عکاسی دیجیتال به مثابه مقاومت
از این رو، می‌باید نقش تکنولوژی را قبل از آنکه مفهومی به اسم عکاس به وجود آید را مورد توجه قرار داد. عکاسی، در مراحل تاریخی تکامل خود، بدون پیش‌رفت و نوآوری در بخشی از ابزارآلات سخت‌افزاری خود نبوده است و در هر مرحله با هر پیشرفتی انسانهای مصرف‌کننده و سبک‌های نوینی را بوجود آورده است. بزرگتریت آنها پدیده دوربین کداک بود که عکاسی را وارد خانه‌ها کرد و انبوهی از شهروند خساس به عکاسی و عکاسی‌شدن را بوجود آورد. همین روند را می‌توان در دوره دیجیتالی‌شدن عکاسی در نظر آورد. دیجیتالیزه‌شدن عکاسی با دیجیتالیزه‌شدن هویت شهروند همراه بوده است. شهروند دیجیتالی کنشگری اسن که در شهر مجازی رفت و آمد دارد و آنچه که را که تحت‌عنوان مشکلات زندگی درک می‌کند در آن فضا به اشتراک می‌گذارد. یکی از این موارد عکسهایی هست که بر خلاف نظام گفتمانی مسلط در فضای مجازی به چرخش با سرعت بالا در آیند. در این شرایط، شهروند مجهز به دنیای مجازی بوسیله به تصویر آوردن معضلات و رخدادهای زندگی روزمره دربرابر واقع‌گرایی روایت شده در زندگی دست به مقاومت می‌زند و روایتهای گفتاری خود را وارد آن می‌کند.
* این پادکست مربوط می‌شود به سخنرانی آقای حامد کیا در جلسه «تصویر و تصویرپردازی در فضای دیجیتال» که ۱۴ اسفند ۱۳۹۱، در فرهنگستان هنر برگزار شد.
* حامد کیا، کارشناس ارشد مطالعات فرهنگی، کارشناسی عکاسی، پژوهشگر فرهنگ و روزنامه‌نگار