نشست «مردمان از ارزش‌افتاده» با حضور مارکو استامنکویچ
ژائو بیل، انسان‌شناس، درپژوهش تاثیرگذارش «حیات. زندگی درموقعیت طرد شدگی اجتماعی» در سال ۲۰۰۱، به این سوالات می پردازد و به پیچیدگی های قدرت و شهروندی در نیمه ی تاریک دموکراسی آمریکای لاتین در دهه ی نود اشاره می‌کند. او مفهوم «طرد شدگان» را تا اجتماع خاصی از رانده‌شدگان بسط می‌دهد، اجتماع معتادان مواد مخدر، الکلی‌ها، بی خانمان‌ها، بیماران روانی و بیماران محتضری که بیشتر آن ها بدون نام و مدارک شناسایی هستند و در مکانی در جنوب برزیل رها شده‌اند. از دیدگاه ژائو ادامه ی حیات «زندگان رها شده در ویرانی مطلق» تنها یک معنا دارد: چنین اجتماعی فردیتی در انتظار مرگ قلمداد شود؛ «زمانی‌که فردی کشته شده اما هنوز نمرده یا فردی مرده اما هنوز به قتل نرسیده است.» (کازیدین ۲۰۱۲). این گفتار با اشاره به پرونده‌ی پارادایمی بی یل به وضعیتی از زندگی می‌پردازد که تا حدی تقلیل یافته است که خود بی یل از آن به «بدن‌های حرام شده» یاد می‌کند، ممبه آنرا «مرده متحرک» می‌نامد و کازیدین این وضعیت را، با عبارت «از قبل مردن» توصیف می‌کند.
با این وجود این گفتار به فرآیند تبدیل گروههای اجتماعی دور افتاده و اقلیت به موجوداتی فاقد صفات انسانی و مقوله‌ی به حاشیه راندن و حیوانی قلمداد کردن طبقاتی از جوامع بشری می‌پردازد و راه‌های بیشمار خشونت را که از طریق قانون، دین آموزش و اقتصاد اعمال و نهادینه شده است ، نمایان می سازد. در این راستا می بایست به بحث در تقابل با ساختارهای اجباری بی ارزش سازی انسانی و تعمقی پایا و دراز مدت در قدرت مرگ، تبعیض نژادی و منطق زیربنای جداسازی مردمان متهم به بی ارزشی و رهاشده تا مرگ پرداخت.
محل برگزاری نشست: مجموعه لاجوردی
آدرس: تهران/ كريمخان/ ويلا/سپند شرقي/ پلاك20 / ساختمان 32 88921745
زمان برگزاری: دوشنبه ۲۵ خرداد ساعت هفت عصر