طرح پرسش پیرامون اصول اخلاقی عکاسی
اغلب نمایشگاه‌گردان‌ها به هنگام برگزاری نمایشگاه امیدوارند نقد و بررسی‌های درخشان [بر نمایشگاه آنها منتشر شود] و مورد اقبال عمومی قرار گیرند. در این میان مایکل کمبرMichael Kamber به دنبال یک اثر انفجاری پیش‌بینی‌نشده برای آخرین نمایشگاهی که با عنوان «تصاویر تحریف‌شده: ۱۵۰ سال عکاسی مستند صحنه‌سازی شده و دستکاری شده» این هفته در «مرکز مستند برونکس Bronx Documentary Center» برگزار می‌کند، می‌گردد. او کاملا از این اتفاق رضایت دارد. آفای کمبر فتوژورنالیست و موسس این مرکز، می‌گوید: «فکر کنم تعدادی از افراد راضی نباشند. این خوب است. اگر افراد دست از جعل عکس‌ها برداند، دیگر از به چالش‌کشیده‌شدن نگرانی نخواهند داشت.»
این نمایشگاه که مجموعه‌ای از مشهورترین عکس‌های دست‌کاری‌شده، صحنه‌سازی شده یا ساختگی را شامل می‌شود، کیفرخواستی برآمده از شیوه‌های مدرن و متخصصان حوزه‌ی فتوژورنالیسم است. در زمانه‌ای که عکاسان کارآزموده جای خود را به تازه‌کاران و «شهروند-خبرنگاران» غیرمتخصص می‌دهند پرسش‌های مهمی درباره‌ی آینده‌ی این حرفه در بحبوحه‌ی شک‌های رو به فزونی درباره‌ی صحت تصویر مطرح می‌شود.
آقای کَمبِر که جنگ‌های عراق و افغانستان و درگیری‌های آفریقا را برای نیویورک تایمز پوشش داده هرگاه که عکاسان را هنگام عکاسی مشغول صحنه‌سازی دیده یا دستکاری عکس را در هنگام ویرایش تصویر مشاهده کرده به خشم آمده است.
آقای کمبر از نزدیکان تیم هترینگتون و کریس هندروس که در لیبی کشته‌شده‌اند، می‌گوید: «دوستانی را از دست داده‌ام که برای گام برداشتن در مسیر صحیح خطرات زیادی را پذیرفتند. این یک خیانت است. کارها را درست انجام بدهید. چیزها را تغییر ندهید، سوژه‌ی خود را هدایت نکنید، در توضیحات عکس‌ها دروغ نگویید، پیکسل‌ها را جابهجا نکنید. کارها را درست انجام بدهید. این همان کاری‌ست که به خاطرش اینجاییم.»
این نمایشگاه که بیش از ۴۰ تصویر در آن به نمایش درآمده، تعدادی از لحظات تیره‌‌‌ی تاریخ فتوژورنالیسم را فهرست کرده و مصالح کافی برای شرمساری بسیاری از موسسات خبری را در خود جای داده است. نشنال جئوگرافیک برای جابه‌جایی دیجیتال اهرام مصر، مجله‌ی تایم برای تاریک‌کردن رنگ پوست O.J.Simpson. مگنوم و Pictures of the Year International برای تصویر برگزیده‌ی دراماتیک پائلو پلگرین که همراه با کپشنی با اطلاعات غلط ارائه شده، اسوشیتدپرس و رویترز برای جابه‌جایی دیجیتالی صحنه‌هایی از خاورمیانه و نیویورک‌تایمز برای انتشار عکسی صحنه‌سازی شده در سال ۲۰۰۲ که پسری حامل تفنگ اسباب‌بازی در بیرون یک خواربارفروشی غذاهای عربی است.
این اواخر، طی تظاهراتی که در بالتیمور و در پی مرگ فردی گری کسی‌که در بازداشت پلیس آسیب دیده بود شکل گرفت، تصویری در ابعاد کسترده در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد که نشان‌دهنده‌ی آتش‌سوزی در شهر بود. این عکس در واقع در ونزوئلا گرفته شده بود.
در دوره‌ی اخیر مسابقه‌ی عکس ورلدپرس‌فتو حدود ۲۰ درصد عکس‌های شرکت‌کنندگان به دلیل تغییرات قابل ملاحظه‌ای که در آنها صورت گرفته بود، رد صلاحیت شدند و از جووانی ترویلو به اتهام ارائه اطلاعات تادرست و صحنه‌سازی تصاویر جایزه‌ی نخست گرفته شد. (این عکاس به ارتکاب اشتباه خود اذعان کرده اما گفته که قصد فریب نداشته است.)
در بحث‌های شدیدی که درگرفت عده‌ای مفهوم «فتوژورنالیسم عینی» را به سخره گرفتند و آن را در دنیای پست‌مدرن از نظر فلسفی کم‌اهمیت دانستند.
آقای کامبر می‌گوید که فیل لئونین عکاسی قدیمی که در استودیویی در نیویورک کار می‌کند در پی بحث‌هایی که پیرامون عکس‌های دست‌کاری‌شده ورلدپرس‌فتو درگرفت به او پیشنهاد برگزاری این نمایشگاه را داد و هزینه‌های آن را متقبل شد.
