زیگ‌زاگ: نمایشگاه آثار فرانچسکو وودمن در لندن
آثار این نمایشگاه به موتیف زیگ‌زاگی و دیگر اشکال هندسی انتزاعی که به شکل تکرار شونده‌ای در آثار او قابل مشاهده هستند پرداخته است. این عکاس بیش از ۸۰۰ عکس قابل توجه طی مدت زندگی کوتاه خود تولید کرده که ۲۵ آثار از میان در این نمایشگاه به نمایش در آمده است.
وودمن نگاهی شخصی به عکاسی داشت و اغلب خود را در برابر لنز قرار می‌داد اما تصاویر نهایی نشان از حساسیت ذاتی او به فرم و ترکیب‌بندی بود. توجه به فرم زیگ‌زاگ آن‌طور که جورج، پدر وودمن اشاره می‌کند «یک نوستان ریتمیک» انعکاسی شاید از زندگی آشفته‌ی هنرمند، در آثار او قابل مشاهده است.
وودمن یکی از آثارش را در نامه‌ای که در سال ۱۹۸۰ به یکی از دوستانش فرستاد این‌گونه توضیح می‌دهد:«این… رشته‌ی بلندی از تصاویر است که توسط ترکیب‌بندی زیگ‌زاگی درازی به هم نگه داشته شده است. به این ترتیب گوشه‌ی ساختمانی در یک فریم متناسب با آرنج دختری در فریم دیگر و یک کتاب در فریم سوم است. این تصاویر هم بسیار شخصی و مرموز و هم تصاویری خشن از زندگی شهری بیرون هستند.»
فرانچسکو وودمن اولین سلف‌پرتره خود را در سیزده‌سالگی گرفت. از آن زمان تا سال ۱۹۸۱ که خودکشی کرد مجموعه آثار قابل توجه‌ای را تولید کرد. وی بعد از مرگش به خاطر سبک منحصر به فرد و دامنه‌ی تکنیک‌‌های نوآورانه‌اش مورد تحسین واقع شد.
وودمن که طی دوره‌ی زمانی ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱ در مدرسه طراحی Rhode Island تحصیل می‌کرد موفق به دریافت بورسیه یک ساله برای ادامه تحصیل در رم شد.
او در آنجا به عکاسی پرداخت و اولین نمایشگاه خود را در یک کتاب‌فروشی و گالری که به سورئالیسم و فوتوریسم می‌پرداخت، برگزار کرد.
از سال ۱۹۸۶، یعنی ۵ سال پس از درگذشت او کارهایش به شکل وسیعی به نمایش در‌آمد و کارهایش به یک موضوع بحث مهم در آمریکا و اروپا تبدیل شد.
وودمن صاحب جایگاهی هم ردیف با هم‌عصران سرشناس خود در اواخر دهه ۱۹۷۰ همچون آنا مندیتا و هنا ویلکه پیدا کرده است و آثارش به جهت گفتگویی که با بدن و ارائه‌ی تعبیری تازه از بدن زن می‌کند به نحوی مقدمه‌ای بر آثار هنرمندانی همچون سیندی شرمن، سارا لوکاس، نن گلدن و کرن فینلی هستند.
