وقتی عکاسان آماتور «صفحات اول» را شکل می‌دهند
در اینکه ژورنالیسم در وضعیتی بحرانی قرار گرفته است، هیچ شکی وجود ندارد. کاهش بودجه‌‌های تبلیغاتی همراه با بی‌میلی ریشه‌دار بازیگران رسانه‌ای برای ایجاد تغییر، بسیاری از موسسات را به سمت پیداکردن راه‌های جایگزین برای حفظ جیگاهشان سوق داده است. اما آیا به راستی این عکاس آماتور است که باید سرزنش شود؟
در ۷ جولای ۲۰۰۵، هنگامی‌که چهار اسلام‌گرای بریتانیایی در ۳ ترن مترو و یک اتوبوس دوطبقه بمبگذاری کردند، آدام استیسی و الکساندر چادویک از دوربین‌های خود برای گرفتن عکس در تاریکی تونل‌های شهری، جایی‌که ژورنالیست‌ها امکان دسترسی به آن را نداشتند، استفاده کردند.
عکس‌های آنها به تلویزیون و در برخی موارد به صفحات اول نشریات بین‌المللی همچون نیویورک‌تایمز و واشینگتن‌پست راه پیدا کرد.
دو ماه بعد، روزنامه‌ی فرانسوی لیبراسیون با اعلام هشداری این پرسش را مطرح کرد:«آیا ما همگی ژورنالیست هستیم؟»
این روزنامه آماتورها را به بی‌اهمیت‌کردن و شخصی‌کردن اخبار متهم می‌کند.
«آیا آنها که پایان رسانه را پیش‌بینی کرده‌بودند، درست گفته بودند.»
ساموئل بولندورف، عکاس فرانسوی و فیم‌ساز مستند می‌گوید:«نقش من به عنوان یک عکاس، حداقل آن‌طور که متوجه شدم، این است که تلاش می‌کنم درک کنم که به چه شکل مردم اطراف من عکس‌ها را تولید، مخابره و مصرف می‌کنند»
او به تایم می‌گوید: «طی سال‌های گذشته، بدترین چیزها را درباره‌ی آماتورها شنیدیم و آنها را متهم کردیم که فتوژورنالیست‌ها را به زانو در آورده‌اند. من فکر کردم که مهم بود که نگاهی به پشت سر داشته باشیم و این ادعاها را بررسی کنیم و این تصاویر را که طی این سال‌ها به صفحه اول نشریات راه پیدا کرده‌اند را به نمایش بگذاریم.»
حاصل بررسی بولندروف و آندره گونتخت استاد مدرسه فرانسه در زمینه‌ی مطالعات پیشرفته علوم اجتماعی این هفته در فتسیوال فتوژورنالیسم ویزا پور ایمیج در پرینیان فرانسه به نمایش گذاشته شده است.
یک فریم از فیلمی که زاپروتر از ترور کندی گرفته است. خانم کندی به سمت مامور سرویس مخفی می‌آید در حالیکه او تلاش می‌کند پس از گلوله خوردن جان اف کندی از پشت سوار لیموزین شود.
این نمایشگاه شامل تصاویری از ترور جان اف کندی، ضرب و شتم رادنی کینگ، آزار جنسی ابوغریب، اعدام صدام حسین و سونامی سال ژاپن در سال ۲۰۱۱ به همراه بسیاری از اتفاقات دیگر است. بولندروف در این زمینه یادآور می‌شود:«وقتی ما این عکس‌ها را کنار یکدیگر قرار دادیم، خیلی سریع دریافتیم که انتخاب ۳۰ عکس که طی ۱۵ سال گذشته تاثیر جهانی داشته باشد چه سخت بود.»
گونتخت این‌طور استدلال می‌کند که این عکس‌ها ممکن است که صفحات اول را شکل داده باشند، اما تغییری در سبک و سیاقی که روزنامه‌ها از تصاویر استفاده می‌کنند ایجاد نکرده‌اند. او به تایم می‌گوید: «اگر امروز به رسانه نگاهی بندازید، آنها با عکس‌های آماتور صفحه‌بندی نشده‌اند، بلکه ما هنوز درصد بزرگی از عکس‌های حرفه‌ای را شاهد هستیم.»
او صحبت‌هایش را این‌طور تکمیل می‌کند که استارت‌آپ‌هایی که مدل کسب‌و‌کارشان فروش عکس‌های آماتوری به روزنامه‌هاست، تا کنون در جذب سهمی قابل توجه از بازار که در دست آژانس‌های عکس است موفق نبوده‌اند.