این نمایشگاه نشان‌دهنده‌ی وجود مسائل اخلاقی از همان اوایل تاریخ فتوژورنالیسم است. عکس راجر فنتون - Roger Fenton با عنوان «دره‌ی سایه‌ی مرگ» که در سال ۱۸۵۵ طی جنگ کریمه ثبت شد اولین عکس شناخته‌شده‌ی جنگ و به عنوان پیشگام فتوژورنالیسم مدرن شناخته می‌شود. اما دو نگاتیو از آقای فنتون وجود دارد که در یک محل ثبت شده‌اند. در یکی از آنها جاده با گلوله‌های توپ به هم ریخته و در درگیری گلوله‌های توپ در کنار جاده هستند که به معنای آن است که کسی آنها را جابهجا کرده است.
در این نمایشگاه همچنین اشاره‌ای به عکس کلاسیک رابرت کاپا با عنوان «افتادن سرباز» که طی جنگ داخلی اسپانیا گرفته شده و در حجم وسیعی از نظر صحنه‌سازی‌بودن به چالش کشیده شده اشاره شده است.
آرایش صحنه در عکس‌های درگیری قرن نوزدهمی آقای فنتون و عکاسان جنگ داخلی متیو بریدی Mathew Brady و الکساندر گاردنر Alexander Gardner رایج بوده است. دوربین‌های کوچک‌تر و فیلم‌های سریع‌تر در دهه‌ی ۱۹۳۰ به عکاسان اجازه داد تا حرکات را به سکون درآورده و لحظاتی که صحنه‌سازی نشده‌اند را ثبت کنند و در مقابل مجموعه استانداردهای اخلاقی که خواستار دقت در عکس‌های زورنالیستی بودند را موجب شد.
اما هرچند فناوری قرن بیستمی امکان ایجاد تصاویر «صادقانه»تر را فراهم کرد، ظهور عکاسی دیجیتال تولید تصاویر گمراه‌کننده را آسان‌تر کرد. آقای کمبر با اشاره به اینکه امروزه بیش از هرزمانی موارد قابل ذکر درخصوص تصاویر صحنه‌سازی‌شده یا دستکاری شده وجود دارد می‌گوید: «فکر می‌کنم دلیل اصلی این باشد که امروزه عکاسی بسیار بیش از پیش دموکراتیک شده است و به نظرم این فوق‌العاده است.» آقای کمبر پنجاه و یک ساله ادامه می‌دهد: «اما بیست سال پیش تعداد افرادی که به شکل ثابت برای جایی مشغول به عکاسی باشند بیشتر بود و آگاهی کامل داشتند که تغییر در یک عکس جرمی است که می‌توانست به اخراج آنها ختم شود. روزنامه‌ها عکاسان را در نعداد زیاد اخراج کردند و جای آنها تمام این عکاسان آزاد جوان آمده‌اند که به شکل درستی آموزش ندیده‌اند و نمی‌دانند که چه چیز مجاز یا اخلاقی است.»
در جوانی که آقای کمبر عکاس آزاد بود، ادیتورهایی که با او کار می‌کردند کانتکت‌شیت او را می‌دیدند و با مطالعه‌ی فریم‌های پیش و پس از آن عکس آسان‌تر امکان قضاوت درخصوص صحنه‌سازی بودن یا نبودن یک عکس را داشتند. امروزه فتوژورنالیست‌ها تک‌عکس‌هایی را از صحنه می‌فرستند و امکان این را دارند که همان عکس‌ها را به آسانی در لپ‌تاپ یا گوشی‌های هوشمند خود تغییر دهند.
آقای کمبر با افتخار اذعان می‌کند که او از «مدرسه‌ی قدیمی» است و عکاسی ژورنالیسم را در خط مقدم دموکراسی می‌بیند. او با اشاره به اینکه عموم مردم باید به درستی فتوژورنالیسم باور داشته باشند، می‌گوید: «مردم می‌گویند که استفاده از لنزهای مختلف یا دو فیت به سمت چپ پرسپکتیو را تغییر می‌دهد. قطعا، اما باید صداقت هم وجود داشته باشد. باید بدانم آن‌چه در صفحه می‌بینم دقیقا همان چیزی است که به هنگام فشاردادن شاتر روبروی شما بوده و شما آن را صحنه‌سازی یا دستکاری نکرده‌اید.»
این نمایشگاه که بیانسا فراو Bianca Farrow یکی دیگر از کیوریتورهای آن است قصد تحمیل دیدگاهی را ندارد اما می‌خواهد به بحث‌هایی پیرامون اینکه چه چیز در فتوژورنالیسم و عکاسی مستند مجاز هستند دامن بزند.
آقای کمبر می‌گوید: «موسسات خبری مختلف استاندارهای متفاوت و مسابقات مختلف استاندارهای متفاوتی دارند. این گفتگویی‌ست که می‌بایست پیش از آنکه تمامی اعتبار عکاسی را از بین ببریم، داشته باشیم.»
عکس کاور: ۱۰ جولای ۲۰۰۸ / ایران
منبع: +
واقعا ممنونم
بابکمقاله قشنگی بود و کلی استفاده بردم و امیدوارم بتونم یه روزی یه عکاس ژورنالیست حرفه ای یا عکاس هنری تو این سبک بشم البته نه با جعل و صحنه سازی ؛)