«چیزها آن‌گونه که هستند»؛ روزگاری که مجله‌ها بزرگ بودند

کتاب «چیزها آن‌گونه که هستند» - ورلدپرس‌فوتو

ترجمه: شهاب شهسواری

۱۹۵۵ تا ۱۹۶۴

روزگاری که مجله‌ها بزرگ بودند

مجلاتِ اواخر دهه ۱۹۵۰ از هر نظر بزرگ بودند. صفحات بزرگ، عکس‌های بزرگ، جمعیت بزرگ مخاطبان، عکاسان بزرگ و مطالب بزرگ. گرچه در همین دوره بود که قدرت تلویزیون روز به روز، به خصوص در آمریکا، افزون می‌شد، مجلات که روزانه وارد خانه‌ میلیون‌ها نفر در سراسر جهان می‌شدند مهم‌ترین منبع اطلاعات تصویری در مورد اخبار روز بودند. درست در دوران بعد از جنگ جهانی دوم و در شرایط پسااستعماری، زمانی که دیوار برلین ساخته می‌شد و پاکستان از هند جدا می‌شد، خیلی چیزها برای عکاسان وجود داشت که بیابند و برای نخستین بار به صورت تصویری به مردم عرضه کنند. با روایت‌های پیچیده‌ای از فرهنگ‌ها و درگیری‌ها در شوروی، چین، آفریقای جنوبی، قبرس، ژاپن، الجزایر، کوبا و کنگو، دنیا روز به روز کوچک‌تر می‌شد.

ریاضت‌های پس از جنگ جهانی دوم در آمریکا و اروپا دائما جای خود را به کامیابی‌های اقتصادی می‌دادند. ستاره‌ها در خط مقدم فرهنگ‌های جدید مصرف قرار داشتند و عامل اصلی فروش غالب مجلات محسوب می‌شدند. ازدواج گریس کلی با شاهزاده راینر موناکو، ورود خانواده خوش‌چهره کندی به کاخ سفید روی جلد مجله‌ها رفت و ژانر پاپاراتزی در ایتالیا پایه‌گذاری شد.

عکاسی خبری کاریزمای ستاره‌هایی چون الویس پریسلی، پابلو پیکاسو و فیدل کاسترو را قوت بخشید. همان زمان که اتحاد جماهیر شوروی با فرستادن یوری گاگارین به فضا به عنوان اولین انسانی که در مدار زمین چرخید در نبرد فضا چیره می‌شد، تنش‌ها و اتحادهای دوران جنگ سرد دورنمای مطبوعات هر کشوری را تحت سلطه گرفته‌بودند.

اوخر نوامبر سال ۱۹۶۳ بود که تکیه‌گاه رسانه‌ها دچار تغییری اساسی و قطعی شد، زمانی که پوشش تصویری ترور جان اف‌کندی یک ملت را دور هم جمع کرد تا از تلویزیون ماجرا را دنبال کنند و عزاداری کنند.