تصویری که از ویدئوی جرج هالیدی به دست آمده نشان می‌دهد که پلیس در حال ضرب و شتم رادنی کینگ با باتوم است در حالیکه دیگر ماموران نظاره‌گر این اتفاق هستند. لوس آنجلس. آمریکا. سوم مارس ۱۹۹۱
کنکورد ایرفرانس پرواز ۴۵۹۰در فرودگاه شارل دو گل پاریس در ۲۵ جولای ۲۰۰۰ در حالی از زمین بلند شد که از قسمت انتهایی در بخش موتور تا بال سمت چپ آتش گرفته بود این هواپیما کمی پس از بلندشدن از زمین سقوط کرد و تمامی ۱۰۹ سرنشینان آن و ۴ نفر که بر روی زمین بودند کشته شدند. یک تاجر ژاپنی به نام تاشیکو ساتو این عکس را از درون هواپیمای دیگری ثبت کرده است.
عکس گرفته شده توسط متخصص ارتش آمریکا سابرینا هرمان، یک زندانی را نشان می‌دهد که بر روی یک جعبه ایستاده و یک کلیسه بر صورت او کشیده شده و سیم‌هایی به او وصل شده در زندان ابوغریب بغداد، عراق - ۲۰۰۳
ای اف پی / گتی ایمیجز
در جنوب تایلند در ۲۷ دسامبر ۲۰۰۴ توریست‌های خارجی پس از فروکش‌شدن اولین سونامی از ۶ سونامی در ساحل هات ری لی نزدیک کروبی.
به باور بولندروف بیشتر عکس‌های آماتوری درحقیقت تصاویری هستند که از فایل‌های ویدئویی استخراج شده‌اند.«آماتورها تمایل دارند که ویدئو بگیرند. بعد ژورنالیست‌ها سر می‌رسند، به دنبال شاهد می‌گردند ویدئو را به دست می‌آورند و از ویدئو یک عکس استخراج می‌کنند.»
این قضیه به طور مشخص در فیلمی از شورشیان لیبیایی که با دوربین موبایل‌های خود از معمر قذافی که مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود و چاقو خورده بود، ثبت کرده بودند مشهود است.
بولندروف می‌گوید:«عکاسان و روزنامه‌نگاران بعدتر به محل حادثه رسیدند و تنها امکان جمع‌آوری این ویدئوهای آماتوری را داشتند، حتی بعضی از آنها عکس‌هایی از این ویدئوها که در گوشی‌های شورشیان در حال پخش‌شدن بود را ثبت کردند.»
از نظر ژان فرانسوا اروی مدیر ویزا پور ایمیج، این نگاه به گذشته دلیلی بر این نکته است که «برای عکاسان اینکه بخواهند اولین شاهدان یک واقعه باشند سخت‌تر از قبل شده است.» در عوض، چالش پیش رو تولید عکس‌هایی است که نگاهی چندجانبه به آن رویداد خاص داشته باشد و لایه‌های بیشتری به عکس اولیه بیفزایند.
این تصویر به‌دست آمده از ویدئو که توسط تلویزیون دولتی عراق به نمایش درآمده جلادان صدام حسین را در حالیکه لحظاتی قبل از اعدام ماسک‌های اسکی سرکرده‌اند و طنابی را دور گردن رهبر عزل‌شده می‌اندازند نشان می‌دهد. عراق. ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶
تصویر به دست آمده از ویدئوی موبایلی یکی از جنگجویان شورای انتقالی ملی از صحنه بازداشت معمر قذافی. لیبی. ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱
بولدروف امیدوار است که به نمایش درآمدن این تصاویر که در ماه نوامبر به پاریس هم خواهند آمد نقطه پایانی باشد بر این میل عکاسان که آماتورها را برای وضعیت کنونی بازار مقصر بدانند. «بله، بحرانی واقعی درون این صنعت وجود دارد، اما این به خاطر این واقعیت است که موسسات رسانه‌ای در حال حاضر متعلق به شرکت‌های خوشه‌ای هستند که در آنها سودآوری مورد اهمیت است. این یک مشکل درونی است که هیچ ربطی به عکس‌های آماتوری ندارد.»
«آماتورها صفحه اول را می‌سازند» در فستیوال ویزا پور ایمیج در پرپینیان فرانسه تا ۱۴ سپتامبر به نمایش گذاشته شده است.
منبع: +