصی خود را به تصویر کشد.

در ادامه عکس‌های این مجموعه را می‌توانید مشاهده کنید.

منبع: + +